കൊറോണ ദിനങ്ങൾ 11 [Akhil George] 3730

 

കവിത: ഹലോ. എന്താ പരിപാടി.??

 

ഞാൻ: ഒന്നുമില്ല. ചുമ്മാ റൂമിലൂടെ നടക്കുന്നു.

 

കവിത: എങ്കിൽ റൂഫ് ടോപ്പിലേക്ക് വാ. എനിക്കൊന്നു കാണണം.

 

ഞാൻ വേഗം റൂമിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി ലിഫ്റ്റ് ലക്ഷ്യം വച്ച് നടന്നു. ലിഫ്റ്റ്ന് മുൻപിൽ കവിത നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു, ഞങൾ റൂഫ് ടോപ്പിൽ എത്തി. ഒരു ഗ്രീൻ 🍏 കളർ T ഷർട്ടും ബ്ലാക്ക് കളർ ഷോർട്ട്‌സും ആണ് അവളുടെ വേഷം. നല്ല തണുത്ത കാറ്റ് വീശുന്നുണ്ട്. അവള് എനിക്ക് മുഖം തരാതെ നിന്നു.

 

ഞാൻ: എടോ എന്ത് പറ്റി. നീ വൈകിട്ട് മുതൽ മുഖം വീര്പിച്ചു നടക്കുക ആണല്ലോ.

 

കവിത: (ദേഷ്യത്തോടെ നോക്കി) നിനക്ക് എല്ലാവരെയും കെട്ടണം അല്ലെ. എന്നിട്ട് എന്തിനാണാവോ.

 

ഞാൻ: ഡാ ഞാൻ അതൊരു തമാശ പറഞ്ഞതല്ലേ. നീ അതു കാര്യമായി എടുത്തോ

 

കവിത: ഓരോരുത്തരുടെയും മനസ്സിൽ ഇരിപ്പ് എനിക്ക് മനസ്സിലായി. അവർക്ക് നിന്നെ ഇഷ്ടമാണ്, നിനക്കും അവരെ വേണം അല്ലെ.

 

ഞാൻ: (ഒന്ന് പൊട്ടി ചിരിച്ചു) എൻ്റെ പൊന്നു മര മണ്ടി ഡോക്ടറെ, നീ ഇത്ര സില്ലി ആവരുത്. തമാശകൾ ആ രൂപത്തിൽ എടുക്കണം.

 

കവിത: ഒരു തമാശ. (ദേഷ്യം കൊണ്ട് അവള് മുഖം തിരിച്ചു)

 

ഞാൻ: എന്ത് ഭംഗി ആണ് നീ ചൂടായപ്പോൾ. കവിളോക്കെ ചുവന്നു തുടുത്തു. ഒരു ഉമ്മ തരുമോടി. (ഞാൻ അവളുടെ അടുത്തേക്ക് നീങ്ങി)

 

കവിത: ഉമ്മ… കോപ്പാണ്. ദേ മനുഷ്യാ എന്നെ കൊണ്ട്…

 

അവള് പെട്ടന്ന് നോക്കിയപ്പോൾ ഞാൻ തൊട്ടു അടുത്താണ് നിൽക്കുന്നത്, അതിൽ അവള് ഒന്ന് ഞെട്ടി.

 

കവിത: വേണ്ട അഖി. ഓപ്പൺ ഏരിയാ ആണ്. ആരേലും കാണും. ഒന്നും നടക്കില്ല, നീ പോയെ.