ഡാർലിംഗ് ഡാർലിംഗ് [വൈഷ്ണവി] 109

ശാരിക വിനീതയായി

‘ ഞാന്‍ വിളിക്കുമെന്ന് ആര് പറഞ്ഞു….?’

നവാസ് അല്പം മുറുകി

‘ എന്റെ മനസ്സ് പറഞ്ഞു’

ശാരിക ധൈര്യമായി പറഞ്ഞു

തുടര്‍ന്ന് നവാസ് അല്പനേരം മൗനത്തില്‍ ഒളിച്ചു

‘ ചോക്ക് എറിഞ്ഞപ്പോള്‍ : വിഷമം തോന്നിയോ…?’

മൗനം വെടിഞ്ഞ് നവാസ് ചോദിച്ചു

‘ എന്തിന്? എന്നെ അംഗീകരിച്ച പോലെയാ എനിക്ക് തോന്നിയത്…’

‘ ആട്ടെ….. എന്തായിരുന്നു ഗഹനമായ ആലോചന…. ക്ലാസ്സില്….?’

‘ ഒരാളെപ്പറ്റിയാ….?’

‘ ഞാനറിയുമോ….. അയാളെ…?’

‘ തീര്‍ച്ചയായും …. ആളൊരു ചുള്ളനാ…’

ശാരിക അടക്കിപ്പിടിച്ച് ചിരിച്ചു

‘ ഒന്ന് ചോദിചോട്ടെ….?’

ശാരിക കൊഞ്ചിക്കൊണ്ട് ചോദിച്ചു

‘ ചോദിച്ചോളൂ…’

‘ അന്ന് ടോയ് ലറ്റില്‍ നിന്നും ഇറങ്ങിയപ്പോള്‍ എന്തിനാ എന്നോട് സോറി പറഞ്ഞത്?’

‘ അറിയില്ലെങ്കില്‍ ഇനി അറിയണ്ട…!’

‘ ഞാന്‍…….. കണ്ടതൊന്നും ഇല്ലാ……’

‘ എന്ത് കണ്ടില്ലെന്നാ…?’

‘ അത് എന്താണെന്ന് സാറിന്റടുത്ത് പറയാന്‍ പാടുണ്ടോ…. ഞാന്‍…?’

‘ നീ ഒരു മിടുക്കിയാ…. കള്ളിയും….. പഠിച്ച കള്ളി…. ആട്ടെ…. കണ്ടില്ലല്ലോ…?’

‘ ഇല്ല…. സത്യം…!’

‘ കാണണോ…?’

‘ ഹൂം….. ഒരു ദിവസത്തേക്കല്ല….. എന്നും…!’

ശാരിക നയം വ്യക്തമാക്കി

‘ ശരി…. കാണാം…’

നവാസ് സംഭാഷണം അവസാനിപ്പിച്ചു

വണ്ടി പാളത്തില്‍ വീണെന്ന ആശ്വാസത്തില്‍ ശാരിക മയങ്ങി

അടുത്ത ദിവസം കോളേജില്‍….. പിന്നെ ക്ലാസ്സിലും വച്ച് കണ്ടപ്പോള്‍ നാണം കാരണം നവാസിന്റെ മുഖത്ത് നോക്കാന്‍ ശാരിക ഏറെ പ്രയാസപ്പെടുന്നതായി തോന്നി…