എന്റെ ഇത്തമാർ [ഫാസിൽ ] 1623

ഞാൻ സഫിയാത്തയുടെ വീട്ടിൽ എത്തുമ്പോൾ അവിടെ സഫിയാത്ത മാത്രം ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. ഉമ്മയും മക്കളും അവിടെ അടുത്ത് തന്നെ ഉള്ള ഒരു ബന്ധു വീട്ടിലേക്കു പോയിരിക്കുകയായിരുന്നു. ഞാൻ അകത്തു കയറി ഇരുന്നു. ഇത്ത ഒരു ഗ്ലാസിൽ ജ്യൂസ് ആയി വന്നു. ഞാൻ അത് വാങ്ങി കുടിച്ചു പിന്നെ ഇത്തയെ പിടിച്ചു എന്റെ അടുത്ത് ഇരുത്തി.

സഫിയാത്ത : വേണ്ടെടാ… അവരു ഇപ്പോ വരും.

ഞാൻ : വരുന്ന വരെ ആവാലോ? കുറെ ആയി പട്ടിണി ആണ്.

സഫിയാത്ത : അതെന്തേ? റുബീന ഒന്നും തരണില്ലേ?

ഞാൻ : സമീറത്ത വന്നതിനു ശേഷം ഒന്നും നടക്കണില്ല.

സഫിയാത്ത : ഹം.. നിനക്ക് അത്ര ബുദ്ധിമുട്ടാണോ?

ഞാൻ : അതെ ഇത്താ.

സഫിയാത്ത : എന്നാ നീ ഇവിടെ ഇരിക്ക്. അവരു അവിടെ നിന്നും ഇറങ്ങിയോ എന്ന് ഞാൻ വിളിച്ചു ചോദിക്കട്ടെ.

ഞാൻ : താങ്ക്സ് ഇത്താ.

സഫിയാത്ത : താങ്ക്സ് ഒന്നും വേണ്ട. എന്നെ കുറെ സഹായിക്കുന്നതല്ലേ. നിനക്ക് ഒരു ആവശ്യം വരുമ്പോ ഞാനും തിരിച്ചു സഹായിക്കണ്ടേ എന്ന് വിചാരിച്ചു ആണ്.

ഞാൻ : ശരി ഇത്താ.

സഫിയാത്ത : നീ പോയി ബെഡ് റൂമിൽ ഇരുന്നോ. ഞാൻ അങ്ങോട്ട് വരാം.

ഞാൻ അവിടെ നിന്നും എഴുന്നേറ്റു റൂമിലേക്ക് പോയി അവിടെ ബെഡ്ഡിൽ കിടന്നു. കുറച്ചു കഴിഞ്ഞു ഇത്ത അങ്ങോട്ട് വന്നു.

സഫിയാത്ത : അവരു അവിടെ നിന്നും ഇറങ്ങിയിട്ടില്ല. ഒരു അര മണികൂർ കൂടി എടുക്കും എന്നാ പറഞ്ഞേ. നിനക്ക് അത്ര സമയം പോരെ?

ഞാൻ : മതി. ഇത്ത വേഗം ഇങ്ങോട്ട് വന്നെ.

ഇത്ത അടുത്തേക്ക് വന്നു. ഞാൻ ഇത്തയെ പിടിച്ചു വലിച്ച് ബെഡ്ഡിൽ ഇട്ടു. ഒരു ചുവന്ന സാരീ ആയിരുന്നു ഇത്തയുടെ വേഷം. ഞാൻ ആ സാരീ വലിച്ചു അഴിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. പക്ഷെ ഇത്ത സമ്മതിച്ചില്ല.