കൊറോണ ദിനങ്ങൾ 11 [Akhil George] 3730

ഞാൻ അവളെ ഇടുപ്പിൽ പിടിച്ചു എന്നിലേക്ക് ചേർത്ത് അടുപ്പിച്ചു പിടിച്ചു. അവള് തല ഉയർത്തി എൻ്റെ കണ്ണുകളിൽ നോക്കി.

കവിത: എൻ്റെ പൊന്നല്ലെ. കുട്ടാ അഖി.. വേണ്ടടാ. ആരേലും കാണും കണ്ണാ. വിടു.

ഞാൻ: അപ്പോ ദേഷ്യം മാറിയോ.

കവിത: എൻ്റെ അച്ഛനാണേ സത്യം, ദേഷ്യം മാറി. നീ ദയവു ചെയ്ത് ഒന്ന് വിടു. ഓപ്പൺ ഏരിയാ ആണ്. അവളുമാരു ഉറങ്ങിയിട്ടില്ല, ആരേലും പെട്ടന്ന് വരും. Please 🥺 ഡാ

ഞാൻ അതൊന്നും വക വെക്കാതെ അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ വായിൽ ഇട്ടു നുണയാൻ തുടങ്ങി. അവളുടെ കണ്ണുകൾ ഇറുക്കി അടച്ച് അവള് ആ ചുംബനം ഏറ്റു വാങ്ങി. എൻ്റെ ഒരു കൈ അവളുടെ ചന്തിയില് പിടിച്ചു ഞെരിച്ചു ഉടച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. നീണ്ട നേരത്തെ അധരപാനം നിർത്തി ഞാൻ അവളെ ഒന്ന് നോക്കി.

ഞാൻ: നീ എന്തിനാടി പെണ്ണേ ഇങ്ങനെ പേടിക്കുന്നെ. നിന്നെ വിട്ടു ഞാൻ എങ്ങും പോവില്ല. വായിൽ വരുന്ന വല്ല വളിപ്പും വിളിച്ചു പറയും എന്ന് കരുതി അതൊക്കെ ആഗ്രഹിച്ചിട്ടണോ. നീ എൻ്റെ പെണ്ണല്ലേ.

കവിത: എനിക്ക് നീ വേറെ ഒരാളെ…. ചിന്തിക്കാൻ കഴിയാത്ത കാര്യം ആണ് ഡാ. ലൗ You അഖി..

ഞാൻ: അപ്പോ എങ്ങനെയാ, ഓപ്പൺ എയറിൽ ഒരു പണി എടുത്താലോ ?!!

കവിത എന്ന തള്ളി മാറ്റി കുറച്ച് അകന്നു നിന്നു.

കവിത: വേണ്ടടാ. പേടി ആണ്. ആരേലും കണ്ടാൽ പിന്നെ അതു മതി ജീവിതം പോവാൻ. നമുക്ക് റൂമിലേക്ക് പോകാം. തിരിച്ചു എത്തിയാൽ നമുക്ക് ഇഷ്ടം പോലെ സമയം ഉണ്ടല്ലോ.

ഞാനും അവളും താഴേക്ക് വന്നു അവളുടെ റൂമിൽ ചെന്ന് ഡോറിൽ മുട്ടി. ജോസ്‌ന വന്നു വാതിൽ തുറന്നു തന്നു. ഒരു ബ്ലൂ കളർ ഷോർട്‌സും മഞ്ഞ കളർ 🟡 T ഷർട്ടും ആണ് വേഷം. അകത്തേക്ക് കയറിയപ്പോൾ രമ്യ ഒരു ആപ്പിൾ കഴിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. റെഡ് കളർ T ഷർട്ടും ട്രാക്ക് പാൻ്റും ആണ് വേഷം. എന്നെ കണ്ടതും കഴിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന ആപ്പിൾ എനിക്ക് നേരെ നീട്ടി, ഞാൻ അതു വാങ്ങി ഒരു കടി കടിച്ചു തിരിച്ചു കൊടുത്തു ഞാൻ അവരുടെ കട്ടിലിൽ കയറി കിടന്നു, കവിത എൻ്റെ അടുത്ത് വന്നു കിടന്നു. ഞങൾ റൂമിൽ ഓരോ വിശേഷങ്ങൾ പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു, ഇതിനിടയിൽ ഓരോരുത്തർ ആയി കട്ടിലിൽ വന്ന് എനിക്ക് ചുറ്റും കിടക്കാൻ തുടങ്ങി. എല്ലാവരും എപ്പോഴോ ഉറങ്ങി പോയിരുന്നു, ഞാൻ ഉണർന്നു നോക്കിയപ്പോൾ റൂമിൽ ലൈറ്റ് ഓൺ ചെയ്തു ടിവി ഓൺ ചെയ്തു എല്ലാവരും നല്ല ഉറക്കം. കവിത എൻ്റെ വലതു കയ്യിൽ മുഖം അമർത്തി കിടന്നു ഉറങ്ങുന്നു. ജോസ്‌ന എൻ്റെ ഇടത്തെ സൈഡിൽ കിടന്നു നെഞ്ചില് തല വെച്ച് തുടയിൽ അവളുടെ കാൽ കയറ്റി വെച്ച് കിടന്നു ഉറങ്ങുന്നു, രമ്യ ജോസ്‌നയെ കെട്ടി പിടിച്ചു കിടന്നു ഉറങ്ങുന്നു.