എന്റെ ഡോക്ടറൂട്ടി 18 [അർജ്ജുൻ ദേവ്] 5411

അതിനൊപ്പമമർത്തിപ്പിടിച്ചുള്ള കരച്ചിലുകൂടികേട്ടതും ഞാനാകെ പകച്ചില്ലാണ്ടായിപ്പോയി…

സത്യത്തിലെന്റെ ജീവിതത്തിലത്രയും നാളിൽ ഞാനതുപോലൊരു കാഴ്ച കണ്ടിട്ടുണ്ടായിരുന്നില്ല…

ഭക്ഷണത്തിനു വേണ്ടിയൊരു മനുഷ്യൻ നിലത്തുകിടന്നുരുണ്ടു കരയുന്നവസ്ഥ…

അതുകൊണ്ടാവുമാ കാഴ്ചയെന്നെ ഭീതിയുടെ കൊടുമുടികയറ്റിയതും…

നിലത്തുകിടന്നുരുണ്ടു കരയുന്നതിനിടയിൽ അവൾടെ പാവാട തുടയ്ക്കു മുകളിലേയ്ക്കുവരെ കേറിക്കളിയ്ക്കാൻ തുടങ്ങി…

നഗ്നമായ വെണ്ണത്തുടകളിലേയ്ക്കറിയാതെ കണ്ണുകൾവീണപ്പോൾ ശരീരത്തിലാകെയൊരു തരിപ്പുണ്ടായി…

എന്നാൽ അടുത്തനിമിഷമെന്റെ ചങ്കിടിപ്പു പാടെയുയർത്തിക്കൊണ്ടവൾ കവിഴ്ന്നതും പാവാട കുണ്ടിയ്ക്കു മേലേയ്ക്കു സ്ഥാനംപിടിച്ചു…

അതോടെയവളുടെ ഇളംനീലഷഡ്ഡികൂടി എന്റെകണ്ണിൽ തെളിയുകേംചെയ്തു…

ഉടുതുണിപോലും നോക്കാതുള്ള അവളുടെയാ കിടപ്പുകണ്ടിട്ടെന്റെ ആറാമിന്ദ്രിയം പെട്ടന്നുണർന്നു…

ഇനിയിവൾടെ കാറിച്ചകേട്ട് ആരെങ്കിലുമിങ്ങോട്ടോടി വരുമോ..?? വന്നാലെല്ലാരും കാണുന്നതീ കിടപ്പായിരിയ്ക്കും…

പട്ടിണിയ്ക്കിട്ടതുംപോര, മുറ്റത്തുകൊണ്ടുപോയി വരെ ഞാനിവളെ പണിയുവാരുന്നെന്നാവും കാണുന്നവരുപറയുക…

അമ്മപറഞ്ഞത് അച്ചട്ടായതുപോലാവുകേം ചെയ്യും…

ഓർത്തപ്പോളെന്നിൽ വീണ്ടുമൊരു നടുക്കമുണ്ടായി…

“”…ഡീ പൂറീ… പാവാട നേരേയിടടീ..!!”””_ എത്രയൊക്കെ നോക്കരുതെന്നു കരുതീട്ടും സഹിയ്ക്കാൻപറ്റാതെ അവൾടെ കുണ്ടിയിലേയ്ക്കുതന്നെ നോക്കി ഞാൻപറഞ്ഞു…

ഷഡ്ഡിയ്ക്കുള്ളിലൊതുങ്ങാതെ പുറത്തേക്കു തെറിച്ചുതള്ളിനിൽക്കുന്ന ആ ചന്തിപ്പന്തുകളിലേയ്ക്കും കൊഴുത്ത പാൽതുടകളിലേയ്ക്കുമൊക്കെ നോക്കുമ്പോഴും ഞാനാരെങ്കിലും വരുന്നുണ്ടോന്ന് ശ്രെദ്ധിച്ചിരുന്നു…