എന്റെ ഡോക്ടറൂട്ടി 04 [അർജ്ജുൻ ദേവ്] 8148

…വെർതേ എന്നെ മൂപ്പിയ്ക്കുവാന്നേ… പിന്നതു മനസ്സിലാക്കാനുള്ള ബുദ്ധികൂടുതലായതുകൊണ്ട്, ചുറ്റിക നെറുകംതലേൽ വീഴുമ്പോൾ ടോമണ്ണൻ ബോധംവീണ് ജെറിയുടെ പിന്നലെ പോകുമ്പോലെ ഒറ്റപ്പാച്ചിലായ്രുന്നൂ ഞാൻ…

…എന്തിനോ ഏതിനോ..??

“”…നിയ്ക്കടീ ശവമേ..!!”””_ പിന്നാലെ വിളിച്ചുംകൊണ്ടു ചെന്നപ്പോഴേയ്ക്കും അവള് ഡയനിങ് ടേബിളിന്റെ അങ്ങേത്തലയ്ക്കലെത്തിയ്രുന്നു…

“”…മിന്നൂസേ… കളിയ്ക്കാതെ വാ… വന്നു മര്യാദയ്ക്കു കീഴടങ്ങ്… എന്നാ വെറുതേവിടാം… ഇല്ലേലറിയാലോന്നെ..!!”””_ ടേബിളിന്റെ ഇപ്പുറത്തുനിന്ന് ഞാനൊരു ഭീഷണിമുഴക്കി… പക്ഷേ കാര്യമുണ്ടായില്ല,

“”…അയ്ന് നീയാരാ..??”””_ എന്നും ചോദിച്ചവൾ വീണ്ടും പുച്ഛിച്ചിട്ട് വാപൊത്തി ഒറ്റച്ചിരിയായ്രുന്നു…

എന്റെ ഭീഷണിയ്ക്കവൾ മൈരുവിലതന്നതും എനിയ്ക്കുപൊളിഞ്ഞു…

പിന്നെയും ഞാൻ വാശിയോടെ പിന്നാലെയോടിയെങ്കിലും പെണ്ണ് പാഞ്ഞുനിന്നു…

…ഇങ്ങനെ കുതിച്ചുകുതിച്ചു നിൽക്കാൻ ഇവള് റബ്ബറിൻപാല് വല്ലതും കട്ടുകുടിച്ചോ..??

എന്നാലവൾക്കൊരു കൂസലുമില്ലായ്രുന്നു… എന്നെവെട്ടിച്ചുകൊണ്ട് ഡയനിങ്ങ് ടേബിനുചുറ്റും ഓടുന്നതിനിടയിലും ഫ്ളാറ്റിൽ മുഴുവനായുമവളുടെ പൊട്ടിച്ചിരി മുഴങ്ങിക്കേട്ടു…

അന്നേരം ഞാൻകാണിച്ച കസർത്തുവല്ലതും ടോമണ്ണൻ കണ്ടെങ്കിൽ, പറ്റത്തില്ലേൽ നിർത്തീട്ടു വല്ലപണിയ്ക്കും പോടാന്നു പറഞ്ഞേനെ…

അവസാനം മറ്റുരക്ഷയൊന്നുമില്ലെന്നു തോന്നിയപ്പോൾ;

“”…മിന്നൂസേ… ദിസീസ് ടു മച്ച്.! എന്നെയന്നു കരയിപ്പിച്ചതും പോരാഞ്ഞിട്ട് ഇപ്പോൾ ചോദിയ്ക്കാൻ വന്നപ്പോൾ ഇങ്ങനെയിൻസൾട്ട് ചെയ്യുന്നതൊട്ടും ശെരിയല്ല..!!”””_ മുഖത്തു വിഷമംനടിച്ച് ഞാനൊന്നെറിഞ്ഞുനോക്കി…