N¼nNp«³.sWäv bn¼n Wn¡p¶k^pw.
^mip`pw Unky]pw Aks^ Sn^n¨pw {b\fn¨p.
Unky ^mKmkn³s_ bmU§Ä sSm«v kµn¨p.
At±iw Aksa tSman bnXn¨v Fjpt¶Â¸n¨p.
AkapsX ln^Ênt·Â A]mapsX ssN¯`ffÀ¶p.
bns¶ At±iw C^pkt^]pw tIÀ¯pbnXn¨p.
“”C^n¡q,””
{btSyNfm]n Hjn¨n«n^p¶ C^n¸nX§ant`¡v Iq*n At±iw b_ªp.
“”B Ø`w Wn§Ä¡v tk*n H^p¡n]n«n^n¡p¶Sm\v,””
Culz^m…-
Unky]psX N®pNÄ AXªp.
ESpbÀ®t]]pw lm´ntUkntW]pw tW^n N*n«pÅ Ak^psX ^mKln¸n {btSyNfm]n b\nsI]vSp*m¡n]Sm\v B C^n¸nX§Ä.
]pP§Ä¡v tlgw AkÀ bpW^vÖWnsI¯psf¶v ^mKbpt^minSWv skanbmXv `en¨n^p¶Sv sNm*v, At²i¯nsâ {btSyN N¸W {bNm^w.
ASv {bNm^w f`tkX·m^psX Cu tPm{S hfqiw S`fp_NÄ tSm_pw Nm¯n^n¡p¶p Aks^ hzoN^n¡pkm³.
C¶pks^ B^pw Ak]n C^p¶n«nÃ.
F¶m C¶v-!
Unky]v¡v Sm³ tks_ Aseuffm] GtSm t`mN¯v F¯nt¨À¶Sptbms` tSm¶n.
BapNÄ¡nX]n Wn¶v- ko*pw B^kfp]À¶p.
tPm{Slàn]psX hwPoSfp]À¶p.
^àVfWnNsa SobnXn¸n¡p¶ sb^p¼_]psX Smafp]À¶p.
BapNapsX tWm«w S§sa tN{µoN^n¡p¶Sv AkÀ N*p.
B tWm«¯n Btklkpw BNmw£]pw Wn_ªn^n¡p¶Spw.
^mip B Nth^]n C^n¡p¶Sv Unky knhvf]t¯msX N*p.
ftätSm t`mN¯v F¯nt¨À¶ {bSoSn]m\v A]mapsX fpO¯v.
S³s_ tUiw fpjpk³ Npan^\n]p¶Sv Aka_nªp.
bns¶ {bmÀTWt]msX Akapw A]mapsX hfob¯n^p¶p.
{bmÀTW]n Wn¶p\À¶v AkÄ ^mip`nsW tWm¡n]t¸mÄ A]mÄ Ss¶ tWm¡p¶Sm\v AkÄ N*Sv–.
A]mapsX N®pNan Wn_ªn^n¡p¶Sv GSv knNm^fm\v?
Culz^m…!
Cu N®pNapsX PÔÀk ewPn]nt¸mÄ S³s_ irU]¯n`m\v sSmXp¶Sv!
S³s_ AV^w knSp¼p¶Sv AkÄ A_nªp.
tPm{Shfqi¯n³s_ ^mKmkv ESpbÀ®tUkn]psX fp¼n fp«pNp¯n f{´§Ä D^pknXp¶Sv AkÀ N*p.
fimbpt^minSWm] ^mKmkntWmsXm¸w fäwP§apw f{´§Ä GäpsImÃn.
tUkn]psX fp¼n k`n] f¬NpX§Ä sk¨n^p¶p.
bqK]v¡v tlgw ^mKmkn³s_ hfob¯v Wn¶n^p¶ AWpI^·mÀ f¬NpX§apsX fqXnNÄ Sp_¶p.
^mKmkn³s_ WnÀtUl{bNm^w AkÀ f¬tNm¸Nant`¡v NpX§an Wn¶v- skap¯ {UmkNw bNÀ¶p.
^ipantW]pw Unkyt]]pw Iq*n ^mKmkv AWpI^·mt^mXv tPm{Semg]n Ft´m b_ªp.
H^mÄ ^*v f¬tNm¸Nan bmWo]w Wn_¨v Aks^ hfobn¨p.
“”tUkn]psX WntkUyfm\v,””
^mip N¼nNp«³.sWäv
The Author
ചില സമയത്ത് ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കാറുണ്ട്….
