എന്റെ ഡോക്ടറൂട്ടി 17 [അർജ്ജുൻ ദേവ്] 6164

മറ്റൊന്നും ചിന്തിയ്ക്കാതെ ഞാൻ പിന്നാലെ ചെന്നപ്പോൾ, കൈയിലിരുന്ന പാത്രങ്ങൾ വാഷ് ബേസിനിലേയ്ക്കിട്ട് അവരെന്റെനേരേ തിരിഞ്ഞു,

“”…നെനക്കെന്തോത്തിന്റെ കൃമികടിയായിരുന്നെടാ നാറീ…??”””_ അമർത്തിയുള്ള ചെറിയമ്മയുടെയാ ചോദ്യത്തിനു മുന്നിൽ ഞാനൊന്നു പതറിയപ്പോൾ,

“”…ആ പെണ്ണിനേ… ആ പെണ്ണിനെഴുന്നേറ്റു നിയ്ക്കാമ്പോലും വയ്യ… ബാത്ത്റൂമിൽപോലും ഞാമ്പിടിച്ചോണ്ടു പോകയാ ചെയ്തേ… അതാണെങ്കിലോ ഇന്നേരമ്മരേം കരച്ചിലായ്രുന്നു… അതാ കൊച്ചിനെ പറഞ്ഞിട്ടും കാര്യമില്ല… ഇതൊക്കെയേതു പെണ്ണാ സഹിയ്ക്ക…??”””_
അത്രയുമൊറ്റ ശ്വാസത്തിൽ പറഞ്ഞ ചെറിയമ്മ ഒന്നു ശ്വാസമെടുത്ത ശേഷം,

“”…ഇപ്പൊത്തന്നെ ഞാൻ നിർബന്ധിച്ചാ കൊറച്ചു കഞ്ഞികൊണ്ടോയ് കൊടുത്തേ… നെനക്കറിയോ… ഇന്നത്തെ ദെവസഞ്ഞാനാ മുറീന്നിറങ്ങീട്ടില്ല… ചേച്ചിയോടൊക്കെ പറഞ്ഞേക്കുന്നെ പനിയായ്ട്ടു കെടക്കുവാന്നാ… അല്ല… എനിയ്ക്കറിയാമ്പാടില്ലാഞ്ഞിട്ടു ചോദിയ്ക്കുവാ, ഇത്രയൊക്കെ ക്രൂരത കാണിയ്ക്കാൻ നെനക്കെങ്ങനെ പറ്റുന്നു സിത്തൂ…??”””_ അവസാനമാ ചോദ്യംകൂടി കൂട്ടിച്ചേർക്കുമ്പോൾ അവരുടെ ശബ്ദമൊന്നിടറിയിരുന്നു…

“”…ഞാനൊന്നും വേണ്ടാന്നുവെച്ചു നടന്നതാ… പക്ഷേ.. ഇരന്നുവാങ്ങിയാലെന്തോ ചെയ്യും…??”””

“”…മതി… എനിയ്ക്കൊന്നും കേൾക്കണ്ട… ആ കൊച്ചിന്റെ കരച്ചിലു കണ്ടപ്പോ നിന്നെയങ്ങു കൊന്നുകളഞ്ഞാലോന്നു വരെ തോന്നിപ്പോയി… പിന്നൊരു വിധത്തിലീ കഞ്ഞീം കൊടുത്തുറക്കീട്ടാ പോന്നത്… എനിയ്ക്കൊരപേക്ഷയുണ്ട്… ഇനീം പോയതിനെ ഉപദ്രവിയ്ക്കരുത്…!!”””

ചെറിയമ്മ കൈകൂപ്പിക്കൊണ്ട് അപേക്ഷാസ്വരത്തിൽ പറഞ്ഞപ്പോൾ മറുപടിയൊന്നും പറയാതെ ഞാൻ റൂമിലേയ്ക്കു നടന്നു…