എന്റെ ഡോക്ടറൂട്ടി 17 [അർജ്ജുൻ ദേവ്] 6209

എന്നിട്ടെന്നെ നോക്കി,

“”…നീയിവടെ ഇതെന്തൊക്കെയാടാ കാട്ടിക്കൂട്ടുന്നേ..?? നെനക്കു പ്രാന്താണാ…??”””_ എന്നൊരു ചോദ്യവുമിട്ടു…

ഉടനെ ഞാൻ മുഖം കുനിച്ചുകൊണ്ടു കള്ളലക്ഷണത്തിൽ,

“”…ഞാനതിനൊന്നും ചെയ്തില്ല…!!”””_ എന്നു പറയേണ്ട താമസം, ചെറിയമ്മയുടെ നെഞ്ചിൽകിടന്ന് എങ്ങലടിച്ചു കരഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്ന മീനാക്ഷി, അവരെയും തള്ളിമാറ്റി ഭദ്രകാളിയെപ്പോലെ എന്റെ നേരേയവതരിച്ചു…

അഴിഞ്ഞുവീണ മുടി പകുതി മുഖത്തെ മറച്ചുകിടക്കുമ്പോഴും അവൾടെ കണ്ണുകളിലെ തീയെന്നെ ഭയപ്പെടുത്തി…

ആ ഭയമൊന്നു വിട്ടുമാറിയതിനു മുന്നേ അവളുടെ കൈയെന്റെ കരണത്തു വീഴുകയുംചെയ്തു…

നല്ല സ്വയമ്പനൊരെണ്ണം…

അതുകിട്ടിയപാടെ ഒരുകാര്യത്തിൽ തീരുമാനമായി, ഇനിയാ ഡോറിന്റെ ഭാഗത്തു നിൽക്കാൻ കഴിഞ്ഞിട്ടും കാര്യമില്ല, ഇറങ്ങിയോടാൻ വീടിന്റെ റൂട്ട്മാപ്പുപോലും മറന്നുപോയിരുന്നു…

“”…നീ… നീയൊന്നും ചെയ്തില്ലാല്ലേ…?? പറേടാ നാറീ… നീയെന്നൊന്നും ചെയ്തില്ലേന്ന്…??”””_ ഒന്നു കിട്ടിയതിന്റെ മൂളൽ അവസാനിയ്ക്കുമ്മുന്നേ അവളെന്റെയുടുപ്പിൽ പിടിച്ചു കുലുക്കിക്കൊണ്ടു വീണ്ടുമൊന്നുകൂടി തന്നു…

ആ സമയം അവളിൽനിന്നൊരടി പാഴ്സലായി വരുമെന്നുള്ള ഊഹമില്ലാത്തതിൽ ചെറുത്തുനിൽപ്പ് അസ്ഥാനത്തായി പോയി…

അവളു കൈനീട്ടി തന്നതൊക്കെ കിട്ടിയയിടം കൊണ്ടു തടുക്കേണ്ടി വന്നപ്പോൾ, ചെറിയമ്മയാണാ സാധനത്തിനെ പിടിച്ചുവലിച്ച് എന്നിൽനിന്നും മാറ്റിയത്…

എന്നിട്ടുമവൾടെ കയ്യെന്റെയുടുപ്പിൽ ചുറ്റിട്ടു പിടിച്ചിരുന്നു…

“”…മീനൂ… നീയൊന്നടങ്ങ്… നമുക്കെല്ലാത്തിനും വഴിയുണ്ടാക്കാം… വാ…!!”””_
ചെറിയമ്മയൊരു വിധത്തിൽ പിടിച്ചുവലിച്ചു മാറ്റിയപ്പോഴും കരഞ്ഞു കലങ്ങിയ മുഖത്തിലെ കത്തുന്ന നോട്ടമവളെനിയ്ക്കു നേരേയെറിഞ്ഞു…