ഇതുപോലെ ഒക്കെ കുറച്ച് പേരെങ്കിലും ഞാൻ എഴുതുന്ന കഥക്ക് അഭിപ്രായങ്ങൾ പറഞ്ഞെങ്കിൽ എന്ന്… ഓരോരുത്തർ പറയുന്ന ഓരോ വാക്കിലും ഉണ്ട്‌ അവർ എത്രത്തോളം ചേച്ചിയെ സ്നേഹക്കുന്നുണ്ട് എന്ന്…
Proud of you dear ???
അജീഷേ കമന്റ്റ് കാണാന്‍ വൈകി. സോറി കേട്ടോ. അതിപ്പം ഞാനിതൊന്നും അര്‍ഹിക്കുന്നതല്ല. കഴിവിന്‍റെയല്ല അജീഷ്. ഭാഗ്യം എന്നേ ഞാന്‍ വിളിക്കൂ. ഓവര്‍ വിനയം കാണിക്കുന്നതാണ് എന്ന് കരുതരുതേ.
പുതിയ കഥ ആയോ?
No… Enikku ezhuthaan irikkanam engil nalla mood varanam… Enthu cheyyaana….
Ee pub g game vanneppinne nannayittilla njan… ???
പ്രിയ; smithechi ,
” Cobra hills ലെ നിധി “ഇന്നാണ്” വായിച്ച് തീർത്തത്. ഒരുപക്ഷേ ഈ ക്ലാസിക് ഏറ്റവും ഒടുവിൽ വായിക്കുന്ന ഒരു വായനക്കാരൻ ഞാനാവും ! അത് എന്തായാലും വൈകി ആസ്വദിക്കുന്ന~ എന്തിനും ” മാധുര്യം” , കൂടും എന്നല്ലേ പറയാറ് !.
ചേച്ചിയുടെ, one of the” best seller”, the real colourful magical classic~magnum opus എന്ന് പറയാവുന്ന ” high epic creation” നു അഭിപ്രായം പറയുവാൻ വേണ്ടി ഒന്നും ഞാൻ വളർന്നിട്ടില്ല എന്ന് വിശ്വസിക്കുന്നു. എങ്കിലും, “feedback”കൾ ഇഷ്ടപ്പെടുന്ന ഒരാൾ എന്ന് തോന്നിയത് കൊണ്ട് മാത്രം ഞാൻ ആസ്വാദനം അറിയിക്കാം….
സത്യത്തിൽ ഈ ക്ലാസിക്കിനെ കുറിച്ച് പറയാൻ തുടങ്ങുമ്പോൾ, നെറ്റിപ്പട്ടവും മുത്തുക്കുടയും വെൺചാമരവും ചൂടി നിൽക്കുന്ന ഒരു “സഹ്യന്റെ മകനെ”, ആണ് ഓർമ്മവരുന്നത്!. അതിമനോഹരനായ “ഇൗ ഗജവീരനെ” എങ്ങനെ ഏതു ഭാഗത്തെ വർണ്ണിച്ച് വിലയിരുത്തി ഞാൻ അഭിപ്രായം അറിയിക്കണം എന്നറിയാതെ ഞാൻ അക്ഷരാർത്ഥത്തിൽ കുഴഞ്ഞു പോവുകയാണ്. അത്രയ്ക്കാണ് ഇതിൻറെ “ആകാര സൗഷ്ഠതയും , ഗാംഭീര്യവും തലയെടുപ്പും “! !. ഇതിനപ്പുറം വാക്കുകൾകൊണ്ട് ഈ കൃതിയെ വിലയിരുത്തുവാൻ എനിക്കറിയില്ല !.
