എന്റെ ഡോക്ടറൂട്ടി 17 [അർജ്ജുൻ ദേവ്] 6027

“”…മര്യാദയ്ക്കിറങ്ങി പൊയ്ക്കോ… ഇല്ലേൽ ദൈവത്തിനാണേ ഞാൻ വലിച്ചുരിയും…!!”””_
എന്നൊരു ഭീഷണികൂടിയായപ്പോൾ രാവിലെതന്നുള്ള മാനം കളയണ്ടെന്നു കരുതി ഞാനിറങ്ങിക്കൊടുത്തു…

അവളു കാണാത്തതൊന്നുമല്ലേലും നമ്മക്കുമുണ്ടല്ലോ ഒരു മാന്യത…

പിന്നെ പെട്ടെന്നുതന്നെ ഡ്രെസ്സുംമാറി ബാഗുമെടുത്തു താഴത്തേയ്ക്കു ചെന്നപ്പോൾ അമ്മയും ചെറിയമ്മയും ഡയനിങ് ഹോളിലിരുന്ന് ആരുടെയൊക്കെയോ നുണ പറയുകയായിരുന്നു…

അല്ലേലും ലോകത്തു നടക്കുന്ന സകലന്യൂസും ചെറിയമ്മയ്ക്കറിയാം…

അതെല്ലാം അമ്മയെ പറഞ്ഞു കേൾപ്പിച്ചില്ലേൽ പുള്ളിക്കാരത്തിയ്ക്കൊരു സമാധാനോമുണ്ടാകില്ല…

“”…ഡാ… വാ കഴിച്ചേച്ചുപോവാം…!!”””_
സ്റ്റെയറിറങ്ങിയവരെ മൈൻഡുചെയ്യാതെ പോകാൻതുടങ്ങിയയെന്നെ
ചെറിയമ്മയാണു വിളിച്ചത്…

“”…വേണ്ട.. ഞാമ്പുറത്തൂന്നു കഴിച്ചോളാം…!!”””

“”…അതെന്താ ഞങ്ങളിവടുണ്ടാക്കുന്നതു പിന്നെ കഴിയ്ക്കാനുള്ളതല്ലേ…??”””

“”…കഴിയ്ക്കാനുള്ളതല്ലാന്നൊന്നും ഞാമ്പറഞ്ഞില്ലല്ലോ…?? എന്റെ ചെറിയമ്മേ രാവിലന്നെനിയ്ക്കു നിങ്ങളോടെ വഴക്കൂടാമ്മയ്യ…!!”””_
സംസാരിയ്ക്കാൻ വലിയ താല്പര്യമില്ലാത്തമട്ടിൽ ഞാനതു പറയുമ്പോളെല്ലാം അമ്മയെന്നെത്തന്നെ നോക്കിയിരിയ്ക്കുന്നുണ്ടാർന്നു…

“”…എന്നാ ശെരി… ഞാന്നിന്റോടെ വഴക്കിനു വരുന്നില്ല… എന്തായാലും വല്ലതും കഴിച്ചേച്ചു പോയാമതി… ഞാനിപ്പോളെടുത്തു വെയ്ക്കാം..!!”””_ അതും പറഞ്ഞുകൊണ്ടു ചെറിയമ്മ അടുക്കളയിലേയ്ക്കു നടക്കാൻതുടങ്ങീതും ഞാൻ കയ്യേൽപ്പിടിച്ചു നിർത്തി….

“”…വേണ്ട ചെറിയമ്മേ… കഴിഞ്ഞ കൊറേ ദിവസായ്ട്ടു ഞാമ്പുറത്തൂന്നാ കഴിച്ചോണ്ടിരുന്നേ… ഇനീമങ്ങനെ കഴിയ്ക്കാനെനിയ്ക്കറിയാം… എന്നാലും ഒരുനേരമ്പോലും കഴിയ്ക്കാൻ വിളിയ്ക്കാതിരിയ്ക്കാമ്മേണ്ടി മാത്രം ഞാനെന്താ ചെയ്തതെന്ന് എനിയ്ക്കിതുവരെ മനസ്സിലായ്ട്ടില്ല… അതുകൊണ്ടിന്നു പ്രത്യേകമായിട്ടെന്നെ കഴിപ്പിയ്ക്കാനാരും മെനക്കെടണോന്നുമില്ല..!!”””_
ചെറിയമ്മയോടാണതു പറഞ്ഞതെങ്കിലും
അമ്മയെയൊരു നോക്കു നോക്കാതിരിയ്ക്കാൻ എനിയ്ക്കു കഴിഞ്ഞില്ല…