എൽ ഡൊറാഡോ 4 [സാത്യകി] 1075

ചേച്ചി ഗൗരവത്തിൽ എന്നോട് പറഞ്ഞു

‘ഞാൻ പറയില്ല ആരോടും..’

ഞാൻ സൈക്കിളിൽ നിന്നിറങ്ങി സൈക്കിൾ ചേച്ചിയുടെ കയ്യിൽ കൊടുത്തു

‘ പറഞ്ഞാൽ നിനക്ക് ഇനി തരില്ല. അത്രേ ഉള്ളു..’

ചേച്ചി പറഞ്ഞു. അപ്പോൾ ഇനി ചോദിച്ചാലും കിട്ടാൻ സാധ്യത ഉണ്ട്.. എനിക്ക് അത് കേട്ടപ്പോ അതിയായ സന്തോഷം വന്നു

‘സത്യം.. പറയില്ല..’

ഞാൻ സത്യം ഇട്ടു

‘ചേച്ചി എന്താ അവർക്ക് ആർക്കും കൊടുക്കാത്തത്…?

ഞാൻ വെറുതെ അറിയാൻ വേണ്ടി ചോദിച്ചു

‘എല്ലാത്തിനും കൊടുത്തത് ആണ് ഈ പരുവം ആയി ഇരിക്കുന്നത്..’

ശിവേച്ചി സ്വല്പം ദേഷ്യത്തിൽ പറഞ്ഞു

‘ഞാൻ പിന്നെ കുറേ കഷ്ടപ്പെട്ട് ആണ് നേരെ ആക്കിച്ചത്. ഇവളുമാർ ഒക്കെ എടുത്തോണ്ട് പോയിട്ട് എന്തേലും നശിപ്പീര് ഉണ്ടേൽ പറയാതെ ഇവിടെ കൊണ്ട് ചാരി വച്ചിട്ട് പോകും.. പിന്നെ നമ്മൾ ചോദിക്കുമ്പോ ആർക്കും ഒന്നും അറിയുകയും ഇല്ല..’

സൈക്കിൾ മെല്ലെ തലോടി ചേച്ചി തുടർന്നു

‘ഇത് പണി ആക്കിയതല്ല, അത് നേരെയാക്കാം. പക്ഷെ ചെയ്തിട്ട് ഇല്ല എന്ന് പറയുന്നതും സമ്മതിച്ചു തരാത്തതും ഒക്കെ ആണ് എനിക്ക് ദേഷ്യം വരുന്നത്. അതിൽ പിന്നെ ആർക്കും കൊടുക്കാറില്ല. ഇപ്പോ അത് കൊണ്ട് ഒരു കംപ്ലയിന്റുമില്ല…’

അപ്പോൾ അതാണ് ചേച്ചി ആർക്കും സൈക്കിൾ ഓടിക്കാൻ കൊടുക്കാത്തത്. ആദ്യം ഞാൻ കരുതിയത് സ്വന്തം സാധനങ്ങൾ മറ്റുള്ളവർ ഉപയോഗിക്കുന്നത് ശിവേച്ചിക്ക് ഇഷ്ടം അല്ലാത്തത് കൊണ്ടാണ് സൈക്കിളിൽ കയറ്റാത്തത് എന്നായിരുന്നു. ആ ചിന്ത പക്ഷെ തെറ്റായിരുന്നു. അവർക്കൊന്നും തൊടാൻ കൊടുക്കാതെ സൈക്കിൾ എനിക്ക് മാത്രം ചവിട്ടാൻ തരുന്നത് ഓർത്തപ്പോ എനിക്കൊരു കുളിർ കോരി..