എന്റെ ഡോക്ടറൂട്ടി 24 [അർജ്ജുൻ ദേവ്] 1811

വേറൊന്നുമല്ല, ഇനിയെങ്ങാനുമവൾക്ക് ബോധംവന്നിട്ടുണ്ടേൽ നാണക്കേടാവണ്ടല്ലോ…

പക്ഷേ അതിനവൾ പ്രോഗ്രാംചെയ്തുവെച്ച റോബോട്ടിന്റെമാതിരി
കൈയുയർത്തി സഹകരിച്ചതും
എന്റെ വിറയാർന്നവിരലുകൾ വീണ്ടുമവൾടെ
ടീഷർട്ടിൽപിടുത്തമിട്ടു…

പതിയെ മുകളിലേയ്ക്കുയർത്തിയെങ്കിലും തള്ളിത്തുളുമ്പിനിന്ന മുലക്കുടങ്ങൾനിന്നും അതിനെ വേർപ്പെടുത്താൻ ഞാൻകുറച്ചു പ്രയാസപ്പെട്ടു…

…കോപ്പ്.! തിന്നുന്നതുമുഴുവൻ ഇതിമ്മേല് വന്നടിഞ്ഞാൽപ്പിന്നെ എങ്ങനാ ഈപ്പെണ്ണ് തുണിയൂരുന്നേ..??

സ്വയംപിറുപിറുത്ത ഞാൻ കുറച്ചു കഷ്ടപ്പെട്ടിട്ടാണെങ്കിലും അതൂരിയെടുത്തു വെള്ളത്തിലേയ്ക്കിട്ടു…

അപ്പോൾ മുറുകിപ്പിടിച്ചുകിടന്ന ഒരു ഹാഫ്ജീൻസും ചുവന്നബ്രായും മാത്രമായി കൈരണ്ടുമുയർത്തിയ പടി നിൽക്കുവായ്രുന്നൂ മീനാക്ഷി…

മുടിയിഴകളെ നനച്ചുകൊണ്ട് താഴേയ്ക്കുചാടിയ വെള്ളത്തുള്ളികൾ തുടുത്തകക്ഷങ്ങളിലൂടെ നീങ്ങി ബ്രായുടെ ചുവപ്പിനെ
തവിട്ടാക്കാൻ പ്രയത്നിച്ചപ്പോൾ, ശേഷിച്ചവ ആലിലത്തടത്തിലൂടെ ജീൻസിനുള്ളിലേയ്ക്കു മുങ്ങാങ്കുഴിയിട്ടു…

അപ്പോഴേയ്ക്കും കക്ഷങ്ങൾക്കു താഴത്തൂടെ
കൈ പിന്നിലേയ്ക്കിട്ട് അരയ്ക്കുമീതെയുണ്ടായ്രുന്ന അവസാന തുണിയേയും ഞാനഴിച്ചുമാറ്റി…

ന്യൂട്രലിൽനിന്നും
ഫസ്റ്റിലേയ്ക്കു
ഗിയർഅപ്പ്ചെയ്യുമ്പോൾ വണ്ടിചാടുമ്പോലെ, ബ്രായുടെ ബന്ധമഴിഞ്ഞതും ആ മാറിടങ്ങൾ ശക്തിയായൊന്നു തുള്ളിത്തെറിച്ചു….

“”…അയ്യേ..!!”””_
പെട്ടെന്നതുകണ്ടതും
നാണംവന്ന ഞാൻ
കണ്ണുകളച്ചുകൊണ്ട്
മുഖംപൊത്തി…

ശേഷം വിരലുകൾക്കിടയിലൂടെ പാളിനോക്കുമ്പോഴും മീനാക്ഷി കൈകൾ താഴ്ത്തിയിരുന്നില്ല…