എന്റെ ഡോക്ടറൂട്ടി 17 [അർജ്ജുൻ ദേവ്] 6027

“”…ശ്ശെടാ… ഈ കുട്ടീടൊരുകാര്യം… എന്തായാലും മോളിപ്പോൾ കോളേജിപ്പൊക്കോ… വന്നിട്ടു നമുക്കു ശെരിയാക്കാം..!!”””_
മീനാക്ഷിയുടെ തോളിൽതട്ടി അവളെ സമാധാനിയ്ക്കുമ്പോളും ചെറിയമ്മ ഞങ്ങളെ മാറിമാറി നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു…

ഞങ്ങടെ പരസ്പരസ്നേഹം കണ്ടിട്ട് ഇനി രണ്ടുംകൂടി സെറ്റായ്ട്ടുണ്ടോ എന്നർത്ഥത്തിൽ…

“”…മറക്കല്ലേ ചെറീമ്മേ… എന്നെയതൊന്നു പഠിപ്പിച്ചുതന്നിട്ടേ പോകാവുളേള..!!’”””_
വീട്ടിൽനിന്നുമിറങ്ങുമ്പോളും ദൈന്യസ്വരത്തോടതു പറയാൻ മീനാക്ഷി മറന്നില്ലയെന്നതാണ് വസ്തുത….

വേറൊന്നുമല്ല, ഫുഡുണ്ടാക്കാൻ പഠിച്ചില്ലേൽ പട്ടിണി കിടക്കേണ്ടിവരുമെന്ന് അവൾക്കുറപ്പാണല്ലോ…

പിന്നുള്ളതെല്ലാം പതിവുപോലെ കഴിഞ്ഞുപോയി, അന്നത്തെ ദിവസം വൈകുന്നേരം മഴയായതുകൊണ്ടു കളി മുടങ്ങയതും ഞാൻനേരത്തെ വീട്ടിലെത്തീതുമൊഴിച്ചാൽ…

വീട്ടിൽവന്ന്, ഇനിയെന്തു കോടാലിയെന്നൊക്കെ ചിന്തിച്ചകത്തേയ്ക്കു കയറിയപ്പോളാണ് അടുക്കളയിൽനിന്നും പെണ്ണുങ്ങടെ ബഹളം കേൾക്കുന്നത്…

എന്താണു സീനെന്നറിയാനായി ഒളിഞ്ഞുനിന്നു നോക്കിയപ്പോൾ അമ്മയും ചെറിയമ്മയുംകൂടി മീനാക്ഷിയെ പാചകം പഠിപ്പിയ്ക്കാനുള്ള ശ്രെമമായിരുന്നു…

മീൻമുറിയ്ക്കുന്നിടത്തു കണ്ടൻപൂച്ച കിടന്നു കറങ്ങുമ്പോലെ കീത്തുവുമടുത്തുണ്ട്…

ഒന്നുമങ്ങടു സുഖിയ്ക്കാതെയുള്ള എന്റെചേച്ചീടെ നിൽപ്പുംഭാവവും കണ്ടപ്പോഴേ ചിരിവന്നു…

ഒന്നും നടക്കാതെവന്നാൽ ഇവളിനി അരിക്കലത്തിലെങ്ങാനും തുപ്പോ..??!!

“”…മോളേ… നിന്നെക്കൊണ്ടതു പറ്റീലേൽവേണ്ട… ഇതാ ഈ ഗ്ലാസ്സുവെച്ചോ… എന്നിട്ടിതേല് രണ്ടു ഗ്ലാസ്സരിയെടുത്താ മതി.. മ്മ്മ്…!!”””_ അമ്മ അത്യാവശ്യം വലുപ്പമുള്ളൊരു ഗ്ലാസ്സവൾടെ കയ്യിൽകൊടുത്തിട്ടാണതു പറഞ്ഞത്…