ഈസ്റ്റർ രാത്രി 2 [വസന്തസേന] 223

“ജോയിച്ചാ, നീ ഇന്നു പോകണ്ടാ. ത്രേസ്യാക്കൊച്ച് ഒറ്റക്കല്ലേ. നിങ്ങളാങ്ങളേം പെങ്ങളും മിണ്ടീം പറഞ്ഞുമൊക്കെ ഇരി. അപ്പോഴേക്കും ജോണിക്കുട്ടി വരത്തില്ലയോ.” ജോണിയുടെ അപ്പൻ പറഞ്ഞു.

അപ്പച്ചാ വെടിമരുന്ന് എടുത്തു കമ്പിത്തിരിയുടെ  കൊടുത്തിരിക്കുകയാണ്. സണ്ണി മനസ്സിലോർത്തു.

“അപ്പോൾ അതങ്ങനെ. ഇരുട്ടുന്നേനു മുന്നേ ഞാൻ വരാൻ നോക്കാം. അളിയനുള്ള സാധനം ഷെൽഫിലുണ്ട്. എടീ അതങ്ങെടുത്ത് കൊടുത്തേക്കണം.” ജോണിക്കുട്ടി പറഞ്ഞു.

അമ്മാച്ചനുള്ള സാധനം ഷെൽഫിലല്ല പപ്പാ. മമ്മിയുടെ കാലിനിടയിലാണ്. ചോദിക്കാതെ തന്നെ മമ്മിയത് കൊടുത്തോളും. വീണ്ടും സണ്ണിയുടെ ആത്മഗതം.

എല്ലാവരും പോയതിനുശേഷം ത്രേസ്യ അടുക്കളയിലേക്ക് പോയി.  ജോയി വാതിലുകളും ജനലുകളും അടച്ചു ഭദ്രമാക്കി. ഷെൽഫിൽ നിന്നും കുപ്പിയെടുത്തു തുറന്നു വായിലേക്ക് കമഴ്ത്തി. പിന്നെ അടുക്കളയിലേക്ക് ചെന്നു.

ത്രേസ്യ സിങ്കിൽ പാത്രം കഴുകുകയാണ്. ജോയി. ചെന്ന് അടുക്കളയുടെ ജനലും അടച്ചു കുറ്റിയിട്ടു.

“എന്തെങ്കിലും വേണോ അച്ചായാ.” ത്രേസ്യ ചോദിച്ചു.

ജോയി പിന്നിലൂടെ ചെന്നു അവളെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു. “വേണം നിന്നെ. ”

“വിടച്ചയാ, പണിയൊന്നു തീർക്കട്ടെ.”

“നമ്മുടെ പണി കഴിഞ്ഞ് മതി ഈ പണി. നീയിങ്ങോട്ടു തിരിഞ്ഞു നിന്നേ. ഞാനൊന്നു കാണട്ടെ.” ജോയി അവളെ പിടിച്ചു തിരിച്ചു നിർത്തി.

“അച്ചായനെന്നെ ആദ്യമായിട്ടാണോ കാണുന്നേ.”

“നിന്നെ എത്ര കണ്ടാലും പണ്ണിയാലും എനിക്കു തൃപ്തിയാവില്ല.” ജോയി അവളെ കെട്ടിപ്പുണർന്നു.

“എനിക്കും.” അയാളുടെ തോളിലേക്കു തല ചായ്ച്ചു ത്രേസ്യ പറഞ്ഞു. “എന്റെ ദേഹത്ത് ആദ്യം കൈവെച്ചത് അച്ചായനല്ലേ. ജോണിക്കുട്ടിക്ക് കിടന്നു കൊടുക്കുമ്പോഴും മനസ്സിൽ എന്റെ ജോയിച്ചനാ.”

ജോയി അവളുടെ മുഖത്തു ചുംബിച്ചു. അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ ദാഹാർദ്രമായി വിറകൊണ്ടു. അയാളുടെ മുഖം കയ്യിലെടുത്തു മലർന്നു തുടുത്ത ചെഞ്ചുണ്ടുകളിൽ അമർത്തി ചുംബിച്ചു. കെട്ടിപ്പുണർന്നു കൊണ്ട് രണ്ട് പേരും അല്പസമയം അങ്ങനെ നിന്നു.

ത്രേസ്യയുടെ സിരകൾക്ക് ചൂടു പിടിച്ചു. അതങ്ങനെയാണ്. ജോയി ഒന്നു തൊട്ടാൽ മതി ത്രേസ്യക്കു കമ്പിയാകും. ഒരുപക്ഷേ ജീവിതത്തിൽ ആദ്യമായി രതിസുഖം പകർന്നു കൊടുത്ത ആളായതു കൊണ്ടാകാം. തന്റെ ഭർത്താവ് ജോണിക്കുട്ടിക്കും ജോയിക്കുമല്ലാതെ ത്രേസ്യ മറ്റാരുടേയും മുന്നിൽ കാലകത്തി കൊടുത്തിട്ടില്ല. അവളുടെ കഴപ്പു തീർക്കാൻ തന്റെ ജോയിച്ചനു മാത്രമേ കഴിയൂ എന്നവൾ ഉറച്ചു വിശ്വസിച്ചു.