ചുമർച്ചിത്രങ്ങൾ [ഋഷി] 345

സംഗതി ഭംഗിയായി കൈകാര്യം ചെയ്തു എന്നു കരുതിയതാണ്. ഒന്നാലോചിച്ചു… ശരി…വൈകുന്നേരം…. ആറരയ്ക്ക്.

ഞാൻ ഫ്ലാറ്റിൽ വരാം. മൈക്കിൾ അഡ്രസ് തന്നിട്ടുണ്ട്.

ശരി. ബിസിയായിപ്പോയാൽ ഈ നമ്പറിൽ വിളിച്ചോളാം… ഞാൻ കോളു കട്ടുചെയ്തു. ജിഎമ്മുമായുള്ള സെയിൽസ് മീറ്റിങ്ങും, ഞങ്ങളുടെ ഒരു മെയിൻ സപ്ലയറിന്റെ വിസിറ്റും, പിന്നവന്റമ്മേ കെട്ടിക്കാനുള്ള സിക്സ് സിഗ്മ പ്രോജക്റ്റും… മരിയ മനസ്സിൽ നിന്നും പോയിരുന്നു.

വൈകിട്ടത്തെ ഒരു മീറ്റിങ് ക്യാൻസലു ചെയ്തതുകൊണ്ടാണ് ആറുമണിയോടെ തളർന്നു ഫ്ലാറ്റിലെത്താൻ കഴിഞ്ഞത്. ഒരു കുളി പാസ്സാക്കി, ബിയറിന്റെ ക്യാൻ പൊട്ടിച്ചൊരു വലിയും വലിച്ചിട്ട് ബാൽക്കണിയിൽ നിപ്പായിരുന്നു. മണിയൊച്ച കേട്ടപ്പോൾ ഫ്ലാറ്റു മാറി ആരോ വന്നതാണെന്നാ കരുതിയെ.

വാതിൽ തുറന്നപ്പോൾ ഒരു നിമിഷം സ്വപ്നം കാണുകയാണോ എന്നു സംശയിച്ചു. ദേ മുന്നിൽ നിൽക്കുന്നു അന്നുകണ്ട കൊഴുത്ത പെണ്ണ്. അതിശയമതല്ല. അതേ വസ്ത്രങ്ങൾ! ഇറുകിയ ഷർട്ടുപോലത്തെ ചുവപ്പും വെളുപ്പും കള്ളികളുള്ള ടോപ്പിനുള്ളിൽ ഞെരുങ്ങുന്ന കൊഴുത്ത മുലകൾ. ബ്രായുടെ വള്ളികൾ തെളിഞ്ഞുകാണാമായിരുന്നു! ശ്വാസമെടുക്കുമ്പോൾ ആ മുലകൾ ടോപ്പുകീറി കുതറിച്ചാടുമെന്നു തോന്നി. ഓമനത്തമുള്ള മുഖത്ത് എന്നെയുറ്റുനോക്കുന്ന വിടർന്ന കണ്ണുകൾ! തടിച്ച തുടകളും വിടർന്ന അരക്കെട്ടും ഒരു മിന്നായം പോലെ കണ്ടു.

ആരാണ്? മനസ്സിലായില്ല! നേരിയ പകപ്പോടെ ഞാൻ ചോദിച്ചു.

മിസ്റ്റർ ബാലു? പിന്നെയും ആ കൊച്ചുപെൺകുട്ടിയുടെ സ്വരം!

ഓഹ്! മരിയ? സോറി, സോറി….വരൂ.. ഞാൻ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അവളെ ക്ഷണിച്ചു. അകത്തേക്ക് നടന്നപ്പോൾ എന്റെ കൈവെള്ളയുടെ ..ദേ… ഇത്രേമടുത്ത് ആ ഇളകിമറിയുന്ന തടിച്ച കുണ്ടികൾ! ഒന്നു പതിയെ തല്ലാൻ തോന്നി! പിടിച്ചങ്ങു ഞെരിച്ചുവിടാൻ തോന്നി! സ്വയം നിയന്ത്രിച്ചു.

ഇരിക്കൂ. ബിയർ, വൈൻ, ചായ? ഞാൻ ചോദിച്ചു.

ഞാനിരുന്ന സോഫയ്ക്കെതിരെ അവളിരുന്നു. തടിച്ച കാൽവണ്ണകൾ അടുപ്പിച്ച് മുട്ടുകൾ ഒരു വശത്തേക്ക് വെച്ച്… തുടകളുടെ തുടക്കം വരെ ആ സ്കർട്ടു മറച്ചിരുന്നു.

ഒന്നും വേണ്ട സർ… അവൾ പറഞ്ഞു.

മരിയ… പ്ലീസ്. എന്നെ ബാലു എന്നു വിളിച്ചാൽ മതി. കഷ്ട്ടപ്പെട്ട് അവളുടെ മുഖത്തു തന്നെ കണ്ണുകളുറപ്പിച്ച് ഞാൻ പറഞ്ഞു.

ഓക്കെ. അവൾ മുന്നോട്ടാഞ്ഞപ്പോൾ ആ മുലകളും തള്ളി. എന്റെ തൊണ്ട വരണ്ടു… പെട്ടെന്ന് ബിയർ ഒരു കവിളുകൂടി അകത്താക്കി.

ബാലു.. പ്ലീസ്. ഒറ്റപ്രാവശ്യം. എന്റെ മോൻ നീലിനെ ഒന്നു സഹായിക്കണം. കഴിഞ്ഞ വർഷം തോറ്റതാണ്. അവനു തീരെ ആത്മവിശ്വാസമില്ല. ഇപ്രാവശ്യം കൂടി ആയാൽ… അവൻ വല്ല ഡിപ്രഷനിലുമാവുമോന്നാ പേടി. അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു…

The Author

ഋഷി

Life is not what one lived, but what one remembers and how one remembers it in order to recount it - Marquez

64 Comments

Add a Comment
  1. Only you can calm down my pounding heart!!!

  2. ഋഷി..
    കുറച്ചു തിരക്കുകളിൽ ആയിരുന്നു, ഇപ്പോഴാണ് കേറാൻ പറ്റിയത്. ആദ്യം തിരഞ്ഞതും ഋഷിയുടെ രചനകൾ ആയിരുന്നു, രണ്ടെണ്ണം കണ്ടു, പ്രതീക്ഷ തെറ്റിയില്ല, എപ്പോഴത്തെയും പോലെ മനോഹരം!! ഋഷിയുടെ പെണ്ണിന്റെ ഭാഗ്യം എന്നല്ലാതെ ഒന്നും പറയാനില്ല!!
    Thanks would be too short a word for givjng such a mindblowing story!!!
    With love,
    Anna!

    1. വളരെ നന്ദി അന്ന. നേരത്തെ മറുപടി നല്കാത്തത്‌ കമന്റു വൈകി കണ്ടതുകൊണ്ടാണ്‌…പിന്നെ ഇത്തിരി തിരക്കും..ഹൃദയമിടിപ്പ് ശാന്തമായോ?

      ഋഷി

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *