എന്റെ ഇച്ഛായൻ [Amrita] 289

‘ഓ, ഞാൻ അങ്ങിനെ സിനിമാ ഒന്നും കാണാറില്ല, പണ്ട് അവൾ ഉണ്ടായിരുന്നപ്പോൾ കാണുമായിരുന്നു. പിന്നെ കാണാറില്ല’ – Uncle ന്റെ മുഖം വാടി.
എനിക്കും സങ്കടമായി.
‘ഞങ്ങൾ എത്ര സ്നേഹത്തിൽ ആയിരുന്നെന്ന് അമ്മുവിന് അറിയാമോ. അവളുടെ എല്ലാ ആഗ്രഹവും ഞാൻ സാധിച്ചു കൊടുത്തിട്ടുണ്ട്. പക്ഷെ, അവൾ എന്റെ കൂടെ അവസാനം വരെ ഉണ്ടാകണം എന്ന ആഗ്രഹം മാത്രം സാധിച്ചില്ല. ഞാൻ അന്ന് വെറുത്തതാ ദൈവത്തെ’
‘അയ്യോ അങ്ങനെയൊന്നും പറയെല്ലു uncle, ദൈവത്തിന് ഇഷ്ടമുള്ളവരെ ദൈവം നേരത്തെ വിളിക്കും’
‘ഹോ, എന്നിട്ട് എന്താ എന്നെ വിളിക്കാത്തത്. എന്നെ ദൈവത്തിന് ഇഷ്ടമല്ലേ. അമ്മുവിന് അറിയാമോ ഞാൻ അവളെ എടീ എന്നു പോലും വിളിച്ചിട്ടില്ല. എന്റെ പൊന്നു’
‘അതിപ്പോൾ കുറെ വർഷമായില്ലേ Uncle. ഇപ്പോഴും….’ – ഞാൻ മുഴുവൻ പറഞ്ഞില്ല.
‘അമ്മുന് അറിയാമോ, എന്റെ പൊന്നു പോയതിന് ശേഷം ഞാൻ അനാഥനാണ്. എനിക്ക് ആരുമില്ല. അതു കഴിഞ്ഞിട്ടാണ് ഞാൻ ഇങ്ങനെ കുടിക്കാൻ തുടങ്ങിയത്. ഇനി മരിക്കുന്നത് വരെ കിടിക്കും, കുടിച്ചു ചാകും’
‘അയ്യോ, അങ്ങനെയൊന്നും പറയെല്ലു Uncle, Uncle ന് ഞങ്ങളൊക്കെയില്ലേ’
‘പക്ഷെ, അതൊന്നും എന്റെ പൊന്നുന് പകരമാക്കില്ല’
എന്ന് പറഞ്ഞു uncle കരയാൻ തുടങ്ങി. എനിക്ക് എന്ത് ചെയ്യണം എന്നറിയില്ലായിരുന്നു. ഞാൻ പതുക്കെ uncle ന്റെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു. Uncle ഉടനെ എന്റെ ദേഹത്തേക്ക് വീണ് കരയാൻ തുടങ്ങി. എന്റെ കഴുത്തിൽ uncleന്റെ ശ്വാസം അടിച്ചപ്പോൾ എനിക്ക് പെട്ടെന്ന് രോമങ്ങൾ ഉണർന്നു. കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഞാൻ uncleന്റെ മുഖം മെല്ലെ താഴ്ത്തി. Uncle എന്റെ മാറിലേക്ക് തല ചായ്ച്ചു കരഞ്ഞു. ഞാൻ കൈകൊണ്ട് uncle ന്റെ മുഖം താങ്ങി പൊടിച്ചു. വലത് കൈകൊണ്ട് പതുക്കെ തലോടി. Uncle മാറിലേക്ക് മുഖം അമർത്തി കരയാൻ തുടങ്ങി. എനിക്ക് വല്ലാത്ത പാവം തോന്നി. എത്ര നാളായി uncle ഇങ്ങനെ ഒറ്റയ്ക്ക് കഴിയുന്നു. ഭാര്യയ്ക്ക് പകരം വെക്കാൻ വേറെ ആരെകൊണ്ടും പറ്റില്ല. ഞാൻ പതുക്കെ തലോടികൊണ്ടിരുന്നു. ചുരിദാറിന്റെ ഷാൾ എന്റെ കഴുത്തിൽ വലിയാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ ഞാൻ uncle ന്റെ മുഖം അല്പം ഉയർത്തി ഷാൾ മാറ്റിയിട്ടു. Uncle വീണ്ടും കരയുകയാണ്. പാവം, Uncle വീണ്ടും പഴയപോലെ എന്റെ മാറിലേക്ക് ചാഞ്ഞു കരഞ്ഞു. കാരയുന്നതിനിടയ്ക്ക് uncle ‘പൊന്നു, പൊന്നു’ എന്ന് പതുക്കെ പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഞാൻ പതുക്കെ തല തൊടിക്കൊണ്ടിരുന്നു.
‘പണ്ടും, എനിക്ക് വിഷമം വരുമ്പോൾ അവൾ എന്നെ ഇങ്ങനെയാ അശ്വസിപ്പിച്ചിരുന്നത്’
ഞാൻ പതുക്കെ മൂളി.
‘ഇപ്പോൾ ഞാൻ കരയുമ്പോൾ എന്നെ ആശ്വസിപ്പിക്കാൻ പോലും ആരുമില്ല. ഞാൻ ഒറ്റയ്ക്കാ, ഒറ്റയ്ക്കാ…’
എനിക്കും വല്ലാത്ത സങ്കടം വന്നു ഒരു നിമിഷം ഞാൻ പൊന്നു ആണെന്ന് എനിക്ക് തോന്നിപ്പോയി.
‘അങ്ങിനെ പറയെല്ലു uncle, uncle ന്റെ പൊന്നു എങ്ങും പോയിട്ടില്ല. എപ്പോഴും uncle ന്റെ കൂടെ തന്നെയുണ്ട്’.
‘ഇല്ല, അമ്മു ഞാൻ ഒറ്റയ്ക്കാണ്’
‘ഇല്ല uncle, പൊന്നു കൂടെയുണ്ട്’
‘എവിടെ’