എൻ്റെ അവധിക്കാല ദിനങ്ങൾ [ഹരീഷ്] 497

എന്നോടൊപ്പം അച്ഛൻ്റെ സഹോദരിയുടെ മകൻ അഞ്ചു വയസ്സുകാരനായ ആൽബി കൂടെയുണ്ടായിരുന്നു. അവൻ്റെ അച്ഛനുമമ്മയ്ക്കും എന്തോ യാത്ര ഉണ്ടായിരുന്നതിനാൽ അവനെ ഒരു ദിവസത്തേക്ക് ഞങ്ങളുടെ വീട്ടിൽ കൊണ്ടുവിട്ടതാണ്. അവൻ കൂടെയുണ്ടെങ്കിൽ ഇന്ന് ഷോയോ തട്ടലോ മുട്ടലോ ഒന്നും നടക്കില്ലല്ലോ എന്നോർത്ത് എനിക്ക് വിഷമമായി. പക്ഷേ അവനെ ഒഴിവാക്കാനും കഴിയില്ല. കാരണം ഞങ്ങളുടെ വീട്ടിലും ആരുമില്ലാത്തതിനാൽ അവനെ ഒറ്റയ്ക്ക് നിർത്താൻ കഴിയില്ല. ഒരു പതിനൊന്നു മണിയോടു കൂടി ഞങ്ങൾ ആൻ്റിയുടെ വീട്ടിലെത്തി. ആൽബി കൂടെയുള്ളതിനാൽ ആൻ്റി കൂടുതൽ അടുപ്പമൊന്നും കാണിക്കുന്നില്ല. അങ്ങനെ കുറച്ചു നേരമിരുന്നപ്പോൾ ആൽബിക്കു ബോറടിക്കാൻ തുടങ്ങി. ബോറടി മാറ്റാൻ എന്തെങ്കിലും കളിക്കാമെന്നായി അവൻ. കളിക്കുന്നുവെങ്കിൽ ഞാനും കൂടെയുണ്ടെന്ന് ആൻ്റിയും പറഞ്ഞു.അങ്ങനെ ഞങ്ങൾ ഒളിച്ചുകളി കളിക്കാൻ തീരുമാനിച്ചു. ആരെങ്കിലും ഒരാൾ നൂറു വരെ എണ്ണണം. ആ സമയം മറ്റുള്ളവർ ഒളിക്കണം. ആദ്യം എണ്ണാനുള്ള ഊഴം എനിക്കായിരുന്നു. ഒന്നു രണ്ടു റൗണ്ട് കഴിഞ്ഞപ്പോൾ എണ്ണാനുള്ള ഊഴം ആൽബിയ്ക്കായി. അവൻ എണ്ണി തുടങ്ങിയപ്പോൾ ഞാൻ ഒളിച്ചിരിക്കാനുള്ള സ്ഥലം തേടി നടന്നു. എൻ്റെ പിന്നാലെ ആൻ്റിയും.

ആ വീട്ടിൽ പഴയ പൊട്ടിപ്പൊളിഞ്ഞ ഫർണിച്ചറും, ഉപയോഗശൂന്യമായ സാധനങ്ങളും പഴയ പാത്രങ്ങളുമൊക്കെ സൂക്ഷിച്ചിരുന്ന ഒരു മുറിയുണ്ടായിരുന്നു. ഞങ്ങൾ പുതിയ വീടു വച്ചപ്പോൾ ഈ സാധനങ്ങളൊന്നും കൊണ്ടു പോയില്ല. ആൻറിക്കും അങ്കിളിനും മുറിയുടെ ആവശ്യമില്ലാതിരുന്നതിനാൽ അവർ താമസം തുടങ്ങിയിട്ടും അവയൊക്കെ അവിടെ തന്നെ സൂക്ഷിച്ചിരുന്നു. ഞാനാ മുറിയുടെ വാതിൽ തുറന്നു നോക്കി. ഏകദേശം മുറിയുടെ വാതിലിൻ്റെ ഭാഗം വരെ പല വിധ സാധനങ്ങൾ നിറഞ്ഞു കിടക്കുന്നു. വാതിൽ തുറക്കാനും അടയ്ക്കാനുമുള്ള സ്പേസ് മാത്രം ഒഴിഞ്ഞുകിടക്കുന്നു. ഞാൻ അകത്തു കയറി വാതിൽ ചാരാനായി തുടങ്ങിയപ്പോൾ പെട്ടെന്ന് ഞാനുമുണ്ട് എന്നു പറഞ്ഞ് ആൻ്റിയും എൻ്റെ പിന്നാലെ കയറി.

” ആൻ്റീ ഇവിടെ സ്ഥലം കുറവാണ് ”

“അതു സാരമില്ല.ഞാൻ അഡ്ജസ്റ്റ് ചെയ്തു നിന്നോളാം” ,അങ്ങനെ പറഞ്ഞു കൊണ്ട് ആൻ്റി എൻ്റെ മുന്നിൽ കയറി നിന്നിട്ട് വാതിലടച്ചു കുറ്റിയിട്ടു.