എന്റെ ഡോക്ടറൂട്ടി 27 [അർജ്ജുൻ ദേവ്] 3186

അപ്പോഴാണ്,

“”…ജോക്കുട്ടാ… അവളെണീറ്റില്ലല്ലേടാ..??”””_
ന്നുള്ള അമ്മയുടെപരിഭവം…

ചേച്ചിയെണീയ്ക്കാതെ
ഞങ്ങളെ പറഞ്ഞുവിടണോന്ന മട്ടിലായ്രുന്നൂ ചോദ്യം…

“”…ഞാൻ മുമ്പേനോക്കുമ്പോഴും നല്ലയുറക്കമായ്രുന്നു… ഒന്നു വിളിച്ചുനോക്കാം… പിന്നെ
മിണ്ടാതെപോയാൽ ഇന്നിവിടെ കൊലനടക്കും..!!”””_ പറഞ്ഞവൻ നേരെ മുറിയിലേയ്ക്കുപോയതും ഞങ്ങളും പുറകേപോയി…

ഫാമിലിബെഡ്ഡിന്റെ
ഒത്തനടുക്കായി രണ്ടുകയ്യും മുഖത്തിനടിയിലേയ്ക്കുപൂഴ്ത്തി ഒരുവശംചെരിഞ്ഞു കിടന്നുറങ്ങുകയാണ് ചേച്ചി…

നിഷ്കളങ്കമായ
മുഖഭാവത്തോടെയുള്ള ആ കിടപ്പുകണ്ടപ്പോൾ ഇന്നലെവരെ അവരുതന്ന എല്ലാ സ്നേഹവുമോർത്തുപോയി…

പെറ്റമ്മപോലും ഈയടുത്ത കാലത്തൊന്നുമിത്രയും സ്നേഹോം പരിചരണോം തന്നിട്ടില്ലാന്നൊരു തോന്നൽ…

“”…ചേച്ചീ… ഡീ ചേച്ചീ…
എണീറ്റേ…ദേ ഇവരുപോകാൻ
നിയ്ക്കുവാന്ന്..!!”””_ ഒന്നുരണ്ടു വിളിവിളിച്ചിട്ടും അനങ്ങാതെ വീണ്ടുംചുരുണ്ടുകൂടിയ ചേച്ചിയെ കുലുക്കിവിളിച്ചുകൊണ്ട് ജോക്കുട്ടൻപറഞ്ഞു…

“”…പോകുവാന്നോ..??
എങ്ങോട്ട്..??”””_
ഒട്ടുംവയ്യാഞ്ഞിട്ടുകൂടി ചാടിയെണീറ്റുകൊണ്ടായ്രുന്നു ചേച്ചിയുടെചോദ്യം…

“”…അവരു
വീട്ടിൽപോകുവാന്ന്..!!”””

“”…അതെന്തിനാ ഇപ്പൊപ്പെട്ടെന്ന് വീട്ടിപ്പോണെ..?? ഇന്നൊരിടത്തോട്ടും പോണ്ട… രണ്ടുദിവസങ്കൂടെ കഴിഞ്ഞിട്ടുപോയാ മതി..!!”””_
ചേച്ചി കലിപ്പുമട്ടിൽപറഞ്ഞു…

“”…ഡീ… അവരുടെ ക്ലാസ്സുതുടങ്ങീന്നുപറഞ്ഞു വിളിച്ചായ്രുന്നു… അപ്പോപ്പിന്നെ പോകാണ്ടിരിയ്ക്കുന്നതെങ്ങനാ..??”””_ ജോക്കുട്ടൻ തിരിഞ്ഞു ഞങ്ങളെനോക്കി കണ്ണുകാണിച്ചു…