ചെമ്പകപ്പൂ മണമുള്ള പെണ്ണ് [കൊമ്പൻ] 822

“ഓഹോ ഞാൻ പോകാത്തതാണോ…പ്രശ്നം?”

“അങ്ങനെയല്ല!”

“ഞാനെങ്ങാനും ആയിരുന്നെങ്കിൽ….”

“ആയിരുന്നെങ്കിൽ.”

“ഒന്നൂല്ല …ഞാൻ പോണൂ…നല്ല ഉറക്കം വരുന്നു.”

രോഹിതിന്റെ കണ്ണിലുണ്ടായിരുന്നു………….. അവൻ മുഴുമിച്ചില്ലെങ്കിലും, പറയാനാഞ്ഞത് ! അപർണ്ണയ്ക്ക് പെട്ടന്നൊരു ഞെട്ടലുണ്ടായി. എന്താണ് തന്റെ സീമന്തപുത്രൻ തന്നോടിപ്പോൾ പറയാൻ ശ്രമിച്ചത്! അതേക്കുറിച്ചു മനസിലേക്ക് വരുന്ന ചിത്രം വിയർത്തൊഴുകി പിടയുന്ന രണ്ടു ദേഹങ്ങളായൊരുന്നു. പാടില്ല എന്ന് മനസ് പറയുമ്പോളും അവളുടെ ദേഹം അതിനായി കൊതിച്ചു പോകുന്നവളറിഞ്ഞു.

നിഷിദ്ധമായ വികാരങ്ങൾ കാട്ടുതീപോലെ അവളുടെയുള്ളിൽ നുരഞ്ഞു പൊന്തി. നിയന്ത്രിക്കാൻ കഴിയാത്ത വണ്ണം അവളുടെയുള്ളിൽ കാമം ഫണം വിടർത്തിയാടാനും തുടങ്ങി.ശിലപോലെ ഇരുന്നവള്‍ അതുമാത്രം ആലോചിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. നേരമേറേ കഴിഞ്ഞു. മൂക്കിലെ വിയർപ്പ് പൊടിഞ്ഞതവൾ തുടച്ചുകൊണ്ട് രോഹിതിന്റെ മുറിയിലേക്ക് നോക്കി.

“മിന്നലഴകേ……… ഒന്നു നില്ല്… എന്തു ദാഹം…… കണ്ടു നിൽക്കാ..ൻ കന്നിമഴവില്ലേ……. ഒന്നരികിൽ നില്ല് നീ….”

എന്ന വരികൾ രോഹിത് കൊഞ്ചിക്കൊണ്ട് മൂളുന്നതവൾ ശ്രദ്ധിച്ചു. മകന്റെ മനസില്‍ തന്നെയൊരു കാമുകിയായാണ് അവനിപ്പോൾ കാണുന്നതെന്ന് ഓർത്തതും ത്രസിപ്പിക്കുന്ന ഒരുതരം ലഹരി അവളുടെയുള്ളിലും ഉണർന്നു. അവന്റെ കുറ്റി താടിയും മീശയും പൗരുഷമുള്ള മുഖവും അപർണ്ണയുടെ മനസ്സിൽ പ്രേമിക്കാനുള്ള ത്വര കൂട്ടികൊണ്ടിരുന്നു.

രോഹിത് പോയതിനുശേഷം അപർണ്ണയുടെ മനസ്സിൽ അത് തന്നെയായിരുന്നു. അവൾ സോഫയിലേക്ക് ചാരിയിരുന്നുകൊണ്ട് അവളുടെ ദേഹം ചൂട് പിടിക്കുന്നതിനെക്കുറിച്ചു മനസിലാക്കി.

പിറ്റേന്ന് കാലത്തു ഇരുവരുമൊന്നിച്ചു കഴിക്കുമ്പോ തന്റെ മകന്റെ സൗന്ദര്യത്തിൽ അപർണ്ണ തെല്ലൊന്നഭിമിച്ചുകൊണ്ട് അവനെ തന്നെ നോക്കി. കൂട്ടുകാരികളിൽ പലരും അവന്റെ സൗന്ദര്യം തന്നിൽ നിന്നും കിട്ടിയതാണെന്നു പറയുമ്പോ അവളുടെ മനസ്സിൽ അഹങ്കാരവും ഉടലെടുക്കുമായിരുന്നു.

“ഈ സാരി അമ്മയ്ക്ക് നല്ല ചേർച്ചയുണ്ടല്ലോ!”

“ഇത് ഞാൻ മുൻപും ഉടുത്തിട്ടുണ്ടല്ലോ, അപ്പോഴൊന്നും നീ കണ്ടിട്ടില്ലേ?” കള്ള ചിരിയോടെ അപർണ്ണ പുരികമുയർത്തി.

“ഉഹും… ഇപ്പോഴാ ശെരിക്കുമെന്റെ അമ്മയെ ഞാൻ ശ്രദ്ധിക്കുന്നേ..”

“ഓ പിന്നെ, നിനക്ക് നിന്റെ ക്‌ളാസ്സിലെ പെൺപിള്ളേർ അല്ലെ നോട്ടം!”

“അയ്യേ അതൊക്കെ ഒരു ചന്തമാണോ? എന്റെ അമ്മക്കുട്ടിയെപോലെ ആരേലും ഉണ്ടോ…ഈ ലോകത്ത്?”

“ഉം മതി മതി സോപ്പ്!!”

അന്ന് ഉച്ചയ്ക്ക് ശേഷം അപ്രതീക്ഷിതമായി റിസോർട്ടിൽ നിന്നും രാജീവ് വീട്ടിലേക്ക് വന്നു. അച്ഛൻ വന്ന സന്തോഷത്തിനു രോഹിത് വൈകീട്ട് എല്ലാർക്കും കൂടെ സിനിമയ്ക്ക് പോയാലോ എന്നഭിപ്രായപ്പെട്ടു. അമ്മയ്ക്ക് തിരക്ക് വല്ലോം ഉണ്ടോ, ഇല്ലെങ്കിൽ പോകാമെന്നായിരുന്നു രാജീവന്റെ മറുപടി. അതിനു അപർണ്ണയും പോകാമെന്നു സമ്മതിച്ചു.