ഡേവിഡ് ഡേവിഡ് മിസ്റ്റർ ഡേവിഡ് 1 [ഡേവിഡ് ജോൺ] 357

ഞാൻ ചെറുപ്പം മുതൽക്കേ പല പല ചെല്ല പേരുകളിലാണ് അറിയപ്പെട്ടിരുന്നത്. അതില് പ്രധാനപ്പെട്ടത് കുട്ടൻ , ഡേവി, ഡേവിഡ് , ഡേവിചായൻ , അച്ചായൻ , ഡി ജെ എന്നിവയാണ്. എന്റെ വീട്ടില് എന്നെ വിളിച്ചിരുന്നത് കുട്ടൻ എന്നാണ്. കാര്യം ഞാൻ ജനിച്ചത് സമ്പത്തിന്റെ മടിത്തട്ടിലാണെങ്കിലും എല്ല് മുറിയെ പണിതാലേ പല്ല് മുറിയെ തിന്നൂ എന്നു വിശ്വസിച്ചിരുന്ന എന്റെ അപ്പന് ഞാൻ കൂലി കൊടുക്കാതെ പണിയെടുപ്പിക്കാമായിരുന്ന ഒരു ബംഗാളി ആയിരുന്നു. എനിക്കോർമ്മ വച്ചപ്പോൾ തൊട്ട് 4-5 മണിക്ക് ഞാൻ എഴുന്നേൽക്കുമായിരുന്നു. ഹൈറേഞ്ചിലെ കൊടും തണുപ്പതും അപ്പന് നേരത്തെ കുത്തി പൊക്കുമായിരുന്നു. പല്ല് തേച്ചാൽ ഒരു കട്ടൻ അടിച്ചു നേരെ തൊഴുത്തിലേക്കാണ്.

ഏകദേശം മനസിലായി കാണുമല്ലോ എന്റെ ദിനചര്യ. കോളേജിൽ പോകുന്നതിന് മുന്പും ശേഷവും നല്ല പണി വീട്ടില് തന്നെ കാണുമായിരുന്നു. സ്കൂളിൽ അത്യാവശ്യം അലമ്പും അത്യാവശ്യം പടിത്തവുമൊക്കെയായി പോകുന്ന സമയത്ത്  എത്തിയപ്പോൾ ആണ് വാണമടി എന്ന കലാപരിപാടി ആദ്യമായിട്ടു ചെയ്യുന്നത്. കൂട്ടുകാരൻ ഷിബു തന്ന കൊച്ചുപുസ്തകം ബുക്കിന്റെ അകത്തു വച്ച് വായിച്ചു വാണമടിച്ചു തുടങ്ങിയതാണ്. പിന്നീട് അത് സ്ഥിരം പരിപാടിയായി.

പുസ്തകം അല്ലാതെ വീട്ടിലെ പണിക്കാര് പെണ്ണുങ്ങള് കൈലിയും ബ്ലൌസ് ഉം ഇട്ടു വന്നു കാണുന്നതല്ലാതെ ലൈവ് ഷോ ഒന്നും ഇല്ലായിരുന്നു. ഇവിടെ പല കഥകളിലും വായിച്ച പോലെ കമ്പിയടിപ്പിക്കുന്ന ടീച്ചർ മാരുമില്ലായിരുന്നു. സരസ്വതി ടീച്ചർ, ലക്ഷ്മി ടീച്ചർ, ഷീല ടീച്ചർ എല്ലാം കണക്കായിരുന്നു. കൊച്ചുപുസ്തകങ്ങളും വാണമടിയും മാത്രമായിരുന്നു മൈ എൻറർടെയ്ൻമെൻറ് പിന്നെ ഫുട്ബോൾ . പത്തിൽ പടിക്കുന്ന സമയത്താണ് എന്റെ പിന്നീടുള്ള ജീവിതം മാറ്റിമറിച്ച ഒരു ജന്മം, ഒരു നാരീ ജന്മം വന്നത്.

അതാണ് ലത. ലത ആരാണെന്നല്ലേ. ഞങ്ങളുടെ സ്ഥിരം കറവക്കാരന്റെ മകന്റെ ഭാര്യ. രാജപ്പൻ ചേട്ടന് വയ്യണ്ടായി. അതോടെ പുള്ളിയെ നോക്കാനും ഞങ്ങളുടെ പുറം പണിക്കുമൊക്കെയായി മകന് രഘുവും ലതയും മക്കളും വന്നു. രഘു അങ്ങ് കോട്ടയത്ത് എന്തോ പണി ആയിരുന്നു. ലതയെ പറ്റി പറഞ്ഞാൽ ഇരു നിറമാണ്. അധികം വണ്ണമില്ല എന്നാൽ മെലിഞ്ഞതുമല്ല. വളരെ നല്ല സംസാരം. രണ്ടു പ്രസവിച്ചതിന്റെ വണ്ണമേ ആ ശരീരത്തിന്നുള്ളൂ.