ചെമ്പകപ്പൂ മണമുള്ള പെണ്ണ് [കൊമ്പൻ] 822

അവർ കിടക്കുന്നതൊരു ചെമ്പകപൂ മരത്തിന്റെ ചുവട്ടിലാണെന്നു പറഞ്ഞല്ലോ, അതിരാവിലെ എണീക്കുന്ന നേരം, ചെമ്പകപ്പൂക്കൾ ധാരാളം കൊഴിഞ്ഞു കിടക്കുന്നത് കാണുന്നത് അവിടെ പതിവാണ്.

പിറ്റേദിവസം അതിരാവിലെ അശോക് ജീപ്പുമായി പുറത്തേക്കൊന്നു പോയി. സ്മാൾ ടൗണിൽ ഒരു സുഹൃത്തിനെ കാണാനായിരുന്നു. ഒപ്പം കാശു വാങ്ങാനോ മറ്റോ ഉദ്ദേശവുമുണ്ട്. അപർണ്ണയും രോഹിതും രാജീവനെ കൂട്ടാതെ സൂര്യോദയം കാണാനായി കുന്നിൻ ചെരുവിലൂടെ നടന്നു. അപർണ്ണയുടെ കാലിൽ ചോര കണ്ടതും അവൾ കരയാൻ തുടങ്ങി. സംഭവം അട്ടയായിരുന്നു.

കയ്യിലെ സിഗരറ്റ് ലൈറ്റർ കൊണ്ട് പയ്യെ കാണിച്ചതും അത് റോസാപ്പൂ നിറമുള്ള കാലിൽ നിന്നും തെന്നി, വഴുതിയിറങ്ങി. അവളാകെ പേടിച്ചിരുന്നു. പക്ഷെ അതിനു ശേഷം അപർണ്ണ ശ്രദ്ധിച്ചായിരുന്നു നടന്നത്. പാറക്കെട്ടിൽ രോഹിതിന്റെ മടിയിൽ ഇരുന്നുകൊണ്ട് അപർണ്ണ മഞ്ഞ് ആസ്വദിച്ചു എന്നിട്ടവള്‍ അവൾ, മകന്റെയൊപ്പം സൂര്യോദയം കണ്ടു. മഞ്ഞു തുള്ളികൾ അവളുടെ കഴുത്തിലേക്ക് പതിക്കുമ്പോ രോഹിത് അത് നക്കിയെടുത്തു.

കാമുകന്റെ ഒരൊ ലീലകളുമവൾ ആസ്വദിച്ചുകൊണ്ട് രോഹിതിന്റെ കവിളിൽ വിരൽകൊണ്ട് ഇടക്കൊക്കെ പിച്ചുകയും ചെയ്തു. അവന്റെയൊപ്പം ചിലവിടുന്ന ഓരോ സമയവും അപർണ്ണയ്ക്ക് ചെറുപ്പമാകുന്ന പോലെ തോന്നുകയും ചെയ്തു. അപർണ്ണയെ കാട്ടു വഴിയിലൂടെ ഓടിച്ചുകൊണ്ട് രോഹിത് പിറകെ ഓടി. അവളുടെ കുണ്ടിയുടെ തുള്ളൽ കണ്ടതും അവനു സഹിക്കാവുന്നതിലും അപ്പുറമായിരുന്നു. അന്നും അവർ വെള്ളചാട്ടത്തിൽ കുളിക്കാൻ ചെന്നു. പക്ഷെ രാജീവനും കൂടെയുണ്ടായിരുന്നു. ബ്രെക്ഫാസ്റ്റിനു കപ്പയും മീൻകറിയും അശോക് ഉണ്ടാക്കി. ശേഷം ജീപ്പിൽ എല്ലാരും ചേർന്ന് ഉൾകാട്ടിലേക്ക് പോയി വരികയും ചെയ്തു.

ഇനി ഒന്നോ രണ്ടോ ദിവസം കൂടിയേ റിസോർട്ടിൽ കാണൂ. അപർണ്ണയുടെ ഉള്ളിലെ മോഹം കാടിന്റെ വന്യതയിൽ വെച്ച് മകനുമായി രമിക്കണം എന്നായിരുന്നു. മകന്റെ കൂടെ കെട്ടിപിടിച്ചു കിടക്കുന്ന ഓരോ സമയവും അത് മാത്രമായിരുന്നു അവളുടെയുള്ളിൽ. രാത്രി അവർ കിടക്കുന്ന ടെന്റിന്റെ അരികിൽ തന്നെയാണ്, അശോകും പതിവായി കിടക്കുക.

രാവിലെ പാൽ കാപ്പിയുണ്ടാകുന്ന നേരം, ജനലിലൂടെ പുറത്തേക്ക് നോക്കി രാജീവനോട് അപർണ്ണ പറഞ്ഞു.

“നാളത്തോടെ ലീവ് കഴിയുകയാ, ഞങ്ങൾ രണ്ടാളും തനിച്ചാണോ പോകണ്ടേ?”

“പോകാമോ?, ഞാൻ വരണോ കൂടെ?” രാജീവൻ റോസാപ്പൂ ചെടികൾക്ക് വെളമൊഴിക്കുന്ന നേരമായിരുന്നു അത്.