ഡേവിഡ് ഡേവിഡ് മിസ്റ്റർ ഡേവിഡ് 3 [ഡേവിഡ് ജോൺ] 229

മേഴ്സി – നിങ്ങൾ പയ്യന്മാർ എന്തിനാണ് തൈ കിളവികളെ നോക്കുന്നത്. നിങ്ങളുടെ പ്രായത്തിലുള്ള പെൺപിള്ളേരെ വായിനോക്കിയാൽ പോരേ. എന്തിന് കുറച്ചു വയസ്സായ പെണ്ണുങ്ങളെ നോക്കുന്നു. സാധാരണ ഞാൻ പുറത്തു പോകുമ്പോൾ കിളവന്മാര് നോക്കും. ആണുങ്ങൾ നോക്കും. അതൊക്കെ മനസിലാകും. ഞാൻ കരുതിയത് ഞങ്ങളെ വായിനോക്കുന്ന കൊച്ചു പയ്യന്മാരൊക്കെ വൃത്തിക്കേട്ടവരാണെന്നാണ് ഞാൻ കരുതിയത്. ഇപ്പോ കുറച്ചു നാളുകളായിട്ട് നീയും നോക്കുന്നു. അതാണ് എന്റെ സംശയം. ഇനി നീ ഉത്തരം പറ.

ചോദ്യങ്ങൾ കേട്ടു എന്റെ തലച്ചോറും കുണ്ണേശ്വരനും കൂടി “ആനന്ദനടനം ആടിനാർ ” എന്ന അവസ്ഥയായി. എന്റെ മുന്നിൽ അനന്ത സാധ്യതകലാണ് തുറന്നു കിടക്കുന്നത്. പക്ഷേ ഒന്നങ്ങോട്ടോ ഇങ്ങോട്ടോ മാറിയാൽ, ഒരു വാക്പിഴ സംഭവിച്ചാൽ എല്ലാം തീരും.

ഡേവി – ഇതെന്തോരം ചോദ്യങ്ങളാ. ഇത്രേം ഉത്തരം പരീക്ഷക്ക് എഴുതിയാൽ ഒരു വര്ഷം ജയിച്ചു പോരും.

മേഴ്സി – അവന്റെ ഒരു ജാട. ഇതാണ് ഞാൻ ആദ്യമേ ചോദിച്ചത് നിനക്കു പറ്റുമോ ന്നു.

ഡേവി – (ഒരു നീണ്ട ആലോചനക്ക് ശേഷം) ഉത്തരം പറയാം. പക്ഷേ പറഞ്ഞു കഴിയുമ്പോ എന്നെ ചീത്ത വിളിക്കരുത്.

മേഴ്സി – (ഒരു ചെറിയ ആലോചനക്ക് ശേഷം) നീ ഉദ്ദേശിച്ചത് നമ്മൾ ഇനിയങ്ങോട്ടു സംസാരിക്കാൻ പോകുന്ന കാര്യങ്ങൾ രണ്ടു പേർക്കും പറയാനും കേൾക്കാനും കുറച്ചു ബുദ്ധിമുട്ടുള്ള കാര്യങ്ങൾ ആണെന്നല്ലേ.

ഡേവി – ഇത്രക്ക് ബുദ്ധി ഈ തലയ്ക്കകത്ത് ഉണ്ടായിരുന്നോ. ഇത് വരെയില്ലാതിരുന്ന ബുദ്ധി എവിടുന്ന് കിട്ടി.