ദുരിതത്തിന്റെ ഗൃഹനാഥൻ [Ben10] 473

​മാളവിക പുഞ്ചിരിച്ചു. ആ ചിരിയിൽ അവരുടെ ഭാവിയെക്കുറിച്ചുള്ള സ്വപ്നങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. “വിജിത്ത്, നമ്മൾക്കിടയിൽ രഹസ്യങ്ങളില്ല. അവന്റെ ഭാര്യ… അവൾക്കിവിടെ സ്വസ്ഥത കൊടുക്കാൻ നമ്മൾ പാടില്ല. അവൾ നമ്മുടെ കളിപ്പാട്ടമായിരിക്കണം. ഈ വീട്ടിൽ ഇനി നമ്മൾ പറയുന്നതേ നിയമമാകൂ. വിപിൻ… അവൻ ഇനി നമ്മളുടെ വീട്ടുജോലിക്കാരൻ മാത്രമാണ്. ഒരു തടിച്ച ഗൃഹനായിക.”

​അവൾ വിപിനെ കളിയാക്കിക്കൊണ്ട് ഉപയോഗിച്ച ആ പദം വിജിത്തിനെ ആവേശഭരിതനാക്കി. അവൻ അവളെ എടുത്ത് കട്ടിലിലേക്ക് കിടത്തി.

​”നിന്റെ ബുദ്ധി… നിന്റെ കൗശലം… അതാണ് എന്നെ വീഴ്ത്തിയത്. നീ എന്റെ കൂടെയുള്ളപ്പോൾ എനിക്ക് ഈ ലോകം മുഴുവൻ കീഴടക്കാം,” വിജിത്ത് ആവേശത്തോടെ പറഞ്ഞു.

​അവരുടെ സംഭാഷണത്തിലെ ഓരോ വാക്കും, ഓരോ സ്പർശവും അവരുടെ പങ്കിട്ട വിജയത്തിന്റെ പ്രതിഫലനമായിരുന്നു. ദുഃഖമോ, കുറ്റബോധമോ അവരുടെ അടുപ്പത്തിൽ നിഴലിച്ചില്ല. അവർ പരസ്പരം നോക്കി, അവരുടെ കണ്ണുകളിൽ കണ്ടത് അധികാരം നേടുന്നതിലെ പങ്കാളിത്തത്തിന്റെ ആഴത്തിലുള്ള അനുരാഗമായിരുന്നു.

​മാളവിക അവന്റെ നെഞ്ചിൽ തല വെച്ച് കിടന്നു. ചുറ്റുമുള്ള നിശബ്ദതയിൽ അവർ ശ്വാസമെടുക്കുന്ന ശബ്ദം മാത്രമേ കേൾക്കാനുള്ളൂ.

​”നമ്മുടെ ഭാവി എത്ര മനോഹരമായിരിക്കും, അല്ലേ?” മാളവിക സ്വപ്നത്തിലെന്നോണം മൊഴിഞ്ഞു. “ബിസിനസ്സ് നിനക്കായി. വീടും സ്വത്തും നമ്മുടേതായി. ദിവ്യയുടെ പൂർണ്ണ പിന്തുണ നമുക്കുണ്ട്. അവൾ നമ്മുടെ കാര്യങ്ങൾക്ക് വേണ്ടി എപ്പോഴും ഉണ്ടാകും.”

​”അവനെക്കുറിച്ച് നീ ഇനി ചിന്തിക്കുകയേ വേണ്ട,” വിജിത്ത് ഉറപ്പോടെ പറഞ്ഞു. “നാളെ മുതൽ അവൻ നമ്മുടെ വീട്ടിലെ ഒരു നിഴലായിരിക്കും. അവന്റെ തടി… അതാണ് അവനുള്ള ശിക്ഷ. തടിയനും വെളുത്തവനുമായ അവൻ മുഷിഞ്ഞ വേഷത്തിൽ നമ്മൾ പറയുന്ന ജോലികൾ ചെയ്യണം. എനിക്കവനെ ആ വേഷത്തിൽ കാണണം.”