യഥാർത്ഥത്തിൽ വായന ഒരു നേരമ്പോക്ക് എന്നതിനപ്പുറം ഒരു” അനുഭവം”ആകുന്നത് ഇതൊക്കെ വായിക്കുമ്പോഴാണ്. പല വരികളും കണ്ണു നനയിക്കുകയും കഥയ്ക്കും കഥാപാത്രത്തിനും ഒപ്പം സഞ്ചരിക്കുകയും പ്രകൃതിയുടെ ചൂടും തണുവും ക്രൗര്യവും ക്ഷോഭവും ശാന്തതയും വിദ്വേഷവും കാറ്റും മഴയും ഇടിമിന്നലും ഒക്കെ സ്വയം അനുഭവഭേദ്യം ആക്കുന്നത്… എഴുത്തിൻറെ ശക്തി മനസ്സിൽ ആഴത്തിൽ വേരോടുന്നത് കൊണ്ട് മാത്രമാണ്. വായിച്ചു തുടങ്ങുന്ന കാലങ്ങളിൽ കഥ വായിച്ചു ഞാനൊരുപാട് അസ്വസ്ഥൻ ആകുകയും കോൾമയിർ കൊള്ളുകയും ചെയ്ത അനുഭവങ്ങൾ ധാരാളമുണ്ട് .വർഷങ്ങൾക്ക് (ആടുജീവിതതാതിനു) ശേഷം എന്നെ അങ്ങനെ സഞ്ചരിപ്പിക്കുകയും,” haunt” ചെയ്യിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നത് ഇതാദ്യം!. ഇത് ഇത്രയും വായിച്ചു കഴിഞ്ഞതിനുശേഷം ഞാൻ അൽപനേരം ഇതി കർത്തവ്യമൂഢനായി ഇരുന്നുപോയി!… എന്നതും നഗ്ന സത്യം. മനുഷ്യ മാനസങ്ങളെ ഒഴിയാത്ത അസ്വസ്ഥതകളിൽ കൊണ്ട് ചെന്ന് എത്തിക്കുന്നതിനും വലുതായി കഥാകാരന് മറ്റൊരു വിജയം കൈവരിക്കാനാകുമെന്ന് എനിക്ക് തോന്നുന്നില്ല.
അനുവാചകൻറെ മനസ്സിനെ മഥിച്ചുകൊണ്ട് ഓരോ അധ്യായവും പിന്നിടുമ്പോൾ ഒന്നിനും ഒരു കുറവോ തെറ്റോ കണ്ടുപിടിക്കാൻ ആവുന്നില്ല .അത്രത്തോളം സീരിയസ് ഉം സൂക്ഷ്മവുമാണ് സ്മിത എന്ന എഴുത്തുകാരിയുടെ സഞ്ചാരപഥം!.
ഇനിയും അഭിപ്രായം ചോദിച്ചാൽ… പറയാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്ന രണ്ടുമൂന്ന് കാര്യങ്ങളുണ്ട്. ഒന്ന്, ഇതൊരു” eternal classic literature “എന്ന നിലയിൽ (ഭാഷ വിട്ടിട്ട് ) ഏത് ഉന്നത ഇടങ്ങളിലും, ഏത് കേംബ്രിഡ്ജ് ലൈബ്രറി കളിലും കൊണ്ടു വയ്ക്കാവുന്ന തും ഏത് യൂണിവേഴ്സിറ്റികളിലും തീസിസ് ആയി പഠിപ്പിക്കാൻ യോഗ്യവും ആയ പുസ്തകമാണ്. ഇതിൽ ” ഒതുക്കവും നിലവാരമാർന്നതും”ആയി ലൈംഗിക വിവരണങ്ങൾ (തെറി വിളി ഉൾപ്പെടെ) ക്രമപ്പെടുത്തുകയാണെങ്കിൽ !. കാരണം ഇതു വായനക്കാരൻ വെറുതെ വായിച്ചുപോകുന്ന ഒരു “കമ്പി കഥ” അല്ലല്ലോ?….
പിന്നെ പ്രധാനമായ മറ്റൊന്ന്, ഇത് എല്ലാത്തിനുമുപരി നല്ല ദിവ്യമായ അനുപമമായ അനുഭൂതി ദായകമായ പ്രേമം വരച്ചുകാട്ടുന്ന നല്ലൊരു സൃഷ്ടി തന്നെ .പക്ഷേ അതിനപ്പുറം ഈ പശ്ചാത്തത്തിലെ കഥയ്ക്ക് അത് ആവശ്യപ്പെടുന്ന, ഭയങ്കരമായ പിരിമുറുക്കം…. മാക്സിമം സസ്പെൻസ് തുടങ്ങിയവ കൂട്ടി അനുവാചകൻ ആഗ്രഹിക്കുന്ന ഹെവി ത്രില്ലിംഗ് ആയുള്ള ഒരു mind setting ലേക്ക് കൊണ്ട് പോയില്ലെങ്കിൽ ഇത് വെറുമൊരു ലൗ സ്റ്റോറി മാത്രമായേക്കും !!.
അവസാനമായി പറയാനുള്ളത് ഇത്രമാത്രം… കോബ്ര യിലെ പതിനഞ്ചാമത്തെ എപ്പിസോഡിൽ അഞ്ചാമത്തെ പേജിലെ സ്മിത വാക്യം….”രാജ്യം മുഴുവൻ ബഹുമാനിക്കുന്ന കുടുംബത്തിൽ പിറന്നിട്ടും പ്രതാപം നിറഞ്ഞ രാജവംശത്തിലെ രാജകുമാരി ആയിരുന്നിട്ടും നമ്മളെ (എന്നെ) പോലെ സാധാരണക്കാരായ ആളുകളോട്….
