ധ്യാനം [അപ്പു] 456

ഞാൻ രണ്ട് തവണ വാണമടിച്ചു… രണ്ടാമത്തെ ഇത്തിരി താമസിച്ചു… ഇനിയും നിന്നാൽ തിരിച്ച് ചെല്ലുമ്പോൾ സംശയമുണ്ടാവും എന്നോർത്ത് ഞാൻ അവിടന്ന് ഇറങ്ങി… ഫോൺ കൊണ്ടുവെച്ച് നേരെ ഹാളിലേക്ക് ചെന്നു…

അവിടെ പ്രസംഗം തകർക്കുകയായിരുന്നു… ഞാൻ അവിടെയിരുന്ന് കുറേനേരം അയാളെ നോക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു… ഭാഗ്യവാൻ… അല്ലാണ്ടെന്താ ഇവനെയൊക്കെ വിളിക്കാ… പകല് കൈകൊട്ടിപാട്ടും പ്രസംഗവും രാത്രി കുനിച്ച് നിർത്തി അടിയും പണ്ണലും… ഭാഗ്യവാൻ തന്നെ…

അന്ന് ആ സമയം അവിടെ ഞാനവളെ കണ്ടില്ല… പിന്നീട് ഉച്ചഭക്ഷണസമയത്താണ് ഞാൻ കാണുന്നത്… അതേ വെള്ള ചുരിദാർ… അതേ ദൈവീകഭാവം… ഇപ്പൊ കണ്ടാൽ നേരെ പിടിച്ച് രൂപക്കൂട്ടിൽ ഇരുത്തിയാലും ആരും കുറ്റം പറയില്ല… പക്ഷെ ആ ഫോണിൽ കണ്ട പ്രകടനം … ഹോ.. ദൈവമേ ഓർക്കുമ്പോത്തന്നെ കമ്പിയാവുന്നു…

ധ്യാനം ഇന്ന് മൂന്നാം ദിവസമാണ് ഇനി ഇവിടെ രണ്ട് ദിവസം കൂടിയേ ഉള്ളു… അത് കഴിഞ്ഞാൽ ഇവിടന്ന് പോണം… അതിനുള്ളിൽ എങ്ങനെയും ഇവളെ കളിക്കണം… പ്രത്യക്ഷത്തിൽ സമ്മതിച്ചില്ലെങ്കിലും വീഡിയോയുടെ കാര്യം പറഞ്ഞാൽ അവൾ സമ്മതിക്കുമായിരിക്കും… അതോ ഇനി അയാളോട് പറഞ്ഞു പ്രശ്നമാകുമോ?

ഞാൻ പലവഴി ആലോചിച്ചു.. അവസാനം രണ്ടും കല്പിച്ച് എറിഞ്ഞ് നോക്കാൻ തന്നെ തീരുമാനിച്ചു…

ധ്യാനകേന്ദ്രത്തിലെ പ്രധാന പ്രശ്നം ആണുങ്ങൾക്ക് പെണ്ണുങ്ങളോട് സംസാരിക്കാൻ പറ്റില്ല എന്നുള്ളതാണ് … പക്ഷെ ഇവളൊരു വോളന്റിയർ ആയതുകൊണ്ട് ഒരു ചാൻസുണ്ട്…

അങ്ങനെ വൈകിട്ട് ചായകുടിക്കുള്ള സമയത്ത് എന്റെ അടുത്ത് എന്തോ എടുക്കാൻ വന്ന നേരത്ത് അവളെ ഏകദേശം അടുത്ത് കിട്ടി

“ഹായ്…!!” ഞാൻ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അവളോട് പറഞ്ഞു…

അവൾ തിരിച്ച് ഒരു ചിരി മാത്രം തന്നു…

“എനിക്കൊരു കാര്യം പറയാനുണ്ടായിരുന്നു….!!” ഒരുമാതിരി പ്രേമം പറയാൻ ചെല്ലുന്നവനെപ്പോലെ ഞാൻ നിന്ന് പരുങ്ങി… അവൾക്കും അത് തന്നെ തോന്നിക്കാണണം അവൾ എന്താ എന്നുള്ള അർത്ഥത്തിൽ നോക്കി…

ഇത്രയുമായപ്പോഴേക്കും അവളെ ഇടക്ക് നോക്കിക്കൊണ്ടിരുന്ന വായ്നോക്കികൾ ഞങ്ങളെ ശ്രദ്ധിക്കാൻ തുടങ്ങി… കാര്യങ്ങൾ എത്രയും പെട്ടന്ന് നീക്കണമെന്ന് എന്റെ മനസ്സ് പറഞ്ഞു…

“ഇന്നലെ…. രാത്രി തോമസ് പാസ്റ്ററുടെ അടുത്ത് പോയ ഒരു വീഡിയോ എന്റെ കയ്യിലിരിപ്പുണ്ട്… എനിക്കത്തിനെപ്പറ്റി കുറച്ച് സംസാരിക്കാനുണ്ട്… അതിനുള്ള ഏർപ്പാട് താൻ ചെയ്യണം…!!” ഞാൻ പേടി പുറത്ത് കാട്ടാതെ പറഞ്ഞതുകേട്ട് അവളുടെ കണ്ണിൽ ഒരു ഞെട്ടലുണ്ടായി…