ചെന്നൈ ജീവിതം 2 [Aayisha] 113

 

മഴ പെയ്തു തീരുമ്പോൾ കാർമേഘങ്ങൾ പോയി മായുന്ന പോലെ സെല്വിയുടെ കാമുകൻ എന്റെ ഉറ്റ കൂട്ടുകാരൻ അമൽ , അവൻ എന്നെ ബോഗിച്ചരിക്കുന്നു. എനിക്ക് കുറ്റബോധങ്ങൾ ഒന്നും ഇല്ല.ഇനിയും ഞങ്ങൾ തമ്മിൽ ഫ്രണ്ട്ഷിപ്പിന്റെ അതിർവരമ്പുകൾ മറികടന്നു മുന്നോട്ടു പോയേയ്ക്കാം ഞങ്ങൾ . ഞാൻ സെൽവയെ വഞ്ചിക്കെല്ലെന്നു എനിക്ക് പൂർണബോധം ഉണ്ട്. റൂമിൽ വന്ന ശേഷം ഞാൻ സെൽവയെ വിളിച്ചു കുറച്ചു ബെരം സല്ലപിച്ചു.

എനിക്ക് അമൽ എന്നും ഉറ്റ കൂട്ടുകാരൻ ആയിരിക്കും. അവന്റെ മനസിലും മരിച്ചവില്ലെന്നാണ് എന്റെ ഊഹം. മഴവില്ലഴകുള്ള സന്ധ്യകൾ ഞാൻ കണ്ടു മഴവില്ലഴകിൽ ആകാശവും ഞാൻ കണ്ടു. മാനത്തുയർന്ന നിലാവിനെയും ഞാൻ കണ്ടു. അന്നത്തെ ദിനം അവസാനിച്ചു. പുതിയ പുലരി ആഗതമായി, ഞാൻ കുളിച്ചു ഡ്രസ്സ് ഇട്ടു കോളേജിലേക്ക് നടന്നു.

അമൽ കുറച്ച ലേറ്റ് ആയി ക്ലാസ്സിൽ കയറിയത്. എന്റെ അടുത്ത വന്നിരുന്നപ്പ്പോൾ എവിടെ ആയിരുന്നു എന്ന് ഞാൻ ആരാഞ്ഞു. അവൻ പറഞ്ഞു സെൽവി യും ആയി കേളിയിൽ ഏർപ്പെടുക ആയിരുന്നു എന്ന്. അവൻ എന്നോട് മുട്ടി ഇരുന്നു. കിട്ടുന്ന സന്ദർഭം എല്ലാം മുതലാക്കി അവൻ എന്നെ തലോടി. അങ്ങനെ അന്നത്തെ ദിവസത്തെ ക്ലാസ് കഴിഞ്ഞു. ഞാൻ കോളേജ് വിട്ടു പുറത്തു ഇറങ്ങിയപ്പോൾ എന്നെ കാത്തു എന്റെ സിൽവ നില്കുന്നു.

 

ഞാൻ എന്റെ സെൽവ യുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു. അവനൊരു ഹഗ് കൊടുത്തു അവന്റെ ബൈക്കിൽ കയറി. ഞങ്ങൾ നേരെ പോയത് അടുത്തുള്ള ബീച്ചിൽ ക്ക് ആണ്. അവിടെ ഞങൾ ചേർന്നിരുന്ന് സൂര്യാസ്തമയം ആസ്വദിച്ചു. കൈകൾ കൊരുത്തു മണലിൽ കൂടെ നടന്നു. എന്റെ ജീവന്റെ പാതി എന്റെ കൂടെ ഉള്ളപ്പോൾ എന്റെ ജീവിതം സമ്പൂർണ്ണമായ പോലെ തോന്നി. ഞങ്ങൾ ആരും കാണാത്ത ലോവേർസ് സ്പോട്ടിൽ പോയി ഇരിപ്പുറപ്പിച്ചു.

പതിയെ ഞങൾ ആദരപാനം ചെയ്തു. ഞങ്ങളുടെ നാക്കുകൾ തമ്മിൽ ഒരു യുദ്ധം തന്നെ നടന്നു. സെൽവയുടെ കൈകളും വെറുതെ ഇരുന്നില്ല. അവൻ എന്റെ മുഴുത്ത മുലകളെ പിടിച്ചു ഉടച്ചു. ഞങ്ങൾ കുറേ സമയം ഇത് തുടർന്നു. സൂര്യൻ പതിയെ സമുദ്രത്തിലേക്ക് മറഞ്ഞു പോയി. ഞങ്ങൾ ആ സുന്ദര മായാ ആകാശത്തെ ആ ദൃശ്യം ആസ്വദിച്ചു.

The Author

1 Comment

Add a Comment
  1. ഇത്ര കഷ്ടപ്പെട്ട് ഇത് തുടരണോ എന്ന് ചിന്തിക്കൂ…

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *