എന്റെ ഡോക്ടറൂട്ടി 04 [അർജ്ജുൻ ദേവ്] 8130

പെട്ടെന്നുള്ള എന്റെയാ പ്രവർത്തിയിൽ ഒന്നുഞെട്ടിയ മീനാക്ഷി,

“”…അയ്യോ..!!”””_ ന്നൊരു നിലവിളിയോടെ വെട്ടിത്തിരിയുകയും എന്റെകൈ തട്ടിമാറ്റുകയും ചെയ്തു…

“”…എന്തുവാടാ ഈകാണിയ്ക്കുന്നേ..??”””_ മീനാക്ഷി ദേഷ്യത്തോടെ ചോദിച്ചതുമെന്റെ മുഖംവിളറി….!

“”…ഞാനൂതിത്തരാം.! അച്ഛനോടുപോയി പറയല്ലേ പ്ലീസ്..!!”””_ അവൾടെ മുഖത്തേയ്ക്കുനോക്കി കണ്ണുകൾ ചെറുതാക്കി കെഞ്ചിയപ്പോൾ, എന്റെ മുഖഭാവംകണ്ടിട്ടാവണം മീനാക്ഷിയുടെ മുഖത്തുമൊരു സഹതാപംതെളിഞ്ഞത്…

എന്നാലും ഞാൻവീണ്ടും കൈക്കലാക്കിയ ചുരിദാറിന്റെമുൻവശം അവൾ തട്ടിതാഴേയ്ക്കിട്ടു…

അതോടെന്റെ മുഖമാകെമാറിയതും അവളൊന്നടങ്ങി;

“”…സാരോല്ല പോട്ടെ… എനിയ്ക്കു വേദനേന്നൂല്ല..!!”””_ മീനാക്ഷിയെന്നെ സാന്ത്വനിപ്പിയ്ക്കാൻ ശ്രെമിച്ചെങ്കിലും എന്റെസംശയം മാറിയില്ല…

അതുകൊണ്ട് ഇതാരോടുമ്പറയില്ലെന്ന് അവളെക്കൊണ്ടെന്റെ കയ്യിലമ്മസത്യമിടീപ്പിച്ചു…

അമ്മസത്യമിട്ടാൽപിന്നെ അതു മാറ്റരുതെന്നാണല്ലോ പ്രമാണം…

സത്യമിടുന്ന കൂട്ടത്തിൽ അവളെന്നെക്കൊണ്ടും ഇടീപ്പിച്ചുഒന്ന്…

അമ്മേനെയോ ചേച്ചീനെയോ ഇനി കടിയ്ക്കരുതെന്ന്… ഇനിഞാൻ കടിച്ചൂന്നറിഞ്ഞാൽ അവളെ കടിച്ചതുമവളച്ഛനോട് പറഞ്ഞുകൊടുക്കുമെന്ന് ഭീക്ഷണിപ്പെടുത്തിയപ്പോൾ സമ്മതിയ്ക്കുകയല്ലാതെ എനിയ്ക്കുവേറെ നിവർത്തിയില്ലാതെ പോയി…

അതോടെന്റെ വജ്രായുധമന്നവളുടെ മുന്നിൽ ഞാനടിയറ വെയ്ക്കേണ്ടിയുംവന്നു…

എന്തായാലും ഞാൻ സത്യമിട്ടപ്പോൾ അവളെനിയ്ക്കൊരുമ്മ കൂടിതന്നു… കവിളിൽത്തന്നെ, അതും വിടർന്ന ചിരിയോടെ…