കൊറോണ ദിനങ്ങൾ 2 [Akhil George] 1097

കവിത: (ഒരു ടവ്വൽ എടുത്ത് മുളക്കച്ച പോലെ കെട്ടി) നിൻ്റെ അടുത്ത് ഇങ്ങനെ നിന്നാൽ ശരിയാവില്ല.
(ഷെൽഫിൽ നിന്നും എനിക്ക് ഒരു ലുങ്കി എടുത്ത് തന്നു) Hus ൻ്റെ ആണ്. എന്നോ ബാഗിൽ ഇട്ടതാണ്. മോൻ തൽക്കാലം ഇത് ഉടുക്ക്.

ഞാൻ: ഭക്ഷണം വല്ലതും കഴിച്ചാലോ.?

കവിത: എന്നിട്ട് എന്തിനാ.? എല്ലാം കുഞ്ഞു അഖിലിനാണ് ചെല്ലുന്നെ. (പൊങ്ങി നിന്ന എൻ്റെ ലുങ്കിയുടെ മുൻഭാഗം നോക്കി ചിരിക്കാൻ തുടങ്ങി)

ഞാൻ ടവലിനു പുറത്ത് കൂടി അവളുടെ മുലയിൽ ഒന്ന് കൂടി തലോടി. കണ്ണുകൾ ചെറുതായി ഒന്നു അടഞ്ഞങ്കിലും അവള് പെട്ടന്ന് എൻ്റെ കൈ തട്ടി മാറ്റി. പിന്നെ ഞങൾ ഒരുമിച്ച് ഇരുന്നു ഭക്ഷണം കഴിച്ചു. ഞാൻ തിരിച്ചു വന്നു അവളുടെ ബെഡിൽ കിടന്നു.
ടവ്വൽ അതേ മുലക്കച്ച പോലെ കെട്ടി പ്ലേറ്റ് എല്ലാം കഴുകി വച്ച് കവിത റൂമിലേക്ക് വന്നു. ഞാൻ കട്ടിലിൽ ഫോണിൽ കളിച്ചു കിടക്കുകയായിരുന്നു.

കവിത: അല്ല, എന്താ മോനെ നിൻ്റെ ഉദ്ദേശം. വീട്ടിൽ പോകാൻ പ്ലാൻ ഒന്നും ഇല്ലേ.?

ഞാൻ: ഞാൻ പോണോ.? രാവിലെ പോയാൽ പോരെ .?

കവിത: അതൊന്നും വേണ്ട. പൊന്നു മോനേ നിൻ്റെ നോട്ടമേ ശരിയല്ല. ഇനി വയ്യ എനിക്ക് കരയാൻ. മോൻ തൽക്കാലം വീട് പിടിക്കാൻ നോക്ക്.

ഞാനൊരു കള്ള പരിഭവം നടിച്ചു കൊണ്ട് എന്റെ ഷർട്ട് എടുത്തിടാൻ തുടങ്ങി. അവൾ പുറകിൽ വന്നു എന്നെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു ഷർട്ട് വലിച്ചൂരി.

കവിത: എന്നെ ഇളക്കി മറിച്ചിട്ട് എൻ്റെ പൊന്നുമോൻ അങ്ങനെ അങ്ങ് പോകാം എന്ന് കരുതിയോ ?

ഞാൻ അനങ്ങാതെ നിന്നു. അവള് എൻ്റെ ലുങ്കിയും അഴിച്ചു കളഞ്ഞ്, മുന്നിലേക്ക് കൈ എത്തിച്ചു കുണ്ണയിൽ പിടിച്ചു.