കോമിക് ബോയ് 3 [Fang leng] 193

പീറ്റർ വേഗം വാതിലിനടുത്തെത്തി വിളിച്ചു കൂവാൻ തുടങ്ങി

“പുറത്ത് ആരെങ്കിലുമുണ്ടോ ഈ വാതിൽ ഒന്ന് തുറക്കണേ ഇവിടെ രണ്ട് പേരുണ്ട് പ്ലീസ് ഈ വാതിൽ ആരെങ്കിലും തുറക്ക് ”

ജൂലി :കിടന്ന് വിളിച്ചു കൂവണ്ട ഈ സമയത്ത് ഇങ്ങോട്ടെക്ക് ആരും വരില്ല

പീറ്റർ :ഇനി നമ്മൾ എന്ത്‌ ചെയ്യും

ജൂലി :നമുക്കിവിടെ തലയും കുത്തി നിൽകാം നീ വന്നപ്പോൾ തന്നെ ഞാൻ കരുതിയതാ ഇങ്ങനെ എന്തെങ്കിലും നടക്കുമെന്ന്

പീറ്റർ :ഞാൻ ആദ്യമേ പറഞ്ഞതല്ലേ വീട്ടിൽ പോയി കൊള്ളാമെന്നു ഇപ്പോൾ കുറ്റമെല്ലാം എന്റേതായി

ജൂലി :നീ പേടിക്കണ്ട എന്റെ കൈയിൽ ഫോൺ ഉണ്ട് ഞാൻ റോസിനെ വിളിച്ചു കാര്യം പറയാം

ജൂലി ഫോൺ കൈയിലെടുത്തു റോസിനെ വിളിക്കാൻ ഒരുങ്ങി

ജൂലി :കോപ്പ് ഇതിനു ഓഫ്‌ ആകാൻ കണ്ട സമയം

പീറ്റർ :എന്താ മിസ്സ്‌ ജൂലി

ജൂലി :ഫോണിൽ ചാർജ് തീർന്നു

പീറ്റർ :ഇനി നമ്മൾ എന്ത്‌ ചെയ്യും

ജൂലി :ഇനി ഒന്നും ചെയ്യാനില്ല നാളെ രാവിലെ വാതിൽ തുറക്കുമ്പോൾ ആരും കാണാതെ പുറത്ത് കടക്കാം

പീറ്റർ :ഞാൻ വാതിൽ ചവിട്ടി തുറക്കാൻ നോക്കട്ടെ

ജൂലി :അയ്യോ ഇനി നിന്റെ കാലും കൂടി ഓടിഞാൻ എല്ലാം പൂർത്തിയാകും നീ ഡയലോഗ് അടിച്ചോണ്ട് നിൽക്കാതെ മുകളിലേക്ക് വരുന്നെങ്കിൽ വാ

പീറ്ററും ജൂലിയും മുകളിലേക്ക് നടക്കാൻ തുടങ്ങി

പീറ്റർ :കുട്ടികൾ ഉണ്ടോ എന്ന് നോക്കാതെയാണോ ഈ കോളേജ് ക്ലോസ് ചെയ്യുന്നത്

ജൂലി :എടാ ഈ ബിൽഡിങ്ങിന്റെ താഴത്തെ ക്ലാസുകൾ മാത്രമേ ഇപ്പോൾ ഉപയോഗിക്കുന്നുള്ളൂ മുകളിലെ ക്ലാസ്സുകളിൽ ആരും വരാറില്ല അങ്ങോട്ടേക്കാ നീ കയറി ചെന്നത്

പീറ്റർ :അത് പിന്നെ മിസ്സ്‌ ജൂലി അല്ലെ പറഞ്ഞത് ആരോടും അധികം സംസാരിക്കാൻ നിൽക്കണ്ടന്ന് ഞാൻ നോക്കിയപ്പോൾ ഈ ബിൽഡിങ്ങിനടുത്ത് ആരുമില്ല അതുകൊണ്ടാ ഞാൻ ഇങ്ങോട്ടു വന്നത്

ജൂലി :അയ്യോ അനുസരണാ ശീലം അങ്ങ് നിറഞ്ഞു തുളുമ്പയല്ലേ

പീറ്റർ :മിസ്സ്‌ ജൂലി നേരത്തെ വന്നെങ്കിൽ ഇതൊക്കെ സംഭവിക്കുമായിരുന്നൊ

ജൂലി :അതെ എല്ലാം എന്റെ തെറ്റു തന്നെയാ

പീറ്റർ :അങ്ങനെ വഴിക്ക് വാ അതിരിക്കട്ടെ ഇവിടെ ഉറങ്ങാനോക്കെ സൗകര്യം കാണുമോ

ജൂലി :പിന്നില്ലാതെ നിനക്ക് വേണ്ടി ഇവിടെ പട്ടുമെത്ത വിരിച്ചിട്ടുണ്ട് മിണ്ടാതെ ഇങ്ങോട്ട് വാ ചെറുക്കാ

ജൂലി പീറ്ററുമായി അടുത്ത് കണ്ട ക്ലാസ്സിലേക്ക് കയറി

പൊടിയും മാറാലയും പിടിച്ച ഒരു ചെറിയ ക്ലാസ്സ്‌ റൂം ആയിരുന്നു അത്

പീറ്റർ :മിസ്സ്‌ ജൂലി ഇവിടെ മുഴുവൻ പൊടിയാണല്ലോ

ജൂലി :അതല്ലേ ഞാൻ പറഞ്ഞത് ഇവിടെ ആരും വരാറില്ലെന്ന് ദാ ആ സൈഡിൽ രണ്ട് ബെഞ്ച് കിടപ്പുണ്ട് നമുക്ക് അതിലിരിക്കാം

ജൂലിയും പീറ്ററും ബെഞ്ചിനടുതേക്ക് നടന്നു

പീറ്റർ :ഈ ബെഞ്ചിൽ മുഴുവൻ പൊടിയാണല്ലോ നമ്മൾ എങ്ങനെ ഇതിലിരിക്കും

ജൂലി :അതാ ഞാനും ആലോചിക്കുന്നത്