ചെമ്പകപ്പൂ മണമുള്ള പെണ്ണ് [കൊമ്പൻ] 797

ടെറസ്സില്‍ നിന്ന്അ പർണ്ണ സ്റ്റെപ്പിറങ്ങി താഴേക്ക് വന്ന ശേഷം, വീട്ടിൽ നിന്നും പാക് ചെയ്ത ചപ്പാത്തിയും വറുത്തരച്ച കോഴിക്കറിയും വിളമ്പി. എല്ലാരും ചേർന്ന് ആസ്വദിച്ച് കഴിക്കുമ്പോ അവൾ നോക്കി നിന്നപ്പോള്‍ അശോക് അപർണ്ണയുടെ കൈപ്പുണ്യത്തെ പ്രശംസിക്കാനും മറന്നില്ല.

“ഇവിടെ രാത്രിലു കാട്ടുപോത്തൊക്കെ വരാറുണ്ട് കേട്ടോ!”

“അതെയോ അശോകേട്ടാ”

“പിന്നല്ലേ, മിക്കപ്പോഴും മാനും ………!”

“മാൻ പക്ഷെ അതിരാവിലെ കാണാൻ പറ്റൂ!” രാജീവൻ കഴിക്കുന്നതിനിടെ പറഞ്ഞു.

“എനിക്ക് മാനിനെയും വേഴാമ്പലിനെയും കാണണം.”

“അത് രാവിലെ 7 നും 7.20 നും ഇടക്ക് ഇതുവഴി പോകും, ചിറകടി കേൾക്കാം”. അശോക് പറഞ്ഞത് കേട്ട് അപർണ്ണ അത്ഭുതം കൂറി തലയാട്ടി.

“അതെയല്ലേ, നാളെ നേരത്തെ എണീക്കാം!”

“ഈ റിസോർട്ടിന്റെ കിഴക്ക് വശത്തുള്ള വല്യ മരത്തിൽ കായ പഴുത്തിരിക്കുവാ, അത് തിന്നാൻ വരും!”

“ഈ കിഴക്ക് എവെടെയാണമ്മേ?”

രോഹിതിന്റെ ചോദ്യം കേട്ട് അപർണ്ണ ജാള്യതയോടെ തലചൊറിഞ്ഞതും അശോകും രാജീവും മുഖത്തോടു മുഖം നോക്കി ചിരിച്ചു. അശോക് റിസോർട്ടിന്റെ ഏറ്റവും അറ്റത്തുള്ള കൊട്ടെജിലാണ് താമസം. പക്ഷെ അവിടെ വല്ലപോഴെ അയാൾ കിടക്കാറുള്ളു പോലും, അയാൾക്ക് ടെന്റിലും പുറത്തുമൊക്കെ കിടക്കാൻ ആണ് കൂടുതലിഷ്ടം, മൃഗങ്ങൾ ഒക്കെ രാത്രി കാട്ടിൽ നിന്നും അതുവഴി വരുമ്പോ അയാൾക്ക് അതെല്ലാം കാണാൻ ഇഷ്ടമാണെന്നും പിന്നെ രാത്രി ടോർച്ചുമായി കാട്ടിൽ നടക്കാറുണ്ടെന്നും, രാജീവൻ കിടക്കാൻ നേരം അപർണ്ണയോട് പറഞ്ഞു. അയാളുടെ ധൈര്യം സമ്മതിച്ചു എന്ന് മറുപടി പറഞ്ഞു അപർണ്ണ ചിരിച്ചു.

രോഹിതിന് വാണം അടിക്കാതെ കിടക്കാൻ അവൻ പരമാവധി ബുദ്ധിമുട്ടി. തിരിഞ്ഞും മറിഞ്ഞും അവൻ കട്ടിലിൽ കിടന്നുരുണ്ടു. അച്ഛനും തന്റെ കാമുകിയും കൂടെ അവരുടെ ബെഡ്‌റൂമിൽ എന്തെങ്കിലും ചെയ്യുന്നുണ്ടാകുമോ എന്ന പേടിയും അവനെ ബാധിച്ചിരുന്നു. അച്ഛനോട് ആദ്യമായി അവനു ചെറു ദേഷ്യമുണ്ടായി. ഏതൊരു കാമുകനെയും പോലെ അവൻ കണ്ണടച്ച് കമിഴ്ന്നു കിടന്നു.

പിറ്റേന്നു കാലത്തു രോഹിത് ആദ്യമുണർന്നു, ഏതാണ്ട് 6 മണിയാകാറായിരുന്നു. അവൻ ജനലിലൂടെ പുറത്തേക്ക് നോക്കിയതും കനത്ത മഞ്ഞൊഴുകി എത്തുന്നത് കണ്ടു, വെള്ളപ്പുക പോലെയത് വീടിനെയാകെ മൂടിയിരിക്കുന്നു. അവൻ വാതിൽ തുറന്നു പുറത്തേക്കിറങ്ങിയതും അല്‍പ്പമകലെ അശോക് കട്ടൻ ചായയുമായി മഞ്ഞു ആസ്വദിക്കുന്നത് കണ്ടു.