എക്ലിപ്സ് 1 [Sorrow] 227

കാരണം ഒന്നുമല്ല ഈ റോഡ് ഇച്ചിരി വശപിശകാണെന്നാണ് എല്ലാരും പറയുന്നത്. അന്ധവിശ്വാസം അല്ലാതെ എന്ത് പറയാൻ. എന്തായാലും ഒരു ചാൻസ് എടുക്കാൻ ഞാൻ ഇല്ല. തന്ന നിർദേശം എല്ലാം പാലിക്കാൻ തന്നെയാണ് പോകുന്നത്.

എന്തൊക്കെയാണെന്ന് പറയാം അതിനു മുമ്പ് എന്നെ പരിചയപ്പെടുത്താം. എന്റെ പേര് പ്രത്യുഷ്. പ്രത്യുഷ് കെ മഹാദേവൻ. മഹാദേവൻ അവറുകളുടെയും ലക്ഷ്മിപ്രിയയുടെയും ഏക മകൻ.

പിന്നെ ഉള്ളത് ഒരു ചേച്ചി. പേര് ആനന്ദ കെ മഹാദേവൻ.ഇപ്പൊ ഞാൻ ഈ കാട്ടിലൂടെ പോകുന്നത് എന്റെ അച്ഛന്റെയും അമ്മയുടെയും ജീവിതം എന്ന ചുരുൾഅഴിയാത്ത കഥക്ക് അർത്ഥം കണ്ട് പിടിക്കാൻ വേണ്ടിയിട്ടാണ്.രണ്ടു പേരും നല്ല ഭംഗി ഉള്ളവരെയൊണ്ട് എനിക്കും ചേച്ചിക്കും ആവശ്യത്തിൽ അതികം വേണ്ടതെല്ലാം കിട്ടിയിട്ടുണ്ട് പ്രേത്യേകിച്ചു ചേച്ചിക്ക്.

ചേച്ചിക്ക് ശെരിക്കും അതൊരു വരാമായിട്ടല്ല മറിച്ചു ശാപമായിട്ടാണ് കിട്ടിയത് എന്നെനിക്കു പലപ്പോഴും തോന്നിയിട്ടുണ്ട്. അവൾക്ക് വെള്ളാരംകല്ല് പൊട്ടിച്ചു ഉള്ളിൽ നോക്കിയാൽ ഉള്ള കളർ ആണ്. വെള്ള.സാധാരണ എല്ലാർക്കും ഉണ്ടാകുന്ന സ്കിൻ കോംപ്ലക്സ്ഷൻ അല്ല ഞങ്ങൾക്ക് രണ്ടു പേർക്കും ഉള്ളത്.

അവളുടെ കണ്ണുകളെ ആണ് എല്ലാവരും ആദ്യം ശ്രദ്ധിക്കുക.ഒരു തരം ഗ്രേ കളർ ആണ് എന്റെ അമ്മയുടെ പോലെ തന്നെ എനിക്ക്എന്റെ അച്ഛന്റെ ഡീപ് ബ്രൗണും. ഞാൻ ഒരു പാട് ചിന്തിച്ചിട്ടുണ്ട് എനിക്ക് എന്ത് കൊണ്ട് അത്രയും ഭംഗിയുള്ള കണ്ണുകൾ കിട്ടിയില്ല എന്ന്.

പക്ഷെ അത് അമ്മയോടോ അച്ഛനോടോ ചോദിച്ചാൽ പറയും എനിക്ക് ഒരു ഹണ്ടറിന്റെ കണ്ണും അവളുടെ ഒരു പ്രേയുടെ കണ്ണുകളും ആണെന്നാണ്. വളർന്നു വരുമ്പോൾ ഞങ്ങൾ രണ്ടു പേരും സ്കൂളിൽ എല്ലാം ഫേമസ് ആയിരുന്നു ലുക്ക്‌ കൊണ്ടും സ്വഭാവം കൊണ്ടും.

ഞങ്ങളെ ഒരാളെ തൊട്ടാൽ അത് ഞങ്ങളെ രണ്ടു പേരെയും തൊട്ട പോലെ ആണ്. അവൾ ആണേൽ പാവം ഒരു പ്രേ തന്നെ ഞാൻ ആണേൽ നേരെ വിപരീതം ആയിരുന്നു ശെരിക്കും ഒരു ഹണ്ടറിന്റെ സ്വഭാവം തന്നെ ആയിരുന്നു അന്ന് എനിക്ക്.ആരെങ്കിലും ഞങ്ങളെ ആരേലും ഉപദ്രവിച്ചാൽ വേട്ടയാടി പ്രതികാരം ചോദിക്കുന്നത് പതിവായിരുന്നു അവസാനം ജയിലിൽ എല്ലാം കേറി തുടങ്ങിയപ്പോ അച്ചൻ പെട്ടെന്ന് എന്നേം അവളേം വേറെ വേർപിരിച്ചു അവളെ ബോംബെക്ക് പഠിക്കാൻ വിട്ടു.