എന്റെ ഡോക്ടറൂട്ടി 18 [അർജ്ജുൻ ദേവ്] 5390

എന്തിനേയും സംശയത്തിന്റകമ്പടിയോടെമാത്രം വീക്ഷിച്ചിരുന്ന എനിയ്ക്കുപക്ഷേ, ആ കരച്ചിലിലാണേൽ എവിടെയുമൊരു കൃത്രിമത്വമിട്ടു കാണാനുങ്കഴിഞ്ഞില്ല…

അല്ലായിരുന്നേൽ പോയിപ്പണിനോക്കടീ പൂറീന്നു പറയുവെങ്കിലും ചെയ്യായ്രുന്നു…

“”…അരിക്കലം സ്റ്റോറൂമിലുവെച്ചിട്ടുണ്ട്… സ്റ്റോറൂമിന്റെ കീ സോഫയ്ക്കടീലുമുണ്ട്… പിന്നെ… പിന്നെയാ ഗ്ലാസ് ടീവീസ്റ്റാന്റിന്റടീലും… എന്താന്നുവെച്ചാ പോയ്‌ചെയ്..!!”””_ വിശപ്പിന്റെ വിലയറിയാവുന്നതു കൊണ്ടാവും കൊതുകിനു കൊടുക്കാനായിപോലും അൽപ്പം കണ്ണിൽചോര കാണിയ്ക്കാത്ത ഞാനങ്ങനെ പറഞ്ഞുപോയത്…

“”…ഇനി അരിയിട്ടിട്ടൊക്കെ എപ്പോഴാവാനാ..?? ഡാ ഞാമ്മേണേ.. ഞാമ്മേണേ നിന്റെകാലുപിടിയ്ക്കാടാ.. എന്തേലുമൊന്നൊണ്ടാക്കിത്താടാ… ഇല്ലേല്… ഇല്ലേല് ഞാൻ സത്യായ്ട്ടും വീണുപോവോടാ..!!”””_ വീണ്ടുമിരുന്നു പൊട്ടിക്കരഞ്ഞപ്പോൾ മീനാക്ഷിയുടെ നാവൊക്കെ കുഴയാൻതുടങ്ങി…

ഞാനപ്പോളറിയാതെ ചുറ്റുമൊന്നു നോക്കിപ്പോയി…

എന്നിട്ടവൾടെ നേരേതിരിഞ്ഞ്,

“”…ഒന്നു വായടയ്ക്കെടീ പൂറീ… നാട്ടുകാരുകേട്ടാൽ അവരു വേററെന്തേലും കരുതും നാശമേ..!!”””_ എന്നുപറഞ്ഞതും ഞെട്ടിക്കൊണ്ടവളൊന്നു വാപൊത്തിപ്പിടിയ്ക്കാനായി ശ്രെമിച്ചെങ്കിലും പ്രയോജനമുണ്ടായില്ല…

അണപൊട്ടിയതുപോലെയാ തേങ്ങൽ വീണ്ടും ശക്തിയായിത്തന്നെ പുറത്തേയ്ക്കുവന്നു…

ഞാനെന്തു ചെയ്യണമെന്നറിയാതെ പുറത്തേയ്ക്കുനോക്കിയിരുന്നപ്പോൾ നെറ്റിയിലൊന്നു തടവിക്കൊണ്ടവളാ സിറ്റൗട്ടിലേയ്ക്കുമ ലർന്നുവീണ് കൈരണ്ടും വയറിലേയ്ക്കു പൊത്തിപ്പിടിച്ചുകൊണ്ടു പുളയാൻതുടങ്ങി…