എന്റെ ഡോക്ടറൂട്ടി 18 [അർജ്ജുൻ ദേവ്] 5390

ഉടനേ മുഖമൊക്കെ വലിഞ്ഞുമുറുകി കട്ടക്കലിപ്പിലായി കക്ഷി…

…ഇതെന്തുപാട്..?? ഇനി ഗ്ലാസ്സടിച്ചുമാറ്റിയതാണം അറിഞ്ഞിട്ടുണ്ടാവോ..?? _ എന്നമട്ടിൽ ആ ഗ്ലാസ്സിനെ മുതുകിനും സോഫയ്ക്കുമിടയ്ക്കു ഞാനൊളിച്ചുവെച്ചു…

എന്നാലൊന്നും മിണ്ടാതെ അകത്തേയ്ക്കു കേറിവന്ന മീനാക്ഷി, എന്നെ രൂക്ഷമായൊന്നു നോക്കിയിട്ട് ചവിട്ടിത്തുള്ളി മുകളിലേയ്ക്കു കയറിപ്പോയി…

എന്നാലതൊന്നും മൈൻഡാക്കാതെ ഞാൻ വീണ്ടുമെന്റെ കാര്യത്തിലേയ്ക്കു കടക്കുമ്പോളവൾ ഡ്രെസ്സെല്ലാംമാറി തിരിച്ചിറങ്ങി അടുക്കളയിലേയ്ക്കു വെച്ചുപിടിച്ചു…

അപ്പോഴും രാവിലെയിട്ടിരുന്ന ചാരനിറത്തിലുള്ള ടോപ്പുതന്നെയാർന്നു കക്ഷീടെവേഷം…

പക്ഷേ, ലെഗ്ഗിൻസുമാറ്റി ഇന്നലെ രാത്രിയിലിട്ടിരുന്ന വെള്ളയിൽ വയലറ്റു പൂക്കളുള്ള ആ പാവടയാക്കിയിരുന്നെന്നു മാത്രം… ചിലപ്പോൾ കാറ്റുകയറാനുള്ള സൗകാര്യത്തിനാവും…

അടുക്കളയിലേയ്ക്കു വേഗത്തിൽ നടന്നപ്പോൾ ഇറുകിയ ടോപ്പിലവൾടെ കുണ്ടിക്കുടങ്ങൾ തെന്നിത്തെറിയ്ക്കുന്നതു നോക്കാതിരിയ്ക്കാൻ എനിയ്ക്കു കഴിഞ്ഞില്ല…

അടുക്കളവാതിലും കടന്ന് അകത്തേയ്ക്കു പോയതിൽപ്പിന്നെയാണ് ഞാനെന്റെ ശ്രെദ്ധ തിരിച്ചതുപോലും…

“”…അതേ… ഞാനവടെ വെച്ചിരുന്ന ഗ്ലാസ്സുകണ്ടോ..??”””_ പോയ അതേസ്പീഡിൽ തിരികെ നടന്നുകൊണ്ടായിരുന്നു അവൾടെ ചോദ്യം… അപ്പോഴും മുഖത്തെഭാവം കലിപ്പുതന്നായ്രുന്നു…

“”…ഗ്ലാസ്സോ..?? ഏത്… ഏതു ഗ്ലാസ്സ്..??”””_ പരുങ്ങലു പുറത്തു കാണിയ്ക്കാതെ സോഫയിലേയ്ക്കൊന്നുകൂടി അമർന്നുകൊണ്ടാണ് ഞാനതു തിരിച്ചുചോദിച്ചത്… ആള് പിന്നിലിരിയ്ക്കുവാണല്ലോ…