കൊറോണ കാലത്തെ ഓർമ്മകൾ 6 [വിലക്കപ്പെട്ട കനി നുകർന്നവൻ] 890

” ഇത് എവിടെ ആണാവോ ദൈവമേ പണ്ടാരം ”
അച്ഛന്റേം അമ്മേടേം ഒരു കല്യാണ ഫോട്ടോ അതിൽ ഫ്രെയിം ചെയ്‌തത് കിടപ്പുണ്ട്. അമ്മ എന്ത് സുന്ദരി ആണ് കാണാൻ. കല്യാൺ സാരിയിൽ അമ്മേടെ മുല ശരിക്കും ഉടയാതെ തളി നില്കുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു. അച്ഛന്റെ ഭാഗ്യം അമ്മയെ ആവോളം തിന്നാൻ കിട്ടിയല്ലോ.
ഞാൻ തിരച്ചിൽ തുടർന്നു. ഒടുവിൽ സാധനം കിട്ടി

” ദേ കിടക്കുന്നു സാധനം “ഞാൻ file സിപ് ഇടാൻ വേണ്ടി അടച്ചു.

ഒരു പേപ്പർ കഷ്ണം ഫൈലിൽ നിന്നും പുറത്തു വീണു. ഞാൻ അത് എടുത്തു ഫൈലിൽ തന്നെ വച്ചു അടക്കാൻ തുടങ്ങി. ചുമ്മാ ഒരു രസത്തിനു അത് എടുത്തു നോക്കി. ഒരു കല്യാണ കത്ത് ആണ്.

” ആഹാ അച്ഛന്റേം അമ്മേടേം കല്യാണ കത്ത് ആണല്ലോ ”

ഞാൻ എടുത്തു വായിച്ചു. ” പ്രിയപെട്ടവരെ ഞങളുടെ മകൾ ലത വിവാഹിത ആവുകയാണ്. വരൻ സന്തോഷ്‌. മങ്കളാകരമായ ഈ മുഹൂർത്തത്തിൽ വധുവരന്മാരെ അനുഗ്രഹിക്കുവാൻ നിങ്ങളുടെ സാനിധ്യവും ഉണ്ടാകണം എന്ന് പ്രതീക്ഷിച്ചു കൊണ്ട്……. ഞാൻ കത്ത് വായിച്ചു നിർത്തി. ഒന്ന് കൂടെ അതിലെ വരികൾ ഞാൻ വായിച്ചു നോക്കി. എന്റെ നെഞ്ചിൽ ആരോ തീയുണ്ട കൊണ്ട് ഇടിക്കുന്ന പോലെ തോന്നി എനിക്ക്. ഞാൻ കട്ടിലിൽ പതിയെ പിടിച്ചു ഇരുന്നു.
” എന്റെ അമ്മ ലത, എന്റെ അച്ഛൻ സന്തോഷ്‌ പക്ഷെ ഞാൻ വിപിൻ ഇവരുടെ ആരാണ്? “ഞാൻ സ്വയം ചോദിച്ചു.” ഞാൻ ആ കത്ത് പോക്കറ്റിൽ മടക്കി വച്ചു. പതിയെ വീടിനു വെളിയിലേക്ക് നടന്നു ഇറങ്ങി.
അപ്പോൾ പഞ്ചായത്തിൽ നിന്നുള്ള അന്നൗൺസ്‌മെന്റ് നടത്തി ഒരു വണ്ടി അതിലോടെ കടന്നു പോയി ” ഈ കൊറോണ സമയത്ത് സുരക്ഷിതമായ അകലം പാലിക്കുക ”
ശരി ആണ് ഞാൻ എല്ലാരുമായി അകന്നു കഴിഞ്ഞു. ഞാൻ എവിടേക്ക് എന്ന് അറിയാതെ നടന്നു നീങ്ങി.