എൻ്റെ അച്ചു [അഗ്രജൻ] 131

ചങ്കിൽ എന്തോ ഒരു പിടിത്തം വീണ പോലെ.സംസാരിക്കുമ്പോൾ കരച്ചിൽ വരുന്ന പോലെ ഒക്കെ ഒരു തോന്നൽ.ആ സമയത് മുഴുവൻ തെളിയുന്ന മുഖം അച്ചുവിന്റെതായിരുന്നു.തിരികെ വീട്ടിലെത്തിയിട്ടും കുറച്ച ദിവസം ആ വിഷമം ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും ആ പ്രായത്തിന്റെ പ്രത്യേകതയാവാം പതിയെ അതെല്ലാം മറന്ന് വീണ്ടും സന്തോഷവാനായത്.

മാസങ്ങൾ മുന്നോട്ട് പോയി..വേറെ പല കാര്യങ്ങളും ഉള്ളതുകൊണ്ടുതന്നെ അച്ചു പിന്നെ മനസിലേക്ക് വന്നതായി ഓർക്കുന്നില്ല.അങ്ങനെ അടുത്ത അവധിക്കാലം വന്നെത്തി പതിവുപോലെ വിഷു കഴിഞ്ഞ വല്യമ്മയുടെ വീട്ടിൽ പോയി എന്നാൽ കാര്യങ്ങളൊക്കെ കുറെ മാറിയിരുന്നു കളിക്കാൻ പഴയപോലെ പെൺപടയെ കാണുന്നില്ല.

ബിനുവിന്റെ പുതിയ കൂട്ടുകാരെ കിട്ടി അവിടെയും ക്രിക്കറ്റിലേക്ക് മാറി.അമ്പലത്തിൽ പോയ സമയത്താണ് പെൺപടയെ കാണുന്നത് എന്നാൽ അന്ന്  ഞാൻ തിരഞ്ഞ മുഖം അതിൽ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.

രാത്രി സീരിയൽ കാണാൻ അവരാരും വന്നില്ല.ടീവി വാങ്ങിയിട്ടുണ്ടായിരുന്നത്രെ അവരുടെ വീട്ടിൽ.3 ദിവസത്തോളം എനിക്ക് എന്തോ ഒരു പൂര്ണതയില്ലാത്ത ഫീൽ ആയിരുന്നു.എന്തോ ഒന്ന് മിസ്സ് ചെയ്തിരുന്നു അന്ന് ഞാൻ.നാലാമത്തെ ദിവസം അമ്പലത്തിൽ ചെന്നപ്പോഴാണ് എനിക്ക് ആ കുറവ് എന്താണെന്ന് മനസിലായത് അത് അവൾ തന്നെയായിരുന്നു എന്റെ അച്ചു.

അന്ന് മഞ്ഞ നിറമുള്ള ഒരു ചുരിദാറുമിട്ട് അവൾ അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നു മുഖത്തൊക്കെ ഒരു മാറ്റം കണ്ണട വെച്ചിട്ടുണ്ടായിരുന്നു അവൾ.എനിക്ക് എന്തെന്നില്ലാത്ത സന്തോഷം തോന്നി.എന്നാൽ അവൾ ഞാൻ പ്രതീക്ഷിച്ച പോലെ ഒന്നും അല്ല പെരുമാറിയത്.ഫോർമൽ ആയി എന്തൊക്കെയോ സംസാരിച്ചു.ശേഷം യാത്ര പറഞ്ഞു പോയി.പിന്നെ പിന്നെ എനിക്കും അവളോട് ഒരു അകലം വന്നു.