ഡ്രാക്കുള 2 [വെടിക്കെട്ട്‌] 212

അവൾ ഉടൻ തന്നെ താക്കോൽ താഴിലേക്ക് തിരുകി കതക് പെട്ടന്ന് തുറന്നു..

പകച്ചു കൊണ്ടു അവൾ അവിടമാകമാനം കാത് കൂർപ്പിച്ചു കൊണ്ടു പരതി..
പക്ഷെ കതകിന് പുറത്ത് നിന്ന് താൻ കേട്ട ആ ശബ്ദം അപ്പോഴേക്കും നിശ്ശബ്ദമായതായി ഭാനുവിന് തോന്നി..

അവൾ കാത്തുകൂർപ്പിച്ചു മുറിക്കകത്തോട്ടു നടന്നു നോക്കിയെങ്കിലും ആ മുരളൽ അവൾക്ക് പിന്നെ കേൾക്കാനായില്ല..
അമ്മു മോൾ പഴയ പടി പുതപ്പിനടിയിൽ പുതച്ച് മൂടി ഉറക്കമാണ്..

അവൾ പുതപ്പുമാറ്റാൻ നോക്കിയെങ്കിലും അമ്മുമോൾ ഉറക്കമായതിനാൽ പയ്യെ ഒന്നും മിണ്ടാതെ ഷെൽഫ് തുറന്ന് തലേ ദിവസത്തെ ആ പ്ലാസ്റ്റിക്ക് കവറെടുത്ത് കക്കൂസിലേക്ക് നടന്നു..എന്നിട്ട് അവർ തന്ന ആ ക്രീം കളർ ബ്രായും പാന്റിയും ധരിച്ച ശേഷം സാരിയുടെ ഞൊറിയും ശരിയാക്കി കക്കൂസിൽ നിന്നിറങ്ങി…

കക്കൂസിന്റെ കതകടയ്ക്കാൻ നേരം അവൾ പിന്നെയും ആ വിചിത്രമായ ശബ്ദ വീചികൾ കേൾക്കാൻ തുടങ്ങി.. പൊടുന്നനെ അത് നിലയ്ക്കുകയും ചെയ്തു..

ഒടുവിൽ വെറുതെ തന്റെ തോന്നാലാവാം എന്ന വിശ്വാസത്തിൽ അവൾ ലോഡ്ജ് വീണ്ടും പൂട്ടി പുറത്തിറങ്ങി..

ഗോവണിപ്പടികളിറങ്ങി താഴെ എത്താൻ നേരം.. താഴെ അലക്കുകല്ലിനരികിലായി ആ റൂം ബോയ് ചെക്കൻ ഒരു പേപ്പറും പിടിച്ചിരുന്നിരുന്നു..

ഭാനുവിനെ കണ്ടപ്പോൾ ചെക്കൻ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അലക്കുകല്ലിന്മേൽ കയറി കുന്തിച്ചിരുന്നു പേപ്പർ വായിക്കാൻ തുടങ്ങി..

ചെറുക്കൻ ലുങ്കി മടക്കി കുത്തിയിരുന്നു കൊണ്ട് അവൻ കുന്തിരിച്ചിരുന്നപ്പോൾ അവന്റെ കറുത്ത കുഞ്ഞു സാമാനവും എണ്ണക്കറുപ്പുള്ള വലിയ അണ്ടിമാങ്ങയും പുറത്തു ചാടി.. കൂടെ അത് കാണിക്കാണെന്നവണ്ണം അവൻ ഭാനുവിനെ വിളിക്കുകയും ചെയ്തു..
‘അക്കാ.. ഗുഡ് മോർണിങ്..’
ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അവനും ഒരു ഗുഡ് മോർണിങ് പറയാം എന്ന കരുതി അവനിലേക്ക് സൂക്ഷിച്ചു നോക്കിയപ്പോഴാണ് ഭാനു, ലുങ്കിക്കിടയിൽ അവന്റെ കറുത്ത സാമാനത്തെ കണ്ടത്.. അത് കണ്ട മാത്രയിൽ പറയാനാൻ തുടങ്ങിയ ഗുഡ് മോർണിങ് അവൾ സ്വയം വിഴുങ്ങി.. പിന്നെ ഒന്നും പറയാതെ തല താഴ്‍ത്തി ബസ് സ്റ്റോപ്പിലേക്ക് നടന്നു..

പക്ഷെ അവന്റെ സാമാനം കണ്ട മാത്രയിൽ ഭാനുവിന്റെ ഉള്ളിനുള്ളിൽ ഒരു മന്ദസ്മിതം വിടർന്നിരുന്നു എന്നുള്ളത് സത്യം..

ബസ്സിലിരിക്കുമ്പോഴും ഭാനു തന്റെ തന്നെ ചിന്തകൾക്കിടയിലായിരുന്നു..
‘ദമൊരരേട്ടനെ ആണെങ്കിൽ ഈയിടെയായി കാണാനില്ല.. പാവം ജോലിത്തിരക്കായിരിക്കും … ഏതായാലും ഈ പ്രശ്നങ്ങൾ ഒന്നു പറയാൻ പറ്റിയെങ്കിൽ എന്നവൾക്ക് തോന്നി.. അപരിചിതമായ ഈ നഗരത്തിൽ പരിചിതനായി അയാൾ മാത്രമല്ലേ ഉള്ളൂ..