നന്മകളുടെ രാജകുമാരിയുടെ ആ സ്നേഹത്തിനു മുമ്പിൽ കൂപ്പുകൈകളോടെ വണങ്ങുന്നു ,നന്ദി ! നമസ്കാരം…..
Anu.s.ആനന്ത്
പ്രിയ അനു ആനന്ദ്…..
ആദ്യമായി വിലപ്പെട്ട ഈ കമന്റ്റ് വായിച്ചുനോക്കുവാന്‍ താമസിച്ചതിന് താങ്കളോട് ആത്മാര്‍ഥമായി ക്ഷമ ചോദിക്കുന്നു.
രണ്ടാമതായി ഈ അഭിപ്രായം എത്ര തവണ വായിച്ചു എന്നറിഞ്ഞില്ല. എന്റെ ഏതെങ്കിലും കഥയെ ഇത്ര സൂക്ഷമമായി ആരും വിലയിരുത്തിയിട്ടില്ല.[സൂക്ഷമായി വിലയിരുത്താന്‍ തക്ക നിലവാരം എല്ലാത്തിനുമുണ്ട് എന്ന് പരോക്ഷമായി പറഞ്ഞു സ്വയം ഞെളിയാന്‍ ശ്രമിക്കുകയല്ല കേട്ടോ. സത്യത്തില്‍ താങ്കളുടെ പല വാക്കുകളും എന്നെ അനല്‍പ്പമായ സന്തോഷത്തിലേക്ക് നടത്തി. ഈ കഥയ്ക്ക് ആകാരസൌഷ്ടവവും ഗാംഭീര്യവും തലയെടുപ്പുമുണ്ട് എന്ന് താങ്കളെപ്പോലെ സുന്ദരമായ സാഹിത്യവും അതിചാരുതഭാഷയും സ്വന്തമായുള്ളയാള്‍ പറയുമ്പോള്‍ അവിശ്വസനീയതയുടെ കൊടുമുടി കയറുകയാണ് ഞാന്‍.
ഹോണ്ടിംഗ് ക്വാളിറ്റിയുള്ള കഥകളുടെ ഗണത്തില്‍ താങ്കള്‍ കോബ്രാഹില്‍സിലെ നിധി ഉള്‍പ്പെടുത്തിയപ്പോള്‍ എന്റെ കഥയ്ക്ക് അതിന്‍റെ പ്രതിഫലം കിട്ടിക്കഴിഞ്ഞു എന്ന് ഞാന്‍ ധൈര്യമായി വിശ്വസിക്കുന്നു.
താങ്കള്‍ ആറാമത്തെ പാരഗ്രാഫില്‍ എന്താണ് പറഞ്ഞത്? Eternal Classic Literature എന്ന വിശേഷണപദം! കോബ്രാ ഹില്‍സ്‌! ഞാന്‍ ഇരിക്കണോ നില്‍ക്കണോ കരയണോ ചിരിക്കണോ എന്നറിയാത്ത ഒരു ഭ്രാന്തന്‍ അവസ്ഥയിലാണ് ഇപ്പോള്‍. പിന്നീട് വരുന്ന വാക്കുകള്‍ എന്റെ ശ്വാസഗതി അക്ഷരാര്‍ത്ഥത്തില്‍ തടസ്സപ്പെടുത്തി. ഏത് ഉന്നത ഇടത്തും കേംബ്രിഡ്ജ് പോലുള്ള ലൈബ്രറികളിലും വയ്ക്കാവുന്ന ഒരു പുസ്തകമായി മാറാന്‍ സാധ്യതയുള്ള കഥയാണ്‌ “കോബ്രാഹില്‍സിലെ നിധി”…..
സാര്‍, ജനനം മുതല്‍ ഇന്നോളം കേട്ടിടുള്ള പരകോടി ശബ്ദങ്ങള്‍ ഞാന്‍ കാലാന്തരത്തില്‍ വിസ്മരിച്ചേക്കാം. പക്ഷെ എന്റെ ജീവന്‍റെ അവസാനത്തെ തന്മാത്രയും ദേഹം വിട്ട് പോകും വരെയും ഈ വാക്കുകള്‍ ഞാന്‍ ഓര്‍മ്മിക്കും…..
സ്നേഹാദരങ്ങളോടെ സ്മിത.
