എൽ ഡൊറാഡോ 4 [സാത്യകി] 1075

കുളിർ കോരിയ നെഞ്ചുമായി ഞാൻ നേരെ തോർത്തു ഉടുത്തു ആറ്റിലേക്ക് ചാടി. അവിടെ നേരിയ ഒഴുക്കിൽ ഞാൻ മെല്ലെ നീന്തി തുടിച്ചു. എന്തോ ഒരു തോന്നലിൽ വെറുതെ അക്കരയ്ക്ക് നീന്താൻ എനിക്ക് തോന്നി. പകുതി വരെ എത്തിയപ്പോൾ എനിക്ക് ചെറിയൊരു പേടി തോന്നി. നല്ല ഒത്ത ആറിന്റെ നടുവിൽ ആണ് ഞാൻ. ഇത്രയും വലിയ പുഴയിൽ ഞാൻ നീന്തിയിട്ടില്ല.. നല്ല ഒഴുക്കുമുണ്ട്.. പക്ഷെ ഇത്രയും നീന്തി വന്നിട്ടും എനിക്ക് ക്ഷീണം തോന്നിയില്ല.. അക്കരയ്ക്ക് പിന്നീട് ഒരിക്കൽ നീന്താമെന്ന് നിനച്ചു ഞാൻ തിരിച്ചു നീന്തി. കടവിൽ വന്നു കയറിയിട്ടും എനിക്ക് അണപ്പില്ലായിരുന്നു. അപ്പോൾ അക്കരയ്ക്ക് പോകാൻ എനിക്ക് പ്രയാസം ഒന്നുമില്ല. ഇവിടെ ഉള്ളവർ ഒരിക്കലും എന്നെ ഒരുപാട് ദൂരത്തേക്ക് നീന്താൻ അനുവദിക്കില്ലായിരുന്നു. അവരുടെ പേടി പതിയെ എനിക്കും കിട്ടി തുടങ്ങി. അത് മാറ്റാനാണ് അവരാരും ഇല്ലാത്തപ്പോ ഒന്ന് നീന്താമെന്ന് വച്ചത്…

ഞാൻ കുളിച്ചു കയറി പോകുമ്പോൾ ആണ് ഗോപിക ചേച്ചി അലക്കാനും കുളിക്കാനും കടവിലേക്ക് വന്നത്. എന്നെ കാണുമ്പോ സ്‌ഥിരം കളിയാക്കാറുള്ളത് പോലെ ചേച്ചി കളിയാക്കി..

‘ചുക്കാമണി കുളിച്ചു കഴിഞ്ഞോ…?

ഞാൻ മറുപടി പറയാതെ എന്റെ മുടി കുലുക്കി ചേച്ചിയുടെ ദേഹത്തേക്ക് വെള്ളം തെറിപ്പിച്ചു. ചേച്ചി എന്റെ മുടിയിൽ അത്ര അമർത്താതെ പിടിച്ചു വലിച്ചു

‘തല തോർത്തെടാ ചെക്കാ. പനി വരും..’

ചേച്ചി പറഞ്ഞു

‘ഓ…’

ഞാൻ കൊഞ്ഞനം കുത്തിയിട്ട് പടികൾ കയറി മേലേക്ക് പോയി..

‘ചുക്കാമണി പോവാണോ..? ഇവിടെ എനിക്കൊരു കൂട്ടിന് നിൽക്ക്..’