എന്റെ ഡോക്ടറൂട്ടി 24 [അർജ്ജുൻ ദേവ്] 1807

“”…പോടാ…
എനിയ്ക്കസൂയേന്നുവില്ല… അല്ലേത്തന്നെ ഞാനെന്തിനാ അസൂയപ്പെടുന്നേ..?? അവർക്കുള്ളതെല്ലാം എനിയ്ക്കുവുണ്ടല്ലോ..!!”””_ അഭിമാനക്ഷതംസംഭവിച്ച
ഡോക്ടറൂട്ടി ഇരുന്നൊന്നുതുള്ളീതും,

“”…പിന്നേ… നെനക്കു കോപ്പുണ്ട്… ഒന്നൂല്ലേലും ഞാനിന്നലെക്കൂടി കണ്ടേല്ലേള്ളൂ… വെല്ല
ഫെയറാൻലവ്ലിം മേടിച്ചുതേച്ചാൽ മാഞ്ഞുപോവാനുള്ള
പാടുംമ്മെച്ചിട്ടാണ്
ഡയലോഗുവിടുന്നേ; അവർക്കുള്ളതെല്ലാം എനിയ്ക്കുമുണ്ടെന്ന്…
നെനക്കേ… നെനക്ക് ഉണ്ടയിരിയ്ക്കുന്ന്..!!”””_
ഞാനൊന്നൂടെ
അടിച്ചുകൊടുത്തു;
എനിയ്ക്കുംവേണ്ടേ ഒരുമനസുഖം.!

അതുകേട്ടതും മറ്റൊന്നുംപറയാനില്ലാതെ
മീനാക്ഷി
ബെഡ്ഡിൽനിന്നുമെഴുന്നേറ്റു…

ശേഷം പുറത്തേയ്ക്കുള്ള വഴിതപ്പുമ്പോൾ,

“”…അല്ലടീ… ചോദിയ്ക്കാൻ
വിട്ടുപോയി… നീയിന്നലിട്ടിരുന്ന നിക്കറ് പുതിയതാണോ..?? ഞാനിതുവരെ കണ്ടിട്ടില്ലാല്ലോ..!!”””_ ഞാനടുത്ത ചൊറിയ്ക്കുള്ള മരുന്നുനിറച്ചു…

അതിനെന്നെനോക്കി,

“”…ഇഹ്.! വൃത്തികെട്ടവൻ… അതിനിടയിൽ നീയതൊക്കെ നോക്കിയല്ലേ..?? ഛെ..!!”””_ ന്നുമ്പറഞ്ഞ് മീനാക്ഷി മുഖംചുളിച്ചതും,

“”…ഹലോ.! ഞാമ്മാത്രവല്ല… ഷാപ്പിലുണ്ടായ്രുന്ന സകലകെളവന്മാരും കണ്ടു… കള്ളുങ്കുടിച്ച് ബോധമില്ലാണ്ടതുപോലത്തെ ഷോയല്ലായ്രുന്നു… നിന്റെയാ കുഴിപ്പൊക്കിളും ജട്ടിയും കാണാത്തവരായി ഈ കരയിലിനി ആളില്ലാന്നാ കേട്ടേ..!!”””_ ഞാനിരുന്നടിച്ചു…

അതവിടെ കൃത്യം കൊള്ളുവേംചെയ്തു…

“”…സിദ്ധൂ… നീ… കള്ളമ്പറയല്ലേ..!!”””_ തവിഞ്ഞമട്ടിൽ ശബ്ദം നേർപ്പിച്ചുകൊണ്ട് അവൾമെല്ലെ എന്റടുത്തേയ്ക്കുവന്നു…