Dear Smithechi,
Reply to Reply എഴുതുന്നത് ശരിയല്ല എന്നറിയാം. എങ്കിലും പലപ്പോഴും ചേച്ചിയുടെ reply ക്ക് reply കൊടുക്കേണ്ടി വരുന്നു എന്നുള്ളത് സത്യം. ഇക്കുറി ഒരു ക്ഷമാപണവും പരിഭവവും അറിയിക്കാനാണ് എഴുതുന്നത്. ഇവിടെ യഥാർത്ഥത്തിൽ smithechi അല്ല ഞാനാണ് ക്ഷമാപണം നടത്തേണ്ടത് !. ” Cobra hills” പോലുള്ള ഒരു ” mass creativity” യെ വായിച്ച് അറിയുവാനും അതിൻറെ കഥാകാരിയെ മനസ്സിലാക്കുവാനും ഇത്രയും വൈകി പോയതിൽ ഞാൻ താങ്കളോട് നിർവ്യാജമായ ക്ഷമ ചോദിക്കുന്നു (ശിശിരത്തിനും അതിനായി തയ്യാറായിരിക്കുന്നു ജാഗ്രതൈ!.)
പിന്നെ പരിഭവം !… സൈറ്റിൽ വന്ന നാൾമുതൽ കമൻറുകൾ ഇട്ട് , ഇത്ര അടുത്ത് അറിഞ്ഞിട്ടും, ” sir” എന്ന്സംബോധന ചെയ്തു എന്നെ അന്യനാക്കി നിർത്തിയതിൽ വിഷമമുണ്ട്!.(respect നൽകാനാണെങ്കിൽ കൂടി ) സൗഹൃദയങ്ങൾക്കിടയിൽ ” formality”ആവശ്യമില്ലായിരുന്നു .
ചേച്ചിയുടെ കഥയ്ക്ക് ആസ്വാദനത്തിലൂടെ വിലയിരുത്തിയ എൻറെ വാക്കുകളെ ശ്ലാഘിച്ച് ചേച്ചി പറഞ്ഞ വാക്കുകൾ… ആരെയും രോമഹർഷം അണിയിക്കുന്നതാണ്. ചില്ലിട്ടു വെക്കേണ്ട ആ വാക്കുകൾ ഞാൻ. എന്റെ ഹൃദയത്തിൻറെ ചില്ലലലമാരയിൽ ഭദ്രമായി അടച്ചു പൂട്ടി വയ്ക്കുന്നു.
ആ വാക്കുകൾക്കുള്ള മറുപടി പക്ഷേ ഇതു മാത്രം !….”സ്മിത” എന്ന രചയിതാവിന്റെ ഇത്ര വലിയ ഒരു സൃഷ്ടിക്ക് ആസ്വാദന കുറിപ്പ് എഴുതുമ്പോൾ…ആ ” കുറിപ്പ്പോലും ” രചന” യുടെ നിലവാരത്തിന്റെ ഏഴ് അയലത്ത് എങ്കിലും എത്തണം . എന്നുമാത്രമേ ഞാൻ ബോധപൂർവ്വം ഉദ്ദേശിച്ചിരുന്നുള്ളൂ !.
ഒന്നുകൂടി, സത്യത്തിൽ ഇതും ഇതിനപ്പുറവും നിങ്ങൾ അർഹിക്കുന്നു , അത്ര മാത്രമേ ഞാൻ എഴുതിയുളളൂ !.yes u deserve it !..u deserve it.@ the most on all senses!!..
With all gratitude,
Lovingly,
Anu..s.Anand
??????
എന്റെ പൊന്നു ദിവ്യക്കുട്ടി ഇങ്ങനെ ഒന്നും പ്രണയിക്കല്ലേ ഈ ചേട്ടന് താങ്ങുനില്ല…. ????
രാഹുൽ സാർ താങ്കൾ ഒരു കോടി പുണ്യം ചെയ്തിട്ടുണ്ട് ഇങ്ങനെ ഒരു പ്രണയിനിയെ കിട്ടിയതിനു ……. ??????
എന്താ പറയുക …… മനസിനെ വേറേതോ ലോകത്ത് കൊണ്ടെത്തിച്ചൊരു ഭാഗം …… വരികളിലിലെ പ്രണയം ഞാൻ ഉള്ളുകൊണ്ടു തൊട്ടറിഞ്ഞു…
ഒരു സിനിമ പോലെ … അല്ല … അതിനും മുകളിൽ എന്തോ ഒന്ന് ആണു ഇതു …..
ഋതുപർണ്ണ ആകുന്ന ദിവ്യയുടെയും ശാന്തിദേവ് ആകുന്ന രാഹുലിന്റെ യും കൂടെ ഞാൻ … ആ മേഘപാളികൾക്കിടയിൽക്കുടി ഒരു വൃത്താകൃതിയിൽ കുതിച്ചു ചാടുന്ന ആ പാൽകടൽ നോക്കി കണ്ടു ….. അതിൽ മതിമറന്നു നിൽക്കവേ ….. ദിവ്യയുടെയും രാഹുലിന്റെയും പ്രണയഗന്ധം എന്റെ നാസികയിലേക്ക് ഇളം കുളിർക്കാറ്റായി തഴുകിയെത്തി…..
