എന്റെ ഡോക്ടറൂട്ടി 27 [അർജ്ജുൻ ദേവ്] 3186

“”…പിന്നേ ക്ലാസ്സ്… രണ്ടൂസം ക്ലാസ്സിപ്പോയില്ലാന്നുംവെച്ച് ഒന്നുംസംഭവിയ്ക്കാൻ പോണില്ല… സിദ്ധൂ… മീനൂ… ഇന്നുപോവണ്ടടാ… രണ്ടൂസംകൂടി
കഴിഞ്ഞിട്ടുപോവാന്നേ… പ്ലീസ്..!!”””_ ഏന്തിവലിഞ്ഞ് കയ്യിൽപ്പിടിച്ച് ചേച്ചിയങ്ങനെ പറഞ്ഞപ്പോൾ ഞങ്ങളുമാകെ വല്ലാതായി…

ആ അപേക്ഷയ്ക്കെതിരെ ഒന്നുംപറയാൻ മനസ്സുവരാത്തതുകൊണ്ടാകും മറ്റാരുമതിനെതിരെ യാതൊന്നും പറഞ്ഞുകണ്ടില്ല…

“”…ഇല്ല ചേച്ചീ… പോണം… ഇപ്പൊത്തന്നെ ഒരുപാടു
ക്ലാസ്സുമിസ്സായി..!!”””_ ചേച്ചിയുടെ കയ്യിൽത്തടവിക്കൊണ്ടതു പറയുമ്പോഴും ഞാൻതന്നെയാണോ ഈപ്പറയുന്നേന്ന സങ്കോചമുണ്ടായ്രുന്നെനിയ്ക്ക്…

…പക്ഷേ ഒന്നറിയാം.!
അതുഞാൻ മനസിൽതട്ടിത്തന്നെ പറഞ്ഞതാണെന്ന്…

അവിടെനിൽക്കണമെന്ന ആഗ്രഹത്തിനുംമീതെ ആ ക്ലാസ്സൊന്നുതീർന്നുകിട്ടിയാൽ ഓടിവരാനെനിയ്ക്കൊരു വീടുണ്ടെന്നുള്ള ചിന്തയായ്രുന്നു ആ സമയമെന്നിൽ അധികരിച്ചുനിന്നത്…

അതുകൊണ്ടുതന്നെ
എത്രയുമ്പെട്ടെന്നാ
ക്ലാസ്സുതീർക്കാനുള്ള
വ്യഗ്രതയായ്രുന്നൂ മനസ്സുമുഴുവൻ…

അതിനാലാവണം പലവട്ടം ചേച്ചി പോകണ്ടാന്നു പറഞ്ഞിട്ടും എതിർക്കാനെനിയ്ക്കു പറ്റിയത്…

പെട്ടെന്നുപോകുവാന്നു പറഞ്ഞതുകൊണ്ട് ഒന്നുംതന്നുവിടാൻ പറ്റില്ലല്ലോന്നുള്ള ചേച്ചിയുടെ സങ്കടംപറച്ചിലിനോടൊപ്പം വയറുനിറയെ ഫുഡ്ഡുകഴിച്ചിട്ട് പോയാമതീന്നുംപറഞ്ഞ് ഒരിയ്ക്കൽക്കൂടി ഭക്ഷണംകഴിപ്പിച്ചിട്ടാണ്
ചേച്ചിഞങ്ങളെ പോകാനനുവദിച്ചത്…

എന്തെന്നറിയാത്തൊരു വെപ്രാളമായ്രുന്നു ആ സമയംമുഴുവനും ചേച്ചിയ്ക്ക്…