പരസ്പ്പരം കണ്ടെത്താതെ പോയ രണ്ടു മനസ്സുകളെ കണ്ടത്തിയതിന്റെ സന്തോഷത്തിലായിരുന്നു ശ്വേതയും ‘അമ്മ ഗീതയും.

അവർ ആ സായാഹ്‌നം വീട്ടിലെ മുക്കിലും മൂലയിലും കളിയും ചിരിയും തമാശകളുമായി ഒരുമിച്ചുണ്ടായിരുന്നു. ഇത് വരെ പങ്കുവെക്കാതെ മാറ്റിവെച്ച എല്ലാം പരസ്പ്പരം ആർത്തിയോടെ പങ്കുവെക്കാൻ തുടങ്ങി.

ആ തുറന്നു പറച്ചിലിലൂടെ അവരുടെ മനസ്സ് കാലിയാക്കുന്നത് അവരറിഞ്ഞു. ഭാരമില്ലാത്ത രണ്ടു അപ്പുപ്പൻ താടി കണക്കെ പുത്തൻപുരക്കൽ തറവാടിന്റെ ചുറ്റും അവർ പാറി നടക്കുകയായിരുന്നു.

കുറെ നേരം മുറ്റത്തെ മുത്തശ്ശിമാവിന്റെ കൊമ്പിൽ കെട്ടിയ ഊഞ്ഞാലിൽ രണ്ടു പേരും ഇരുന്ന് സംസാരിച്ചു. പടിഞ്ഞാർ സന്ധ്യ ചുമന്ന് തുടങ്ങിയപ്പോൾ അവര് അകത്തേക്ക് പോയി. അടുക്കളയിലേക്ക് പോകാനൊരുങ്ങിയ ഗീതയെ മകൾ കൈ പിടിച്ച് മുകളിലേക്ക് കൊണ്ട് പോയി.

“‘അമ്മ വാ… നമുക്ക് മട്ടുപ്പാവിലെ ആട്ടു കട്ടിലിലിരുന്ന് സംസാരിക്കാം..”

“അടുക്കളെൽ അത്തഴത്തിനായൊന്ന് നോക്കട്ടെ… എന്തെ ഇത് വരെ സംസാരിച്ചത് ഒന്നും മതിയായില്ലേ,,?”
ഗീതേ ചിരിച്ച് കൊണ്ട് മകളെ നോക്കി.

“‘അമ്മ വാ.. അമ്മെനോട് ഒരു കാര്യം ചോയിക്കാനുണ്ട്…”

“എന്ത് കാര്യം..?”

“സ്വകാര്യാ…” ശ്വേത ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“നീ പൊയ്ക്കോ ഞാൻ വരാം.. അടുക്കളേൽ നോക്കീട്ട് വരാം…”

ശ്വേതാ മുകളിലേക്ക് കയറി പോയി. ഗീത അടുക്കളയിലേക്കും.

പുത്തൻപുരക്കൽ ഒരു പെണ്ണും വീട്ടിലെ ഒരു പണിയും എടുക്കാറില്ല. പുറത്തും അകത്തും പണിയെടുക്കാൻ ആണുങ്ങളും പെണ്ണുങ്ങളുമായി ധാരാളം പണിക്കാറുണ്ട്.

അവർക്ക് ആകെയുള്ള പണി, കഴപ്പ് കേറി കുണ്ണ കുലപ്പിച്ച് ആര് വരുന്നോ അവർക്ക് കാലകത്തി കൊടുക്കുക എന്നതാണ്. തന്റെ അടുത്തേക്ക് വരുന്നത് ഭർത്താവാണോ, ഭർത്താവിന്റെ അച്ഛനാണോ, അനിയനാണോ, ചേട്ടനാണോ, അല്ലെങ്കിൽ അവരുടെ മക്കൾ വല്ലതുമാണോ എന്നൊന്നും നോക്കാറില്ല.

ചിലപ്പോ സ്വന്തം മക്കളും കുലപ്പിച്ച് കൊണ്ട് വരും. മറ്റു ചിലപ്പോൾ ഭർത്താവും മക്കളും ഒരുമിച്ചും വന്നെന്നിരിക്കും. എന്നാലും പരിഭവോ എതിർപ്പോ ഇല്ലാതെ പുത്തൻപുരക്കലെ എല്ലാ പെണ്ണുങ്ങളും ഇന്ന് വരെ കാലകത്തി കൊടുത്തിട്ടേ ഒള്ളു. അതിന് കാരണം പുത്തൻപുരക്കലെ ആൺകേസരികളുടെ അത്ര തന്നെ കഴപ്പുള്ള പെണ്ണുങ്ങളായിരുന്നു അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നത് എന്നതാണ്.