എന്റെ ഡോക്ടറൂട്ടി 17 [അർജ്ജുൻ ദേവ്] 6209

എനിയ്ക്കോ ബോധമില്ല… ഡോക്ടറായ നെനക്കേലും കൊറച്ചു വെളിവു കാണിച്ചൂടായിരുന്നോന്ന ഭാവത്തിൽ…

എന്നാലവൾടെ മുഖഭാവത്തിൽനിന്നും, ഇതൊക്കിത്ര വലിയ കോടാലിയാവൂന്നവളും സ്വപ്നത്തിൽപ്പോലും ചിന്തിച്ചിട്ടില്ലെന്നു വ്യക്തം…

പിന്നീടുള്ള കുറച്ചുസമയം ഞാനോ മീനാക്ഷിയോ ഒരക്ഷരമ്പോലും മിണ്ടാതെ ചിന്തയിലാണ്ടിരുന്നു…

ഒടുക്കമാ മൗനം വിശ്ചേദിച്ചതും അവൾതന്നെയായിരുന്നു…

“”…ഡാ…!!”””_ ഇരുന്ന കട്ടിലിൽനിന്നും ചാടിയെഴുന്നേറ്റുകൊണ്ടവൾ ചീറീതുമൊന്നുഞെട്ടിയ ഞാൻ അവൾക്കുനേരേ തലചെരിച്ചു…

“”…നിന്നെ പേടിച്ചിട്ടൊന്നുവല്ല… പിന്നെ ചെറീമ്മങ്ങനൊക്കെ പറഞ്ഞോണ്ടു ഞാനൊന്നും മിണ്ടാഞ്ഞതാ… എന്നുവെച്ച് ഞാനടങ്ങോന്നൊന്നും നീ വിചാരിയ്ക്കണ്ട… എന്തായാലുമൊരു വർഷത്തെ കാര്യന്തന്നല്ലോ…?? എനിയ്ക്കെന്തായാലും ഡിവോഴ്സു കിട്ടിയേ പറ്റൂ… എന്നാലും നീ ചെയ്തതൊക്കെ ഞാനങ്ങനെ വെറുതേവിടോന്നു നീ കരുതണ്ട… എല്ലാത്തിനും നിന്നെഞാൻ എണ്ണിയെണ്ണി കരയിപ്പിയ്ക്കും…!!”””_
അവളെന്റെനേരേ നിന്നു തെറിച്ചപ്പോൾ,

…ഓ.! ഇത്രേക്കെയായ്ട്ടും ഒരു മാറ്റോമില്ലല്ലേന്ന മട്ടിൽ ഞാനവളെ നോക്കി…

പിന്നെ പറഞ്ഞു:

“”…ഒന്നുപോയേടീ പൂറീ… നെനക്കിത്രേക്കെയായിട്ടും കഴപ്പു തീർന്നില്ലേൽ ടാറിട്ടറോട്ടിൽ കവച്ചിരുന്നൊരയ്ക്കെടീ പുണ്ടച്ചീ…. അല്ലാതെ വീണ്ടുമ്പഴേപോലെ
കഴപ്പെടുത്തെന്റെ നേരേ ചാടിയാൽ ഇന്നലെ ചെയ്തപോലെ നിന്നെ സുഖിപ്പിയ്ക്കോന്നൊന്നും കരുതണ്ട നീയ്… സാമാനത്തലേ… സാമാനത്തില് പടക്കംവെച്ചു പൊട്ടിയ്ക്കും ഞാൻ… എന്റെ തനിക്കൊണമിതുവരെ നീ കണ്ടിട്ടില്ല….!!”””