ദേവനന്ദ 9 [വില്ലി] 2247

വീട്ടുവളപ്പിലേക്കു വണ്ടി തിരിക്കുമ്പോഴേ ജാനകിയമ്മ ഞങ്ങളെ കണ്ടിരുന്നു…. വളരെ സന്തോഷത്തോടെയും സ്നേഹത്തോടെയും അവര് ഞങ്ങളെ എതിരേറ്റു….  അന്ന് ഞാൻ കണ്ടത് പോലെ ആയിരുന്നില്ല ഇന്ന് ആ വീട്…  മുഴുവൻ കാടുപിടിച്ച രീതിയിൽ വൃത്തിയാക്കാൻ പോലും ആരുമില്ല എന്ന രീതിയിൽ…  അന്ന് കണ്ട മുറ്റത്തെ പൂച്ചെടികൾ എല്ലാം കാടു കയറി നശിച്ചിരുന്നു….

ഒറ്റ നോട്ടത്തിൽ ഒരു ആൾതാമസമില്ലാത്ത വീട്…

” മോനെന്താ ഈ നോക്കി നിൽക്കുന്നെ.  അകത്തേക്ക് കയറി വാ….”

അമ്മ ദേവുവിനോടൊപ്പം എന്നെയും അകത്തേക്ക് വിളിച്ചു.

” ദേവു മോൾ ആയിരുന്നു ഈ വീട് മുഴുവൻ നോക്കി ഇരുന്നത്..  ഇവള് പോയതിൽ പിന്നെ ഞാനൊന്നിലേക്കും തിരിഞ്ഞു നോക്കിയിട്ടില്ല.. ”

മുറ്റത്തെ കാടുപിടിച്ച പൂതോട്ടത്തിലേക്കു നോക്കി നിന്ന എന്നോടായി അവർ പറഞ്ഞു…  ചെറിയൊരു പുഞ്ചിരി അവർക്കു സമ്മാനിച്ചു ഞാൻ അവർക്കൊപ്പം അകത്തേക്ക് കയറി….

നിങ്ങളെന്താ വിശേഷിച്ചു ഇങ്ങോട്ട് വന്നതെന്ന് “ചോദിച്ച ജാനകിയമ്മയോട് ദേവു ആണ് മറുപടി കൊടുത്തത് .  വീട്ടിലെ വിശേഷങ്ങളും മറ്റും പറയുന്ന തിരക്കിലായിരുന്നു ദേവു പിന്നീട്….

ഹാളിലെ കസേരയിൽ ഇരിക്കുമ്പോൾ ഭിത്തിയിൽ തൂങ്ങിയാടുന്ന ചിത്രത്തിൽ ദേവുവിന്റെ അച്ഛൻ  എന്നെ നോക്കി ചിരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു…..

” എന്റെ മകളെ നന്നായി നോക്കണം എന്ന് ആ ചിത്രം എന്നോട് പറയുന്ന പോലെ….. ”

മരിച്ചു പോയി എന്നറിഞ്ഞിട്ടും ആ മനുഷ്യന് വേണ്ടി ഒന്നും ചെയ്യാൻ പറ്റാതെ വന്ന എന്റെ അവസ്ഥയെ ഞാൻ ആ നിമിഷം പഴിച്ചു..

” കഴിഞ്ഞ വർഷം ഞങ്ങൾ ടൗണിൽ പോയപ്പോൾ എടുപ്പിച്ചതാ…. ”

എനിക്കുള്ള ചായയുമായി കടന്നു വന്ന ദേവു ഫോട്ടോ നോക്കി നിൽക്കുന്ന എന്നോടായി പറഞ്ഞു എന്റെ നേരെ ചായ ഗ്ലാസ്‌ നീട്ടി..

പിന്നീടെന്റെ കണ്ണ് പാഞ്ഞത് ചുവരിൽ ഉള്ള മറ്റൊരു ചിത്രത്തിലേക്കായിരുന്നു..  ദേവുവിന്റെ അമ്മയുടെ .  ആദ്യമായ് കണുന്നതാണെങ്കിലും അവരെ ഞാൻ തിരിച്ചറിഞ്ഞു.  കാരണം അമ്മയുടെ തനി പകർപ്പായിരുന്നു എന്റെ ദേവു…

” അമ്മയാ… ” എന്റെ നോട്ടം കണ്ടു അവൾ പറഞ്ഞു…

” അമ്മയെ പോലെ തന്നെ ആണല്ലോ എന്റെ ദേവുട്ടിയും…. ”

ചായ ഗ്ലാസ്‌ ചുണ്ടിലേക്കു മുട്ടിച്ചു ഞാൻ പറഞ്ഞു..

ചെറിയൊരു പുഞ്ചിരി സമ്മാനിച്ചു അവൾ അവളുടെ മുറിക്കകത്തേക്കു പോയതും ചെറിയമ്മ അടുക്കളയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി വന്നതും ഒരുമിച്ചാണ്…

” നിങ്ങൾ വരേണ്ടി ഇരുന്നില്ല…… ” എന്നെ നോക്കി അവർ പറഞ്ഞു.

” ഇടയ്ക്കു കയറി വരും അയാൾ….  നിങ്ങളെ ഇവിടെ വച്ചു കണ്ടാൽ പിന്നെ….. …..  ”