രാഹുലിന്റെ കൈ പിടിച്ചു ദിവ്യ ആ പാറയിലേക്ക് കാൽ എടുത്തു വെക്കുന്ന മനോഹരമായ ദൃശ്യം എൻ കണ്ണുകളിൽ പതിഞ്ഞു……
രണ്ടു ഇണക്കുരുവികളെ പോലെ ഋതു വും ശാന്തിദേവും സഞ്ചരിച്ച ആ വഴിയിലൂടെ അവരുടെ പുനജനികളായ ദിവ്യയും രാഹുലും ആ കാടിന്റെ ഭംഗി ആസ്വദിച്ചുകൊണ്ട് നടന്നകന്നപ്പോളുണ്ടായ ആ പ്രണയ നിമിഷങ്ങളിൽ ഞാനും പങ്കു ചേർന്നു …..
അങ്ങനെ ദിവ്യയുടെ പ്രണയഗാനവും ആസ്വദിച്ചു ഞാൻ നടന്നു ….. അവസാനം അവൾ മയങ്ങി വീഴുന്നത് വരെ……….
എത്ര മനോഹരമായ ഭാഗം …..ഒരുപാടിഷ്ടായി…… ??????????????????????????
ചേച്ചി ഈ ഭാഗത്തെ കുറിച്ച് അധികം ഒന്നും പറയുന്നില്ല …. അല്ല പറയാൻ വാക്കുകൾ കിട്ടുന്നില്ല എനിക്ക് അതാണ് സത്യം …..
ഒട്ടും മടുപ്പിക്കാത്ത വിധം ഇങ്ങനെ പ്രണയരംഗങ്ങൾ എഴുതാൻ എങ്ങനെ സാധിക്കുന്നു…. കൊതിച്ചുപോകുന്നു ഞാൻ….. ഇതിന്റെ അടുത്തഭാഗങ്ങൾ വായിക്കാൻ……
ചേച്ചി പിന്നെ ഈ ഭാഗം വായിക്കാൻ വൈകിയതിൽ ക്ഷമ ചോദിക്കുന്നു …..
പിന്നെ ഇതിന്റെയും ശിശിരത്തിന്റെയും ബാക്കിക്കായി കാത്തിരിക്കുന്നു ……
കാടിന്റെ പശ്ചാത്തലം, അതിനെ ആസ്പദമാക്കിയുള്ള സിനിമകള്‍, കഥകള്‍ ഒക്കെ എനിക്കിഷ്ടമാണ് അഖില്‍. കാട് ഒരേസമയം നിശബ്ദതയും ആരവവുമാണ്. നിഷ്ക്കളങ്കവും ഭീതിയുണര്‍ത്തുന്നതുമാണ്. സംഗീതവും വാസ്തുശില്‍പ്പവുമൊക്കെ കാട്ടിലുണ്ട്.
ഒരു പക്ഷെ ഈ കഥയില്‍ എഴുതാന്‍ ഏറ്റവുമേറെ ക്ലേശിച്ചത്‌ ഈ അധ്യായമെഴുതുവാന്‍ ആയിരിക്കണം. ബസ്തര്‍ക്കാടുകള്‍ക്കടുത്ത് ബാവുല്‍ ഗായകരുടെ ഒരു കൂട്ടത്തില്‍ വെച്ചാണ് ഇതിന്റെ റഫ് ആദ്യമായി എഴുതിയത്.
