ദേവാൻഷ് 4 [മഹി] 221

“ആരായിരുന്നു ആ ഫസ്റ്റത്തെ പെൺകുട്ടി….”
അഭിരാമി സംശയത്തോടെ അവന്റെ മുഖത്തോട് മുഖം അടുപ്പിച്ചതും അൻഷ് പിന്നിലേക്ക് മുഖം വലിച്ചു…..

“അമ്മ…”
സീറ്റിലേക്ക് ഇരുന്നതിനൊപ്പം അൻഷ് പറഞ്ഞു …അപ്പുറം ഇരുന്ന ദക്ഷായണി പെട്ടെന്ന് മുഖം ഉയർത്തി അവരെ നോക്കി….

“അമ്മയുടെ പേരെന്താ…..”
ഒരു സൗഹൃദ സംഭാഷണത്തിനെന്നപോലെ അവരുടെ മുൻവശത്തെ ബെഞ്ചിലേക്ക് ഇരുന്ന അഭിരാമി ചോദിച്ചു….അവളുടെ കണ്ണുകൾ ദേവാൻഷിന്റെ കണ്ണുകളിൽ കോർത്തു തങ്ങികിടന്നു

“അമ്മയുടെ പേര് നന്ദിനി….”അൻഷ് പറഞ്ഞു

“ആഹാ അമ്മ എവിടെയാ ഇപ്പൊ…. ഡൽഹിയിൽ ആണോ….”

“…. അമ്മ…. അമ്മ മരിച്ചുപോയി….”

അൻഷ് പറഞ്ഞതും അഭിരാമി ഞെട്ടി…. ആദ്യത്തെ ദിവസം മനുവിനോട് പറഞ്ഞത് അവളോർത്തു,….

ദക്ഷ തന്റെ ബാഗിന്റെ വള്ളിയിൽ അമർത്തി ഞെരിച്ചു…. എന്തിനോ അവളുടെ കണ്ണുകൾ കനൽ വീണതുപോലെ നീറി പുകഞ്ഞു… ജീവിതത്തിൽ ജന്മം നൽകിയവളെയും പ്രണയിച്ചവളെയും നഷ്ടമായ ഒരുവനാണ് മുന്നിലെന്ന് ഓർക്കേ ഹൃദയം പിടഞ്ഞു…. ദക്ഷ സുധർമ്മയെ ഓർത്തു, ഒരുനിമിഷം അമ്മയില്ലാത്ത ഒരു കാലം ഉള്ളിലൂടെ കടന്നുപോയതും അവളൊന്ന് ഏങ്ങി….അറിയാതെപോലും അമ്മ ഇല്ലാത്ത കാലം സങ്കല്പിക്കാൻ കഴിയില്ലെന്ന സത്യം ദക്ഷായണി തിരിച്ചറിഞ്ഞു

മനുവും ആൽവിനും എഴുത്ത് നിർത്തി വേദനയോടെ അവരെ ശ്രദ്ധിച്ചു….

“സോറി ഞാൻ പെട്ടെന്ന്…..അന്ന് മനുവിനോട് പറഞ്ഞതല്ലേ…. ഞാനത്….പെട്ടെന്ന് ഓർത്തില്ല…..”
അഭിയുടെ ശബ്ദം വളരെവേഗം നേർത്തുപോയി…