എന്റെ ഡോക്ടറൂട്ടി 10 [അർജ്ജുൻ ദേവ്] 6211

മീനാക്ഷിയെകണ്ടുമുട്ടിയ നേരത്തെയും പ്രാകിനശിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് സ്വന്തംമുറിയിലേയ്ക്കു നടന്നെങ്കിലും ഇരുപ്പുറയ്ക്കാത്തവസ്ഥയായ്രുന്നു…

എങ്ങനൊക്കെ തിരിച്ചുംമറിച്ചും ചിന്തിച്ചാലും മനസ്സിൽതെളിയുന്നതാ പിശാചിന്റെമുഖം…

…ഈശ്വരാ.! നീയെന്തേ അവളെയൊരു പട്ടിയാക്കി ജനിപ്പിച്ചില്ല..??!!

സാധാരണയിങ്ങനുള്ള അവസ്ഥയില് കല്യാണമ്മുടക്കാൻ ശബ്ദംമാറ്റി ഫോൺചെയ്തു ചെക്കനെയോ പെണ്ണിനെയോ നാറ്റിയ്ക്കുന്നൊരു പരിപാടിയുണ്ടല്ലോ..??

അതൊന്നു പ്രയോഗിച്ചാലോന്നു മനസ്സിൽതോന്നിയതാ…

പിന്നെയാലോചിച്ചപ്പോൾ വേണ്ടാന്നുവെച്ചു…

അവർക്കെന്നെക്കുറിച്ച് അറിയാവുന്നതിലും മേലേയൊന്നും എന്നെ പറഞ്ഞുനാറ്റിയ്ക്കാൻ പറ്റോന്നുതോന്നുന്നില്ല…

ഇനിയവളെക്കുറിച്ചു പറഞ്ഞാൽ എന്റെവീട്ടുകാരൊട്ടു വിശ്വസിയ്ക്കേമില്ല…

എന്നാലും എനിയ്ക്കൊക്കെ കെട്ടിച്ചുതരുന്നേലും കാട്ടി അവർക്കവളെയങ്ങ് കൊന്നുകളഞ്ഞൂടേ..??

അതോ, ഇനി രണ്ടും കണക്കാണെന്നവർക്കു തോന്നിയിട്ടുണ്ടാവോ..??

…മൈര്.! എന്തുകോപ്പാ.!

ഞാനങ്ങനോരോന്നും ചിന്തിച്ചും പറഞ്ഞുമിരിയ്ക്കുമ്പോളാണ് കീത്തുവിന്റെറൂമിന്റെ ഡോറുതുറക്കുന്ന ശബ്ദംകേട്ടത്…

അവള് റൂമിൽനിന്നും പുറത്തേയ്ക്കുവരുന്ന കാൽപ്പെരുമാറ്റംകേട്ടതും ഞാനെഴുന്നങ്ങോട്ടേയ്ക്കോടി…

“”…കീത്തുവേച്ചീ..!!”””_ റൂമിൽനിന്നുമിറങ്ങിയ പാടെ ഞാൻ നീട്ടിവിളിച്ചുകൊണ്ടാണ് അവൾക്കടുത്തേയ്ക്കു ചെന്നത്…

വേഷമൊക്കെമാറി വീട്ടിലിടുന്ന പഴയചുരിദാറുമിട്ട് താഴേയ്ക്കു പോകാനൊരുങ്ങിയിറങ്ങിയ അവൾ, എന്റെവിളികേട്ടതും തിരിഞ്ഞൊന്നു നോക്കിയശേഷം ഒന്നുംമിണ്ടാതെ സ്റ്റെയറിറങ്ങി…