ദേവീ പരിണാമം [Siddharth] 1493

എന്നിട്ട് അവൻ നല്ല സ്പീഡിൽ അവൾക്ക് വിരൽ ഇട്ട് അടിച്ചുകൊടുത്തു. അതികം വൈകാതെ അവൾക്ക് വെടി പൊട്ടി. അവൾ അവന്റെ തോളിൽ ചാരി നിന്നുപോയി.

കണ്ണ് തുറന്ന അവൾ കാണുന്നത് മൊബൈൽ ഫ്രണ്ട് ക്യാമെറയിൽ തന്റെ ഫോട്ടോ എടുക്കുന്ന അവനെ ആണ്. അവൾ പെട്ടന്ന് ഫോൺ തട്ടി മാറ്റാൻ നോക്കി. അവൻ ഫോൺ എടുത്ത് പോക്കറ്റിൽ ഇട്ട് അവളോട് ചെവിയിൽ “കാണാം…”എന്ന് പറഞ്ഞിട്ട് പോയി. അവൾക്ക് നടന്നത് ഒരു സ്വപ്നം ആയി തോന്നി. എന്നാൽ തന്റെ സാരിയിൽ പറ്റി ഇരിക്കുന്ന അവന്റെ ശുക്ലം സ്വപ്നം ആല്ലലോ. അവൾക്ക് ആകെ കുറ്റബോധം തോന്നി. കുറച്ചു കഴിഞ്ഞ് അവളുടെ ഫോണിലേക്ക് അശ്വിൻ വിളിച്ചു. എന്നിട്ട് അടുത്ത സ്റ്റോപ്പിൽ ഇറങ്ങാൻ പറഞ്ഞു.

ട്രെയിൻ അടുത്ത സ്റ്റോപ്പിൽ എത്തിയപ്പോ അവൾ ഇറങ്ങി. അശ്വിനും നേഹയും അവളുടെ അടുത്തേക്ക് വന്നു.

അശ്വിൻ : എങ്ങനെ ഉണ്ടായിരുന്നു അമ്മേ യാത്ര?

അവൻ ചോദിച്ചത് കേട്ട് അവൾ എന്ത് പറയണം എന്ന് അറിയാതെ നിന്നുപോയി. ട്രെയിനിൽ വച്ച് നടന്നത് ഒക്കെ എങ്ങനെയാ അവനോട് പറയാ.

ദേവി : മോനെ ഇവിടെ ബാത്രൂം ഉണ്ടോ…?

നേഹ : അഹ് അമ്മേ ദേ അവിടെ.

അവൾ ചൂണ്ടി കാണിച്ചത് നോക്കി അവൾ നടന്നു. ബാത്‌റൂമിൽ കേറി നേരെത്തെ അവൻ അടിച്ചിഴിച്ച പാല് എല്ലാം തുടച്ചു കളഞ്ഞു. ശേഷം മുഖം ഒന്ന് കഴുകി പുറത്തേക്ക് വന്നു. അവർ തിരിച്ച് ഹോട്ടലിൽ എത്തി. അന്ന് കിടക്കാൻ നേരം ദേവിയുടെ മനസ് ആകെ കലങ്ങി മറയുകയായിരുന്നു. പക്ഷെ ഉള്ളിൽ എവിടെയോ ഒരു സുഖവും അവൾക്ക് തോന്നി.

പിറ്റേന്ന് രാവിലെ അവൾ നേരെത്തെ തന്നെ എഴുനേറ്റു. അപ്പോഴും മനസിന് എന്തോ വിഷമം ഉള്ള പോലെ. നാട്ടിൽ ആയിരിക്കുമ്പോൾ ഇതുപോലെ വിഷമം വരുമ്പോൾ അവൾ നേരെ അടുത്തുള്ള അമ്പലത്തിൽ പോവും. അപ്പോൾ മനസിന് ഒരു ഉണർവ് അവൾക്ക് ലഭിക്കും.അവൾ എഴുനേറ്റ് ബാത്‌റൂമിൽ ചെന്ന് കുളിച്ചു ഫ്രഷ് ആയി പുറത്തിറങ്ങി ഒരു സാരിയും എടുത്ത് ഉടുത്ത് അശ്വിന്റെയും നേഹയുടെയും റൂമിലേക്ക് നടന്നു. അവരുടെ റൂമിൽ ചെന്നപ്പോൾ അശ്വിൻ എവിടേക്കോ പോവാൻ റെഡി ആവുക ആയിരുന്നു.