കഥയില്‍ രാഹുല്‍ താനാരാണ്, ആയിരുന്നു എന്ന് ഒരുപക്ഷെ തിരിച്ചറിയുന്നത് ഇവിടെ വെച്ചാണ്. പുനര്‍ജ്ജന്മ വിശ്വാസിയാണ് ഞാന്‍. ശരീരം മരിക്കും ആത്മാവിനു മരണമില്ല അത് വേറെ ഒരു ദേഹമന്വേഷിച്ചു പോകുന്നു എന്ന് ഞാന്‍ വിശ്വസിക്കുന്നു – അതെത്ര അന്ധവിശ്വാസമായി മുമ്പില്‍ തെളിഞ്ഞാലും. ചില നേരത്ത് ചില അന്ധവിശ്വാസങ്ങള്‍ക്കൊക്കെ എന്തൊരു നിറവും ഭംഗിയുമാണെന്നോ! ജീവിതം സുന്ദരം….അതിന്‍റെ ഭംഗി നമ്മള്‍ അറിയുന്നു, ആസ്വദിക്കുന്നു, അതില്‍ ആനന്ദിക്കുന്നു. അതുപോലെ സുന്ദരമാണ് മരണവും. ജീവിതം ബോറടിക്കുമ്പോള്‍ മരണത്തിന്‍റെ സൌന്ദര്യം തേടിപ്പോകുന്നതില്‍ തെറ്റില്ല. പക്ഷെ അത് മരണത്തില്‍ മുഴുകാന്‍ ആയിരിക്കണം. സ്നേഹത്തോടെ മരിക്കണം. അല്ലാതെ നിരാശനായി, മോഹഭംഗം വന്നതിന്റെ ഫലമായിരിക്കരുത്…
എന്തിനാണ് ഞാന്‍ ഇത് ഇവിടെ ഇപ്പോള്‍ പറയുന്നതെന്ന് മനസ്സിലായില്ല. ചിലപ്പോള്‍ ഈ പ്രതികരണത്തിനു താഴെ ചിലര്‍ എന്നെ ട്രോളുമായിരിക്കും.
കാടിന്റെ, പുനര്‍ജ്ജനിയുടെ കാര്യം പറഞ്ഞപ്പോള്‍ ഇത് പറയണമെന്ന് തോന്നി.
ഇഷ്ടമുള്ളവരെ എന്തോരം വേണമെങ്കിലും ബോറടിപ്പിക്കാമല്ലോ.
പറഞ്ഞ വാക്കുകളോട് സ്നേഹം അഖില്‍….
“””ഇഷ്ടമുള്ളവരെ എന്തോരം വേണമെങ്കിലും ബോറടിപ്പിക്കാമല്ലോ “””
ശെരിയായിരിക്കാം….. പക്ഷെ ഇതു എനിക്ക് ഒരു ബോറടി ആയിട്ട് തോന്നിയില്ല …. മറിച്ചു ഒരു Thought ആയിട്ട് aanu തോന്നിയത് ….
മുൻപൊരിക്കൽ ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലേ ….
“”””ചേച്ചിയുടെ കഥയിൽ…. എല്ലാ വാക്കുകളിലും ഒരു തരം ഊർജം നിറഞ്ഞുനിൽക്കും…. ഒരു വാക്ക് പോലും വെറുതെ എഴുതിയിരിക്കുന്നത് ആയി തോന്നില്ല…. എല്ലവാക്കുകളും അതിന്റേതായ സ്ഥാനങ്ങളിൽ ലയിച്ചു ചേർന്നിരിക്കും…. അതിലുടെ ഒഴുകി നടക്കാൻ തന്നെ വളരെ രസമാ…….”””
എന്നൊക്കെ….
ഇതിപ്പോ കഥയിൽ മാത്രം അല്ല ennu തെളിയിച്ചു…. കമന്റിനും ആ എഴുത്തിന്റെ ഭംഗി……
ശിശിരം വന്നത് കണ്ടു ….. വായിച്ചിട്ടു അഭിപ്രായം അറിയിക്കാം …. ?????????????
എന്റെ ഏറ്റവും പ്രിയപ്പെട്ട സഹ എഴുത്തുകാരില്‍ സഹ വായനക്കാരില്‍ ഒരുവനാണ് അഖില്‍. മുഖം അറിയില്ല, യഥാര്‍ത്ഥ പേരുപോലും അറിയില്ല. എങ്കിലും അടുത്തവീട്ടില്‍, താഴെയൊരു കുന്നിന്‍ ചെരുവില്‍ ആകാശം നോക്കി, അടുത്ത കഥയുടെ സഞ്ചാര പാത തേടി അഖില്‍ നില്‍ക്കുന്നതെനിക്ക് കാണാം. ഈ ദീര്‍ഘ ചതുരങ്ങളില്‍ പൂക്കളുടെ മണമുള്ള വാക്കുകളിലൂടെ എന്നോട് സംസാരിക്കുമ്പോള്‍ വശ്യമായ ഒരു സാഹോദര്യം, അദൃശ്യമെങ്കിലും യാഥാര്‍ത്യത്തെ വെല്ലുന്ന ദൃശ്യപരതയോടെ അഖില്‍ എന്നോട് സംവേദിക്കുന്നത് എനിക്ക് തിരിച്ചറിയാന്‍ പറ്റും….
ചേച്ചി ?????
ഈ സ്നേഹസന്ദേശത്തിനു എന്ത് മറുപടിയാണ് ഞാൻ തരേണ്ടത്…. എനിക്ക് അറിയില്ല….
