ഡേവിഡ് ഡേവിഡ് മിസ്റ്റർ ഡേവിഡ് 3 [ഡേവിഡ് ജോൺ] 229

മേഴ്സി – എടാ ഒരു പാട് നാളുകൾക്ക് ശേഷം ഞാൻ ഇന്ന് കുറെ സംസാരിച്ചു. ചിലപ്പോൾ തോന്നും ഈ വലിയ വീടും പണവും പത്രാസും ഒന്നും വേണ്ടായിരുന്നു എന്ന്. ആന്റണിചായൻ കുടിക്കുന്നതും പാർട്ടിക്കു പോകുന്നതും ഒക്കെ കാരണം ഈ സ്റ്റാറ്റസും പത്രാസുമാണ്. ആദ്യമൊക്കെ ഞാനാണ് ഉന്തി തള്ളി വിട്ടത്. അത് കൊണ്ട് തന്നെ എനിക്കിപ്പോ ഒന്നും പറയാൻ വയ്യ. പുള്ളിക്ക് 45 കഴിഞ്ഞു . ആരോഗ്യം നോക്കണ്ടേ. പറഞ്ഞു പറഞ്ഞു മടുത്തു. എനിക്കും 37 കഴിഞ്ഞു.

ഡേവി – മൂപ്പത്തേഴോ? ? ? എനിക്കു ഏകദേശം ഒരു ധാരണയുണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും ഞാൻ അമ്പരപ്പ് അഭിനയിച്ചു. ചേച്ചിയെ കണ്ടാൽ ഒരു 25 കൂടി വന്നാൽ ഒരു മുപ്പതു. അതിൽ കൂടുതൽ പറയില്ല.

മേഴ്സി – ഓഹ് എനിക്കങ്ങോട്ട് സുഖിച്ചെട. ഇതൊക്കെ നീ കോളേജിൽ പോയി വല്ല പെൺപിള്ളേരുടെ അടുത്തും ഇറക്ക് മോനേ. നിന്റെ മരമോന്ത കാണാതിരുന്നാൽ ചിലപ്പോ വളയും. ഇരുപത്തഞ്ചേ!! കുറച്ചു ഉളുപ്പ് വേണ്ടേഡ. കണ്ട വൃത്തിക്കെട്ട പടങ്ങളൊക്കെ കാണുന്ന നിനക്കു ഇതല്ല ഇതിലപ്പുറം തോന്നും.

ഞാൻ പറഞ്ഞത് സുഖിച്ചു എങ്കിലും ചേച്ചിയെന്നെ വലിച്ചു കീറി ഒട്ടിച്ചു എന്നെനിക്കു മനസിലായി. അത് കൊണ്ട് തന്നെ ഞാൻ ക്യാരക്റ്ററിൽ കയറി തകർക്കാൻ ശ്രമിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

ഡേവി – ഒരു കസെറ്റ് കൊണ്ട് വന്നു പോയി. അതിന്റെ പേരിൽ എന്നെ ഇത്രയധികം അധിക്ഷേപിക്കണ്ട. അത് തിരിച്ചു കൊടുക്കാൻ കിട്ടുന്ന ആദ്യ ചാൻസിൽ തന്നെ അത് ഞാൻ കൊടുക്കും. ഇത് വരെ ഞാൻ അത് കണ്ടു പോലുമില്ല. പിന്നെ ചേച്ചിയെ പൊക്കി പറയണ്ട കാര്യമെനിക്കില്ല. ചേച്ചിയെ കണ്ടാൽ അമ്പതു വയസ്സു തോന്നിക്കും. ഇപ്പോ സമധാനമായോ.