കൊറോണ ദിനങ്ങൾ 5 [Akhil George] 1419

ഞാൻ: എന്താടാ പറ്റിയെ.? എന്നോട് ദേഷ്യമാണോ.?

രമ്യ: ഒന്ന് കണ്ടാൽ മതി എന്ന് പറഞ്ഞിട്ട് എന്തൊക്കെയാ ചെയ്തേ.!? ഏട്ടൻ്റെ എല്ലാം ഞാൻ കണ്ടു. ഇതെല്ലാം എനിക്ക് മുൻപ് ഉണ്ടായിട്ടില്ല. പറയാൻ പറ്റാത്ത ഭാഗം ഒക്കെ നീറുന്നു.

ഞാൻ: (ഒന്ന് ചിരിച്ചു) കണ്ടപ്പോൾ കൊതി മൂത്ത് പോയി കണ്ണമ്മ… അത്ര superb ആണ് നീ. വേദനിക്കാൻ വേണ്ടി മാത്രം ഞാൻ ഉള്ളിലേക്ക് കേറ്റിയില്ലല്ലോ.

രമ്യ: നിങ്ങൾക്ക് അതു പറയാം. അനുഭവിച്ചത് ഞാൻ അല്ലെ. ഞാൻ ഇപ്പൊ കണ്ടു അതിൻ്റെ വണ്ണവും നീളവും എല്ലാം. അതെങ്ങാനും ഉള്ളിൽ കയറ്റി ഇരുന്നേൽ എൻ്റെ അതു കീറി പോവും. ഇനി വിളിച്ചാൽ പൊന്നു മോൻ്റെ കൂടെ ഞാൻ ഇവിടെയും വരില്ല, ഇതോടെ നിർത്തി.

ഞാൻ: സത്യമായും വരൂല?

രമ്യ: അങ്ങനെ ഉറപ്പു പറയുന്നില്ല. ഏട്ടാ … നീ എന്താ ഇങ്ങനെ .. ? നിന്നെ വിട്ടു പോവാൻ മനസ്സ് വരില്ല, ഇനി തീരെ വരില്ല …

ഞാൻ ഒന്ന് ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അവളുടെ തല പിടിച്ചു താഴ്ത്തി ചുണ്ടിൽ അമർത്തി ചുംബിച്ചു, ശേഷം ആവൾ എൻ്റെ നെറ്റിയിൽ ഒരു ഉമ്മ തന്നു.

രമ്യ: കവിത മാഡം ഇനി എന്നാ എത്തുക.?

ഞാൻ: ഒരു നാലഞ്ചു ദിവസം ആവും. എന്തേ അടുത്ത പരിപാടി എപ്പോൾ ആണെന്ന് അറിയാൻ ആണോ ?

രമ്യ: (കവിളിൽ ഒരു നുള്ള് തന്നു) ആ ഒരു വിചാരം മാത്രമേ ഉള്ളോ. അവരെ കാണാൻ കൊതി കൊണ്ടാണ്.

ഞാൻ ഒന്ന് ചിരിച്ചു. വാച്ചിലേക്ക് നോക്കിയപ്പോൾ സമയം അഞ്ചര കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു.

ഞാൻ: പോയാലോ എൻ്റെ റമ്യക്കുട്ടിയെ ? ചെറിയ പണികൾ ഉണ്ട്.