എന്നിൽ നിന്നും എത്രയോ അകലെ അല്ല എത്രയോ ഉയരങ്ങളിൽ നിൽക്കുന്ന ഞാൻ ആരാധിക്കുന്ന ഞാൻ വളരെ അധികം ഇഷ്ടപെടുന്ന ഞാൻ വളരെ അധികം ബഹുമാനിക്കുകയും ചെയുന്ന എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട ചേച്ചിക്ക് ഈ
സ്നേഹത്തിനു പകരം തരാനായി എന്റെ കൈയിൽ ഒന്നുമില്ലല്ലോ എന്നോർക്കുമ്പോൾ സങ്കടം മാത്രം……
കമന്റ്‌ വായിച്ചു മിഴികൾനിറഞ്ഞുപോയി….
ഇവിടെ നിന്നും എനിക്കൊരു അനിയത്തികുട്ടിയെ കിട്ടിയിരുന്നു മുൻപ് ഇപ്പോ എനിക്കൊരു ചേച്ചിയേം കിട്ടി…….?????
സന്തോഷം മാത്രം… ??
അധികം ഒന്നും എഴുതാൻ എന്റെ മിഴികൾ സമ്മതിക്കുന്നില്ല…
എന്നെന്കിലും നേരിൽ കണ്ടുമുട്ടുകയാണെങ്കിൽ
ചേച്ചിക്ക് നൽകായി ഈ അനിയന്റെ പക്കൽ ഒരുപിടി സ്നേഹപ്പൂക്കൾ കൊണ്ടുണ്ടാക്കിയ ഒരു പൂച്ചെണ്ട് കാണും….. ???????????????????????????????????????
ഹഹ ചായയോ???? അതും രാജാവിന് ?
അതൊക്കെ കുറഞ്ഞു പോകില്ലേ ????
ഞാൻ രാജാവിനെ നേരിൽ കാണുമ്പോൾ തരാൻ ഉദ്ദേശിച്ചത് നാരങ്ങാമിടയി ആയിരുന്നു പഴയ പത്തു പൈസയുടെ മിടായി അല്ല ഇപ്പോളുള്ള ഒരു രൂപയുടെ മിടായി ???????????
???????
ബിരിയാണിയില്‍ കുറഞ്ഞത് ഒന്നും രാജ ചോദിക്കില്ല. പിന്നല്ലേ നാരങ്ങാ മിട്ടായി…!!
ബിരിയാണി മൂപ്പർക്ക് തിന്നാൻ പറ്റില്ല …
ഇപ്പോ തന്നെ അപ്പൂപ്പന് കൊളസ്‌ട്രോൾ കൂടുതൽ ആണെന് അദ്ദേഹത്തിന്റെ പേരക്കുട്ടി കോളേജിൽ വെച്ചു കണ്ടപ്പോൾ പറഞ്ഞിരുന്നു….
അപ്പോ ബിരിയാണി വാങ്ങി കൊടുക്കാൻ പറ്റില്ല … ഹിഹി
?????
കാലി ചായ എന്ന് വെച്ചാല്‍?
പുതിയ ബ്രാന്‍ഡ് ആണോ?
??????
അത് സീക്രട്ട് കോഡാ. “സാധനം കൈയ്യിലുണ്ടോ?” എന്ന് ചോദിക്കുന്ന പോലെയുള്ള സീക്രട്ട് കോഡ്
ഹഹ
സ്മിത മാഡം സത്യം പറഞ്ഞാൽ ഇതെന്റെ ടൈപ് അല്ല…പക്ഷെ താങ്കളുടെ കഥകൾ എനിക്കേറെ പ്രിയപ്പെട്ടതാണ്…അതുകൊണ്ട് ഞാൻ ഇത് മുഴുവനാകും വരെ കാത്തിരിക്കും..ഒരുമിച്ച് വായിക്കാൻ…സത്യം പറഞ്ഞാൽ ഒരു ൮ ഭാഗത്തോളം വായിച്ചായിരിക്കുന്നു കേട്ടോ..ഒരു JKR നെ പോലെ നിറയെ ഫാന്റസികൾ തന്റെ മനസിലുണ്ട്…..പുറത്ത് വരട്ടെ….
നൈറ്റ് കിങ്ങെ, മനസ്സ് നിറഞ്ഞു….
ഹോ….കിടുക്കാച്ചി…മനസ് കുളിരുന്നു ഓരോ ഭാഗം വായിക്കുമ്പോഴും…
താങ്ക്യൂ കുഞ്ഞൂഞ്ഞേ