ഏദൻസിലെ പൂമ്പാറ്റകൾ 5 [Hypatia] 367

ഇടതടവില്ലാതെ പോയി കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. ആ തിരക്കിനിടയിൽ കുനിഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന ശ്രുതി, അവളുടെ മുലകൾ തൂങ്ങി തുറിച്ച് നിൽക്കുന്നു. അയാൾക്ക് സ്വയം നിയന്ത്രിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. അവളെ സഹായിക്കാനെന്നോണം അവൾക്ക് മുന്നിലേക്ക് ആയാളും കുനിഞ്ഞു.

ശ്രുതി ബാഗിൽ നിന്ന് ഷാൾ തപ്പിയെടുക്കുകയായിരുന്നു.

“എന്തെ.. തപ്പുന്നത്..”

“ഷാൾ കാണുന്നില്ല..”

“മ്മ്.. ശ്രുതി നിനക്ക് എന്നെ ഇഷ്ട്ടാണോ..?”

“എന്താ ഇപ്പൊ അങ്ങനെ ചോദിക്കാൻ.. അതും ഇവിടെ വെച്ച്..?”

“ഒന്നുല്ല… നീ പറ ഇഷ്ട്ടാണോ..”

“ഇത് വരെയായിട്ട് അത് മനസ്സിലായില്ലേ..?”

“എന്നാലും പറ ശ്രുതി…” അയാൾ പതിയെ കൊഞ്ചുന്നത് പോലെ പറഞ്ഞു.

“ഇഷ്ട്ടാണ്.. ഒത്തിരി..”
അത് കേട്ട് അനൂപിന് ആവേശം കൂടി. അടുത്തത് ചോദിക്കാൻ ദൃതിയായി..

“എന്ന ഞാൻ ഒരാഗ്രഹം പറഞ്ഞാൽ സാധിച്ച് താരോ..?”

“എന്താ… ?” അവൾ കുനിഞ്ഞ് നിന്ന് കൊണ്ട് തന്നെ ബാഗിൽ കയ്യിട്ട് അവനെ നോക്കി കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.

“എനി… എനിക്ക്… നിൻറെ മുല പിടിക്കണം..” അയാൾ പതിയെ അവളോട് പറഞ്ഞു.
അത് കേട്ട് അവളുടെ കണ്ണുകൾ വിടർന്നു. ആ കറുത്ത് മിഴികളിൽ ലാസ്യമായ നാണം വിരിഞ്ഞു. ചുണ്ടുകൾ വിറച്ചു.

“ഹ ഹ ഹ .. ഇന്നലെ പിടിച്ചത് ഒന്നും മതിയായില്ലേ..?” ഒരു ചെറു ചിരിയിൽ അവൾ ചോദിച്ചു.

“അതല്ല… ഇ… ഇപ്പൊ.. ഇവിടന്ന് പിടിക്കണം..” അയാൾ അവളുടെ മുലയിടുക്കിലേക്ക് നോക്കി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
കുനിഞ്ഞ് നിന്ന അവൾ പെട്ടെന്ന് എണീറ്റു. തൂങ്ങി നിന്ന ചുരിദാർ നേരെയാക്കി. നേരത്തെ അവളുടെ കണ്ണിലുണ്ടായിരുന്നു ലാസ്യഭാവങ്ങൾ പെട്ടെന്ന് മാറി. കണ്ണുകൾ മിഴിച്ചു..

“എന്താ സാറേ ഇത്…”

“പ്ലീസ് ശ്രുതി…പ്ലീസ്..”

“സാറൊന്ന് പോയെ…എനിക്ക് പേടിയാ..”

“പേടിക്കണ്ട… ആരും കാണില്ല.. പ്ലീസ് ശ്രുതി..”

“വേണ്ട.. വേണ്ട… നമുക്ക് പോകാം.. എവിടേലും റൂം എടുത്തിട്ട് എന്ത് വേണേലും കാണിച്ചോ…”

“പ്ലീസ് ശ്രുതി.. നല്ല കൊച്ചല്ലേ…?” അയാൾ ഒരു കുട്ടിയെ പോലെ കൊഞ്ചി.
ശ്രുതിയാകെ വിയർക്കാൻ തുടങ്ങി. അവളുടെ ചെവിയുടെ ചെന്നിയിലൂടെ വിയർപ്പ് ഒലിച്ചിറങ്ങാൻ തുടങ്ങി.