എന്റെ ഡോക്ടറൂട്ടി 17 [അർജ്ജുൻ ദേവ്] 6026

അതു കണ്ടെനിയ്ക്കു ചെറിയൊരു സന്തോഷമൊക്കെ വന്നെങ്കിലും, പക്ഷേ.. ഞാനതു മുഖത്തു കാണിച്ചില്ല…

എന്നാൽ ഞാനപ്പോഴും, സ്വന്തംഭാഗം ന്യായീകരിയ്ക്കാനായി മീനാക്ഷി മുതിരുമെന്നു കരുതിയെങ്കിലും ഒന്നും മിണ്ടാതെ തലകുനിച്ചിരിയ്ക്കുക മാത്രമാണവൾ ചെയ്തത്…

“”…സിത്തൂ..??”””_
അത്രയും വിശദീകരിച്ചശേഷവും ഞാനൊന്നും മിണ്ടാതെ നിന്നപ്പോൾ അവനെന്നെ തട്ടിവിളിച്ചു…

“”…ശരി..! പറയാനുള്ളതൊക്കെ പറഞ്ഞില്ലേ…?? അതോ ഇനീമുണ്ടോ…??”””_
സംസാരിയ്ക്കാൻ വലിയ താത്പര്യമില്ലാത്തപോലെ ഞാനതു ചോദിച്ചതുമവന്റെ മുഖമാകെ മാറി…

“”…ഞാനിത്രേക്കെ പറഞ്ഞിട്ടും നെനക്കു മനസ്സിലാവുന്നില്ലേ നീ നിന്റെ പാടുനോക്കി പോടാ മൈരേ…?? ഇനി നിന്റോടെ മൂഞ്ചാനെന്റെ പട്ടി വരും… ചെയ്തതു തെറ്റായ്പ്പോയെന്നു കരുതി വന്നൊരു സോറി പറയാന്നു കരുതീപ്പോൾ അവന്റെ മറ്റേടത്തെ ഷോഓഫ്…!!”””_
അത്രയുമായപ്പോൾ ക്ഷമ നശിച്ച അവൻ, എന്നേയും പിടിച്ചുതള്ളി
ഡോറിനടുത്തേയ്ക്കു നടക്കുമ്പോൾ,

“”…ഞാനുമന്നിതേപോലെ നിന്റേം കാലുപിടിയ്ക്കാൻ വന്നതാ… പക്ഷേ, അന്നറിഞ്ഞോണ്ടൊരു തെറ്റും ചെയ്യാതെയാന്നു മാത്രം… അന്നു നീ കാണിച്ചതുമിതേ ഊമ്പിത്തരംതന്നെയാ… അവനിപ്പൊ കുറ്റംബോധംതോന്നി വന്നേക്കുന്നു…!!”””_ ഒന്നുനിർത്തി ശ്വാസമെടുത്ത ശേഷം,

“”…ഈ കഴിഞ്ഞൊരാഴ്ച മൊത്തം ഞാനൊറ്റയ്ക്കു തന്നെയാ നടന്നേ… അന്നൊരുവാക്കു വന്നു മിണ്ടാന്തോന്നാത്തൊരു മൈരന്റേം മൂടുതാങ്ങാനിനി എന്നെക്കിട്ടില്ല… ഇത്രേന്നാളും നെനക്കവന്മാരു മതിയാർന്നല്ലോ… നീയവന്മാരടുക്കെ ചെല്ല്..!!”””_
എന്നെ ഒറ്റപ്പെടുത്തിയതിന്റെ രോഷം ഞാനുമങ്ങു തീർത്തു…