എന്റെ ഡോക്ടറൂട്ടി 07 [അർജ്ജുൻ ദേവ്] 7312

ബസ്സ്സ്റ്റോപ്പിലത്രേംപേരുടെ മുന്നിലിട്ടെന്നെ ഒടിച്ചുമടക്കിയവള് ഇവിടെയെന്റെ വീട്ടുകാരുടെമുന്നിലിട്ടെന്നെ വെറുതെവിടോന്നു തോന്നുന്നില്ല…

ഉറപ്പായുമവളെന്റെ കഞ്ഞികുടി മുട്ടിയ്ക്കും…

അങ്ങനെയെങ്ങാനുമുണ്ടായാ ഞാനവളെ രണ്ടായിട്ട് വലിച്ചുകീറി തെക്കു വടക്കെറിയും…

നോക്കിയ്‌ക്കോ.! സ്വയം വീരവാദം മുഴക്കിക്കൊണ്ടു നിൽക്കുമ്പോഴും ബസ്സ്സ്റ്റോപ്പിൽവെച്ചു ഞാൻകണ്ട മീനാക്ഷിയുടെമുഖം മനസ്സിൽതെളിഞ്ഞു…

അതോടെ കാറ്റഴിച്ചുവിട്ട ബലൂൺപോലെ ഞാൻതവിഞ്ഞു…

…അയ്യോ.! ആരും തെറ്റിദ്ധരിയ്ക്കല്ലേ… ഇതു കല്യാണപ്പെണ്ണിന്റാങ്ങളയുടെ ഡിസ്കോഡാൻസല്ല… കയ്യുംകാലും വിറയ്ക്കുന്നതാണെന്ന് നിയ്ക്കുന്നതിനടുത്തൊരു ബോർഡ് വെയ്ക്കേണ്ട അവസ്ഥയായി എന്റേത്…

കോപ്പ്.! വിളിച്ചോണ്ടുവരാന്നേറ്റും പോയി… ഇനീപ്പൊ പോകാണ്ടിരിയ്ക്കുന്നതെങ്ങനാ..?? മൈര്.! എങ്ങോട്ടേലും ഇറങ്ങിപ്പോയാ മതിയാരുന്നു.!

അല്ല… ഇതെനിയ്ക്കു വരണം.! കീത്തൂന്റെകല്യാണത്തിന് തലപോയില്ലെങ്കിൽ മീനാക്ഷിയുറപ്പായും വരുമെന്നുള്ളബോധ്യം എനിയ്ക്കുപണ്ടേ വരേണ്ടതായിരുന്നു…

ഇതിപ്പോൾ മിണ്ടാണ്ടിരുന്ന പട്ടീടെവായിൽ കോലിട്ടുകിള്ളിയ അവസ്ഥയായിപ്പോയി…

അങ്ങനെന്തു ചെയ്യണോന്നറിയാതെ പന്തലിൽനിൽക്കുമ്പോഴാണ് വാണംവിട്ടപോലെ ശ്രീയെന്റെ മുന്നിലൂടെപോണത്…

“”…ഡേയ്… മൈരേ… ഒന്നുനിന്നേ..!!”””_ കടന്നുപോയ അവനെ പിടിച്ചുനിർത്തിയതും,

“”…പ്ഫ.! പുണ്ടേ… ഇതു കല്യാണനിച്ഛയംനടക്കുന്ന വീടാണ്… ഇവിടെക്കിടന്നവരാതം പറഞ്ഞാലെന്റെ സ്വഭാവംമാറും കോപ്പേ..!!”””_ അവനെന്റെ നെഞ്ചത്തേയ്ക്കുചാടി…