ദീപികയുടെ രാത്രികള്‍ പകലുകളും 8 [Smitha] [Climax] 580

ഞങ്ങൾ രണ്ടുപേരും ഒരു നിമിഷം മൗനമായിരുന്നു.
പിന്നെ ദീപിക തുടർന്നു.

“എനിക്ക് എന്തോ വിശ്വസിക്കാൻ പറ്റുന്നില്ല കാർത്തി…നെനക്ക് ..നെനക്ക് ദേഷ്യം ഒന്നും വരുന്നില്ലേ?”

“എന്തിനാടീ ദേഷ്യമൊക്കെ?”

ഞാൻ ചോദിച്ചു.

“അയാള് പാവം! ഒറ്റയ്ക്ക് ജീവിക്കുന്ന പാവം ഒരു ഹാംലെസ്സ് അയൽവാസി…”

അവളെന്നെ നോക്കി.

“അയാടെ മുമ്പി കാലൊക്കെ കാണുന്ന ഈ പാവാടേം ഒക്കെ ഇട്ട് പെണ്ണെ നേര് പറഞ്ഞാ നീ അയാളെ ചുമ്മാ കൊതിപ്പിക്കുവാരുന്നില്ലേ?”

“കാർത്തി!”

അവളൊച്ചയിട്ടു.

“അയാളവിടെ വരൂന്ന് വിചാരിച്ചാണോ ഞാൻ ആ സ്കർട്ട് ഇട്ടത്?”

“ഒന്ന് പോ, പെണ്ണെ! ഇതാണോ ഇത്ര വലിയ കാര്യം? മുമ്പ് പലപ്പോഴും ഞാൻ പറഞ്ഞിട്ടില്ലേ..നീ സുന്ദരിയാണ് , അത് ഇച്ചിരി ആളുകള് കണ്ടൂന്നും വെച്ച് കുഴപ്പമൊന്നുമില്ല എന്നൊക്കെ! എന്നിട്ടാണ്!”

ഞാൻ പെട്ടെന്ന് നിർത്തി. സുധാകരന്റെ തിരോധാനത്തിന് ശേഷം അത്തരം കാര്യങ്ങൾ സംസാരിക്കില്ല എന്ന പ്രോമിസ് ഇവിടെ തെറ്റിയിരിക്കുന്നു.
ഈശ്വരാ, ദീപിക അതെങ്ങനെയായിരിക്കുമെടുക്കുന്നത്?

“ഓഹ്! ഇങ്ങനെ ഒരു ജാതി…”

അവൾ   എന്റെ നേരെ കണ്ണുരുട്ടി. എനിക്കാശ്വാസമായി. ദീപിക വളരെ ലൈറ്റായാണ് കാര്യങ്ങൾ എടുക്കുന്നത്.

ഞാൻ അവളെ പിടിച്ച് എന്റെ മടിയിലേക്കിരുത്തി.

കുറെ നേരം കഴിഞ്ഞ് ബ്രേക്ക്ഫാസ്റ്റ് ഒക്കെ കഴിഞ്ഞ് ഞങ്ങൾ ഹാളിൽ ഇരിക്കയായിരുന്നു.
ദീപിക ഷോട്ട്സായിരുന്നു ഇട്ടിരുന്നത്. അത് അവളുടെ തുടയുടെ പകുതിയോളമേ

എത്തിയിരുന്നുള്ളൂ. അവളുടെ തടിച്ചു കൊഴുത്ത മാദകത്തുടകൾ അതിലൂടെ കൊഴുത്തു മിനുത്തു നിന്നു.